ချစ်ရပါသော လူကြီးမင်းလု(ဘာသာပြန်)[COMPLETED]

Extra 1

လုချုံ၏ အတိတ်ဘဝ

ထိုနှစ် ဆောင်းဦးနှစ်ပိုင်း၌ ပေကျင်းတွင်၁၆နှစ်ကြာစောင့်ဆိုင်းခဲ့သော လုချုံသည် နောက်ဆုံးမှာ သူ၏ကြောင်အိုကြီးကို ဟိုင်နဉ်သို့ခေါ်သွားခဲ့ကာ သူနှင့်လူငယ်လေးတို့ပထမဆုံးစတွေ့ခဲ့ကြသည့်နေရာကိုလာခဲ့လိုက်သည်။

သူ ဤမြေပေါ်ကိုခြေချခဲ့ရပေမဲ့ လူငယ်လေးကိုဘယ်မှာရှာရမလဲဆိုတာမသိသလို လူငယ်လေးပေါ်လာမလား မပေါ်လာဘူးလားကိုလည်း မသိပါချေ။

သူလုပ်နိုင်သမျှမှာ အတိတ်တုန်းကလိုနှစ်တွေအများကြီး စောင့်နေရုံသာဖြစ်သည်။

မတော်တဆဖြစ်ခဲ့သည့်အချိန်တုန်းက ဘာကြိုတင်သတိပေးမှုမှ မရှိခဲ့ချေ။ ပြတင်းပေါက်မှန်က အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲကြေသွားပြီး လေးလံသောတစ်ခုခုက မြေပြင်ပေါ်ကျသွားသလို ဘုန်းကနဲမြည်သွားခဲ့တာဖြစ်သည်။

ကားက ချက်ချင်းဘရိတ်ဆောင့်အုပ်ကာ ဒရိုင်ဘာကပြောလာသည်။

"လူကြီးမင်း တစ်ယောက်ယောက်က အဆောက်အဦးအပေါ်ထပ်ကနေ ခုန်ချလာတာပါ"

ထိုအချိန်တုန်းက လုချုံသည် "ရွှေကျက်သရေ" ကနေထွက်လာတုန်းပဲရှိသေးပြီး ကားကမီတာဒါဇင်လောက်သာမောင်းရသေးသည်။ ကားထဲမှာ အနည်းငယ်ပိတ်လှောင်နေသလိုခံစားရတာကြောင့် သူအပြင်ကိုထွက်လိုက်သည်။

သူလျှောက်သွားပြီးတစ်ချက်လောက်ကြည့်လိုက်သည့်အခါမှာ ဘားတစ်ခု၏ဒုတိယထပ်ကနေ လူနှစ်ယောက်ကတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်တွယ်ထားရင်း ပြုတ်ကျလာခဲ့တာဖြစ်သည်။ အရပ်ပိုရှည်သောတစ်ယောက်က မှောက်ခုံအနေအထားလဲနေသည့် အရပ်ပုပုတစ်ယောက်ပေါ် ပိကျနေပြီး အရက်နံ့များက ထောင်းထောင်းထနေ၏။ နှစ်ယောက်လုံးကသတိလစ်နေကြလျက်သား။

လုချုံ သူတို့ကိုဖျက်ကနဲကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"သူတို့ကိုဆေးရုံပို့လိုက်"

ထိုအချိန်တုန်းက ကံကြမ္မာကဂရုဏာထားစွာဖြင့် သူရှာနေခဲ့သောလူကိုသူ့ဆီပို့ပေးခဲ့သော်လည်း လုချုံကတော့ မသိလိုက်ပါဘဲ အခွင့်အရေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားရန် ကျရှုံးခဲ့လေသည်။