Wszyscy wierzą, że Predacony wyginęły eony lat temu. Nikt nie miał pojęcia, że wewnątrz z Ziemskich jaskiń ukrywa się ostatni przedstawiciel swojego gatunku, a dokładniej femme Predacona.
Odkąd pamięta podróżuję po wszechświecie w poszukiwaniu być...
Dalej w szoku patrzyłam jak ciało Megatrona spada na Ziemię do oceanu. Czy to na prawdę koniec? Chwila, czy Bee właśnie się odezwał normalnym głosem? Moje rozmyślania przerwał stukot w ramię. Odwróciłam się by zobaczyć jak Bee wystawia mi serwo z uśmiechem. Uśmiechając się do niego przyjęłam pomoc i oboje podeszliśmy do krawędzi zamka by pomóc Optimusowi potem zmieniłam się w formę bestii pozwalając im wejść na mój grzbiet i udałam się do reszty. Lądując na platformie kątem optyki widziałam jak cony się wycofują. Tch, tchórze. Gdy tylko pozwoliłam dwójce botów zejść reszta grupy podeszła do nas. I chyba nie tylko ja to zauważyłam zmianę w Bee.
Rt: Bumblebee?
Ac: Twój głos.
Bb: Jaki głos? O co wam cho... Mój głos!
Bf: Maska już nie będzie ci potrzebna.
Bb: Ratchet, odzyskałem procesor!
Bee w przypływie szczęścia przytulił naszego doktorka. Wszyscy cieszyliśmy się jego szczęściem.
Rt: Haha, tak słyszeliśmy.
Bb: Cybermateria?
Rt: Nie widzę innego logicznego wyjaśnienia.
Op: Wygląda na to, że stary medyk polowy postąpił właściwie. Optimus Prime do wszystkich jednostek iskra Megatrona zgasła. Wreckerzy duże brawa za zabezpieczenie mostka.
Um: To nie nasza robota. Brawa należą się ludziom.
Bf: Mogłam się tego domyślić. Więc co teraz?
Rt: Zamek omegi jest teraz w naszych serwach. Proponuje zrobić z niego dobry użytek.
Op: Słusznie stary przyjacielu. Ultra Magnusie ustawcie kurs na Cybertron.
Bb: Ej Raf. Odklej się na chwilę od laptopa i teleportuj do nas. Wszyscy chcieliby w końcu zobaczyć dom.
F: Moment, co to za gość?
R: Bee?
Bf: Zgadza się mały. A teraz pospiesz się.
Gdy tylko zakończyliśmy rozmowę reszta botów udała się na mostek by spotkać się z pozostałymi. Ja natomiast zostałam z Optimusem i Ratchetem przy zamku omegi. Gdy tylko dotarliśmy na miejsce Ratchet sprawdził jak dużo mamy cybermaterii.
Rt: Optimusie niestety nie udało mi się poznać pełnego procesu tworzenia cybermaterii. Mamy tylko to co zrobił Schockwave, a Cybertron jest o wiele większy od Ziemi.
Op: Więc musimy wystrzelić cybermaterię prosto w rdzeń Cybertronu.
Rt: Chcesz napromieniować iskrę Primusa?
Bf: Więc gdzie się musimy udać?
Op: Wreckerzy, kurs na studnię iskier.
Um: Zrozumiano.
Nie minęło dużo czasu gdy byliśmy na miejscu. będąc centralnie nad studnią Ratchet uruchomił zamek omegi, a po chwili z niego wystrzelił niebieski promień cybermaterii. Gdy tylko promień zniknął na całym Cybertronie rozświetliła się niebieska łuna światła rozświetlając całą planetę.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Gdy światło zniknęło wylądowaliśmy niedaleko studni. Jako pierwsza wyszłam na zewnątrz rozkoszując się wschodzącym słońcem. Wzdychając z ulgi nagle moją uwagę przykuł odgłos transformacji. Odwróciłam się w jego kierunku by zobaczyć jak Predaking odlatuje. Czyli zaszył się gdzieś na statku hę? Może spotkamy się znów, kto wie? Słysząc wezwanie na mostek szybko udałam się tam by razem z resztą użyć mostu kosmicznego i udać się na Ziemię. Długo się zastanawiałam czy pomóc im w odbudowie Cybertronu czy zostać na Ziemi i chyba podjęłam decyzję. Jako ostatnia przeszłam przez most patrząc jak po drugiej stronie boty zbierają swoje rzeczy. Gdy tylko każdy zabrał to co chciał wszyscy zebraliśmy się w głównym hangarze by pożegnać się z ludźmi. Strasznie szkoda mi było dzieciaków. Przywiązały się oni do swoich opiekunów, a oni do nich.
