Tekin Alaca, ailesinin bakıcısı olmak için doğmuş ve ailesine mahkum bir çocuktu. Ailesinden habersiz girdiği Milli Savunma Üniversitesi sınavında tam puan yapar ve kapısına Harp okulları komutanı Resul Ereğli gelerek Tekin'i alıp onu devletin gizli...
Ve 60. Bölümümüze gelmiş bulunmaktayız. Destekleriniz için çok teşekkür ederim.
Yazma sıram bir bölüm buraya bir bölüm AKİ'ye olduğundan bazen bölüm araları uzayabiliyor. Tekin'i yazarken phonk dinlerken AKİ için ağır musikiler tercih ediyorum. İkisi de birbirinden çok çok ayrı duygulara ev sahipliği yapıyor. Bu yüzden buraya hemen final yapmak yerine bölüm aralarındaki vakti düşünmemeye çalışıyorum, bölüm için istek gelmedikçe de yazmıyorum, özlememişler zaten deyip kendime daha fazla ara verdirtiyorum. Yani bölüm ne zaman gelir diye ilk soru geldiğinde genelde bölüm için yeni sayfa açmamış bile oluyorum
Keyifli okumalar Sizleri çok seviyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
RESUL EREĞLİ
Başkalarıyla çok fazla telefon görüşmesi yapardım, belki yaptıklarımın yarısından çoğu kötü haber içindir, hiç saymadım ama artık başkası tarafından arandığımda kötü bir haber alacağımı bilirim. Şimdi düşünüyorum da o kötü haberlerden hangisi beni böyle dizlerim üzerine çökertti, yüreğimde bir dağ oldu da o dağı ateşe verdi?
Gençler benim her şeyimdir, onların geleceğinin güçlü ve sağlam olması için elimden geleni yaparım. Hele onları gerçekten düzelmiş, hayatlarını bir amaç uğruna kurdukları zaman gördüğümde yüreğimin bir çocuk gibi heyecanlandığını hissederim.
Biliyorum. Bu cennet vatanımda yüzlerce, binlerce çocuk ve gencin öylece yok olduğunu bilirim de elim hepsine erişemez, canım en çok buna yanar. Her çocuk özeldir, hepsi. Din, dil, ırk fark etmeksizin tüm çocukların gülmesi, yaşaması, gençliklerini ve yaşlılıklarını görmesi gerek.
Ama bazıları yapamıyor. Cennet vatanımda dahi çocuklar kötü yollarda heba oluyor, bunlardan biri de Kutlu. Kutlu Devim.
'Umut yok komutan. Nefes aldığım her vakit ızdırap bana, midemin kendi içinde parçalandığı ve ciğerimin kapanıp beni oksijensiz bıraktığına kadar her şeyi en ince ayrıntısına dek hissediyorum. Sonunda istediğim ölüm en acı şekilde geldi bana,' derken ne sesi titremiş ne de gözleri dolmuştu. Sonunda istediği ölüm onda dayanılmaz acılar hissettiriyordu.
'Gözlerimi ne zaman kapatsam babamın bacağımı nasıl kırdığını, bacağımdan yükselen o kırık sesinin nasıl her yere yayıldığını görüyorum. Her gözlerimi kapadığımda baba bildiğim, bir gün beni sevebileceğini düşündüğüm o Saffet'in daha on altı yaşındaki Kutlu'nun üzerine nasıl bıçakla yürüdüğünü görüyorum. Sırtıma indirdiği kemerin acısıyla uyanıyorum. Kendimi geçtim, ağlıyor diye küçük bebeğin suratına yastık kapattıkları o anı ölürken de görecek olmam, ölümden çekinmeme neden oluyor yoksa ölümden korkmam.' diye uzun uzun anlatmıştı Kutlu. 'Benim her zerrem acı ve Tekin kadar umutlu, kurtulma şansım varmış gibi hissedemiyordum,' demişti.
