My Wandering Spirit Lady[ဘာသာပြန်]

အခန်း (၆၁)

ရုံးဆင်းလာပြီးနောက် အိမ်ပြန်ဖို့ ဆုမော့မော့ တက္ကစီငှားလိုက်တယ်။ ကားထဲရောက်တော့ လန်ရှင်းချန် မနိုင်တော့ဘဲ ဆုမော့မော့ကို ညည်းညည်းညူညူပြောလိုက်တယ်။
"နင် တကယ်ကို အစားကြူးတဲ့လူပါလား။ တခြားအလုပ်တွေထက် စားဖို့အလုပ်ကို ပို့ထက်သန်တယ်"

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေစိမ်ထားခဲ့တဲ့ကျောက်ပွင့်တွေက အသင့်အနေအထားဖြစ်နေပြီ။ လန်ရှင်းချန် ဆုမော့မော့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထိန်းချုပ်မှုကိုယူလိုက်ပြီး ကြက်သားကျောက်ကျောရွှေရောင်စွပ်ပြုတ်ကို စ,ချက်တော့တယ်။ မတိုင်ခင်နေ့က ရက်ပေါင်းငါးရာ‌ေကျာ်သက်တမ်းရှိကြက်မကြီးတစ်ကောင် လန်ရှင်းချန်ဝယ်လာခဲ့တယ်။ ကြက်ကလေးတစ်ကောင်ရော၊ မိုးခိုသား၊ နံရိုး၊ ကျင်းဟွာဝက်ပေါင်ခြောက်အတုံးလေးတွေ နဲ့ လတ်ဆတ်တဲ့ပင်လယ်ခရုရောပါတယ်။

အသားတွေကို ဆေးကြောပြီးနောက် ကြက်မကြီးရယ် မိုးခိုသားရယ် နံရိုးရယ်ကို အိုးထဲထည့်လိုက်တယ်။ ဒီဟင်းကို မီးအေးအေးနဲ့ သုံးနာရီကြာ ဖြည်းဖြည်းချင်းချက်ပြုတ်ရတယ်။ ပြီးနောက် ရေစိမ်ထားတဲ့ကျောက်ပွင့်ကို ဂျင်းအပြားလေးတွေထပ်ထည့်ပြီး ဆယ်မိနစ်ကြာပေါင်းလိုက်တယ်။ ပေါင်းပြီးနောက် ကျောက်ပွင့်ကို ရေအေးထဲစိမ်လိုက်တယ်။ ဒီအဆင့်တွေအကုန်ပြီးသွားတော့ ဆုမော့မော့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထိန်းချုပ်မှုကို လန်ရှင်းချန်ပြန်ပေးလိုက်တယ်။ မြေပေါင်းအိုးလေးကို တက်ကြွစွာကြည့်ပြီး ဆုမော့မော့မေးလိုက်တယ်။
"ညစာက ဘယ်တော့အဆင်သင့်ဖြစ်မှာလဲ"

လန်ရှင်းချန်ရဲ့မောပန်းနေသလို အသံခပ်တိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။
"ဟင်းရည်က သုံးနာရီလောက်အချိန်ယူရမယ်။ အခုဆာနေတဲ့ဗိုက်ကို လောလောဆယ်ဖြည့်ဖို့ တစ်ခုခုသွားရှာချေ။ ငါတို့အတွက်ညနေစာက ဒီဟင်းရည်ပဲ"

လန်ရှင်းချန်လေသံထဲမှာ အားနည်းနေမှုကိန်းအောင်းနေကြောင်း ဆုမော့မော့ သတိပြုလိုက်မိရာ စိုးရိမ်တကြီးမေးလိုက်တယ်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ။ နင့်ကြည့်ရတာ ပင်ပန်း‌ေနသလိုပဲ။ ခန္ဓာကိုယ်ကမသက်မသာဖြစ်လို့လား"

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ အနားယူပြီးရင် ကောင်းသွားမှာပါ။ အခုကစပြီး နင့်ဘာသာနင်ပဲလုပ်ရတော့မယ်နော်"
သူ့ရဲ့လက်ရှိအခြေအနေကို ဆုမော့မော့ကို ပေးမမြင်ချင်၍ ဆုမော့မော့ခန္ဓာကိုယ်ထဲက လန်ရှင်းချန်ထွက်မလာသေးပေ။ ဆုမော့မော့နဲ့လန်ရှင်းချန်ကို ယင်နဲ့ယန်က ခွဲခြားထားတယ်။ သူတို့ရဲ့အရောင်အဝါတွေက ပင်ကိုယ်အားဖြင့်ကို မလိုက်ဖက်ပေ။ အတိတ်တုန်းက သူတို့အတူယှဉ်တွဲနေထိုင်နိုင်ခဲ့သော်လည်း အခု ဆုမော့မော့က ယွီရှောင်ချန့်နဲ့ တွေ့ဆုံခဲ့တဲ့အတွက် ကံကောင်းမှုအကြီးစားကြီးတစ်ခုက သူ့ဘဝထဲဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။