Op: Mimo, że na Cybertronie znowu może rozwijać się życie. Najcięższa praca dopiero przed nami. Nie ukrywam, że będziemy tęsknić za naszym drugim domem i rodziną, którą stworzyliśmy.
R: Ale skoro cony są gdzieś tam to czy nie wrócą na Ziemię?
Bb: Raf jeśli będę ci potrzebny, nie ważne po co wystarczy, że włączysz most.
F: Poza tym jesteśmy w dobrych rękach. Ty, Jack i Miko zostajecie w jednostce E. Ale wiecie tak półoficjalnie.
M: Wow, jak agenci?
Jd: Konsultanci do swoich 18.
Rt: A może w jednostce E znalazłoby się miejsce dla nieco podstarzałego, rdzewiejącego konsultanta.
Ac: Ratchet po tym...
Rt: E,e,e,e. Wiem gdzie mnie potrzebują.
Bf: No wiesz. Po tobie tego najmniej się spodziewałam.
Bb: A co z tobą Blue?
Ss: Właśnie, idziesz z nami?
Bf: Nie będę ukrywać, że zastanawiałam się nad tym. I postanowiłam, że zostanę na Ziemi gdzie teraz jest mój dom. Cybertron jaki ja pamiętam już dawno nie istnieję więc idźcie i odbudujcie wasz dom. A gdybyście mieli problemy z Predakingiem dajcie znać Ratchetowi, a on po mnie zadzwoni. Życzę wam powodzenia.
Każdy miał czas by pożegnać się ze wszystkimi. Miłym zaskoczeniem było jak Bee i Smokescreen przytulili mnie na pożegnanie. Uśmiechnęłam się i transformowałam się w formę bota by oddać uścisk. Potem nadeszła kolej na Bulka, który nie będę ukrywać zaskoczył mnie uściskiem, że aż podniósł mnie. Z Arcee natomiast podałyśmy sobie serwa podobnie jak Ultra Magnus i Wheeljack wymieniając kilka słów pożegnań. Jeżeli chodzi o Optimusa to też podaliśmy sobie serwa i kiwnęliśmy sobie głowami.
Op: To był zaszczyt móc cię spotkać i walczyć u twojego boku. Dziękuje w imieniu wszystkich za wsparcie jakie nam dałaś i za wszystko co dla nas zrobiłaś.
Bf: To również był zaszczyt móc być pod waszym dowództwem i pomóc wam w wygraniu tej wojny. Mam nadzieję, że szybko odbudujecie wasz dom.
Op: Obyśmy się jeszcze spotkali w przyszłości.
Bf: Jestem pewna, że tak. W końcu mam obiecaną wycieczkę od Bee Gdy skończycie. Do zobaczenia.
Po pożegnaniu się Ratchet otworzył most kosmiczny i wszyscy wrócili na Cybertron poza mną i Ratchetem. Gdy tylko most się zamknął wróciłam do formy bestii.
Bf: Na pewno nie chcesz im pomóc w odbudowie domu? W końcu marzyłeś o tym.
Rt: Wojna się w końcu skończyła, a im nie jest potrzebny medyk polowy. Poza tym gdzie indziej miałbym spędzić emeryturę jak nie na Ziemi. A co z tobą? Co będziesz robić?
Bf: Ja? Cóż najpierw to ja wrócę do mojej jaskini gdzie porządnie wypocznę, a potem będę robić to co wcześniej zanim was poznałam. Jeszcze nie odkryłam wszystkich tajemnic Ziemi.
Rt: Hmm, dobrze. Otworzyć ci most?
Bf: Nie dziękuje. Polecę sama. Do zobaczenia Ratchet.
Rt: Do zobaczenia.
Zanim wyszłam z bazy pożegnałam się jeszcze z ludźmi i wyszłam na zewnątrz gdzie rozpostarłam skrzydła i poleciałam do mojej jaskini. Miejmy nadzieję, że następne nasze spotkanie będzie spokojne. A póki co pora na zasłużony odpoczynek.
