Zagubieni

W zasadzie

-Mądra dziewczynka.-pochwaliła mnie Justyna.
Nie czułam się z tym dobrze,ale myślę że to słuszna decyzja. Przynajmniej taką mam nadzieję.
-Tak w ogóle to Dawid coś wspominał o tym że oglądasz jakiś film.-zmieniłam temat.
-A no tak. Miałam zamiar oglądać 50 pierwszych randek. Skusisz się?-zapytała Justyna.
-A w sumie czemu nie.-stwierdziłam.
Obie wygodnie ułożyłyśmy się na łóżku Justyny i dziewczyna włączyła film. Widziałam go tylko raz i wtedy nie bardzo mi się podobał. Teraz jednak byłam nim oczarowana.
Kiedy skończyłyśmy oglądać,na zewnątrz wstawał już świt.
-Chyba wypadałoby się trochę przespać.-stwierdziła Justyna.
-Ja nie potrzebuję snu. Spałam prawie cały dzień.-powiedziałam.
-No jak tam chcesz. Ja niestety potrzebuje się przespać bo jestem cholernie zmęczona.-odparła.
-No to miłej drzemki,ja już będę się zbierać. Chcę na spokojnie przemyśleś to co powiem policji.-powiedziałam przygryzając dolną wargę.
-Chcesz abym poszła tam z tobą?-zapytała Justyna.
-Nie dzięki. Chyba sobie poradzę,ale byłabym wdzięczna gdybyś pożyczyła mi jakąś inną bluzkę.-odparłam.
-Robi się.-uśmiechnęła się dziewczyna.
Justyna wstała z łóżka i otworzyła swoją wielką szafę. Chwilę w niej pogrzebała a potem rzuciła we mnie jakąś bluzką. Rozłożyłam ją w rękach i obejrzałam. Wydawała mi się znajoma. Była biała a na dole miała coś w stylu plam krwi oraz na środku był napis "All monsters are human".
-W zasadzie to twoja bluzka,ale nie było kiedy ci jej oddać.-poinformowała mnie Justyna.
-Dzięki. No to do zobaczenia Justyna.-powiedziałam i przytuliłam ją na pożegnanie.