Poovizhi in Danger

2.1K 416 232
                                        

The sad truth is that most evil is done by people who never make up their minds to be good or evil.

As Rukmani entered her chamber in the royal andhapuram, Virutha Varmar was already waiting for her in the chamber. When he noticed her entering the room, he asked the maids, who were fanning him, to leave them alone.

After they went, he stood up and went near Rukmani. However Rukmani was yet to say a word to him. She even kept her head down.

Virutha Varmar came near her and lifted her chin to meet her eyes. She kept her eyes closed and pushed his hand away. She even turned away from him as she wordlessly cried.

Virutha Varmar: Edharku ennidamirundhu vilagi selgiraai, Rukmani? Unnai paarkka thaan Idhuvarai naan kaatthirundhen. Ennai paarkka mattaaiya???

Rukmani: Ennidam thangalukku enna veandum?? Edharku ennai azhaittheergal???

Virutha Varmar: Vandhadhum kaaranatthai thaan vinava veanduma?? Naan unnai anbodu azhaitthirukka mattena??

Rukmani: Anbu, paasam, pattru, kaadhal ivai yaavum thaangal arindhadhu allave. Anbu paarrattum manam irundhirundhaal thaangal indru varai kaadhal konden endru kooriya ore pennaana Chandravadhani thamakkaiyai kondrirukka maatteer.

Virutha Varmar: Rukmani......

He screamed. He even lifted his hand to hit her but stopped midway.

Virutha Varmar: Nee karuvutru irukkiraai endru arindhu unnai paarkka vandhen allava??? Adhuve naan seidha thavaru.

Rukmani looked him into the eyes and said.

Rukmani: Thaangal izhaittha thavaru adhuvalla Arasey... en viruppamindri ennai theendiyadhu thaangal izhaittha thavaru.

Thangal thavarai koorinene.. En thavarugalai koorugiren.. Kelungal..

Pera pillaiyai yendha veandiya vayadhil pillaiyai pera pogirene.. adhu thavaru... Indha araikkul naan varuvadharkul.. eppadi mayakkinaai.. Arasarai nee mattum eppadi valaitthu vaitthirukkiraai endra kelvigalai indha sevigalil kettum ketkaadhadhu pola kadandhu innum uyirodu nirkkirene.. adhu thavaru... Thavaraaga uruvaagi irundhaalum indha pillai veandum endru ninaikkirene... Adhu thavaru...

Virutha Varmar: En pillaiyai thavaru engiraaiya??? En pillaiyai yendha etthanai per indha andhapuratthil kaatthirukkiraargal theriyuma??

She held the chains on his neck. For a man of six foot stature, she fell short in height. However, her anger gave her the strength to move that sturdy man.

Rukmani: Appadiyendraal avargalidam sella veandiyadhu dhaane??? Yean enaku indha paavatthai izhaittheergal??? Ippodhu Edharku ennai thedi vandhirukkireergal?? Meendum atthumeerava???

Virutha Varmar: Vaarthaigalaal kollaadhe Rukmani...

Rukmani: Ennai vaartthaigalaalum thangalin seyalgalaalum endrum kollum thaangal ennidam endha ennatthil karunanaiyai edhirpaarkireergal??? Thangalukku karunai kaatta naan Chandravadhani alla.. Rukmani... En araiyilirundhu veliye sellungal... Mudindhaal ini ennai paarkka varadheergal... Ennaal iyandraal ini varum piravigalil kooda Thangalai sandhikkaadha vidhi ondrai veanduven..

Virutha Varmar: vayittril Karu irukkiradhu engira thunicchalil pesugiraaiya???

Rukmani: Illai... En vaazhvil ini naan izhakka edhuvum illai engira thunicchalil pesugiren.. Veliye sellungal...

She pushed him out of the chamber and closed the door on his face. She slumped near the door and cried for a long time. Virutha Varmar clenched his fists and walked away from there.

The First EmpressWhere stories live. Discover now