Chapter 206 : မိဘတွေလား
လင်မယားနှစ်ယောက်၏ စိတ်ထားမှာ ရိုးသားသည်။ သူတို့၏ ပတ်သတ်ဆက်နွယ်မှုကိုလည်း အတော်လေး အတည်ပြုထားပြီးပုံပေါ်၏။
ကျင်းယွင်ကျောင်းက သဘောတူကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြပြီးနောက် လင်မယားနှစ်ယောက်က သူတို့ကိုယ်သူတို့ မိတ်ဆက်ကြသည်။ အမျိုးသား၏အမည်မှာ ကျင်းထျယ်ကျွင်းဖြစ်၍ အမျိုးသမီး၏အမည်မှာ ဝမ်ရှင်းဖန်းဖြစ်၏။ အခြားအကြောင်းအရာများကိုမူ သူတို့၏ တော်စပ်မှုမှာ အတည်မပြုရသေးသဖြင့် များများစားစား မပြောခဲ့ပေ။
ထိုနှစ်ယောက်သည် ပြန်ထိုင်ကြပြီး စကားများစွာပြော၍ နာရီဝက်ခန့်ကြာမှ ပြန်သွားကြ၏။
ရှောင်ဟိုင်ချင်းက သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူမအား တစ်ခုခု မှားနေသလို ခံစားချက်ကြီးက ဆက်၍ ဒုက္ခပေးနေသေး၏။
"ယွင်ကျောင်း၊ သူတို့က တကယ်ပဲ နင့်ရဲ့မိဘအရင်းတွေလို့ ထင်လား"
သူမက မေးလိုက်သည်။ သူတို့သည် အစာစားချင်စိတ် မရှိသောကြောင့် ယခုအချိန်တွင် သူတို့၏အရှေ့ရှိ အစားအသောက်များသည်လည်း အေးစက်နေပြီဖြစ်သည။ ထို့ကြောင့် သူမက တူများကို သုံး၍ ဟိုထိုးဒီဆွ လုပ်နေလိုက်၏။
"မိဘအရင်းဟုတ်မဟုတ် စစ်တဲ့ ရလဒ်ထွက်မှ ငါတို့လည်း သိမှာပဲ"
ကျင်းယွင်ကျောင်းသည်လည်း ပဟေဋိဖြစ်နေ၍ သူမ၏ အတွေးများက များပြားရှုပ်ထွေးနေသည်။ တကယ်တမ်း အရာအားလုံးသည် အလွန်လျင်လျင်မြန်မြန် ဖြစ်ပျက်သွား၏။
သူမ၏ မိဘအရင်းများက သူမ စျေးဝယ်ထွက်လာသောအချိန်၌ တစ်ချက်ကြည့်ရုံနှင့်ပင် သူမအား မှတ်မိသွားခဲ့သည်ဆိုသည်မှာ သူမအတွက် နားလည်ရန် ခက်ခဲသည်။
ထို့အပြင်လည်း သူမ စွန့်ပစ်ခံရချိန်က သူမသည် မွေးကင်းစ ကလေးငယ်လေးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်၏။ သူမ၏မျက်လုံးများပင် မပွင့်သေးပေ။ ကလေးများ၏ ပုံစံသည် နေ့တိုင်း ကွဲပြားနေပြီး ထိုအမျိုးသမီးက သူမ၏ ရုပ်ရည်ကို မှတ်မိသည်ဆိုလျှင်တောင်မှ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုကျော်ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်က သူမနှင့် ယခု သူမ၏ ကြားရှိ ကွာခြားချက်မှာ မိုးနှင့်မြေလိုပင်။ အမျိုးသမီးကြီး၌ မျောက်မင်းစွန်းဝူခုံး၏ ထွင်းဖောက်သိမြင်နိုင်သော မျက်လုံးလည်း မရှိပါဘဲနှင့် မည်သို့ တစ်ရာ ရာခိုင်နှုန်း တိကျနိုင်မည်နည်း။
