The Hidden Love

Chapter 30

*****

Judith's POV

I tried my best to prevent my cheeks for turning red. Mukhang magaganda ang mga gising nila, kahit na party-party din kami kagabi.

Somehow, gumaan din ang loob ko. Muntikan na naman kasing umarangkada tong pagseselos ko which is wala naman dapat akong pagselosan. The thought of Kristoff and Jolene together? Nagtatawanan? Sobrang close? Nah-uh.

Not really jealous.

Anyway, today is Luigi's birthday. Nagswimming lang kami ulit at kumain. This time, palagi nang nakabuntot sakin si Justin. I dunno why. Matapos nung breakfast encounter namin kanina, hindi na siya nahiwalay sakin. Though di naman siya mukhang clingy, hindi naman ako nakaramdam ng pagkairita.

And after that encounter kasi, pinilit ko ding tanggalin sa isip ko yung mga sinabi nina Jolene at Lewis.

"Ubusin mo dapat yan kasi nag-effort si Kristoff na magluto nyang mga yan para sayo."

"Kunwari pa siya pero hindi talaga siya magpapakain samin kapag di ka pa nagising. Hahaha. Para-paraan eh no."

Ayoko namang mag-assume lalo na nung wala man lang reaksyon si Kristoff sa mga sinabi nina Jolene at Lewis.

By the afternoon, Jolene prepared the cake for the birthday boy to blow. According to his mom kasi, mga 1pm pinanganak si Luigi. That's why 1pm namin siya ipagboblow ng candle.

And as usual, may comment si Luigi, "Ang daming alam. Tch."

Ewan ko ba, si Jolene ang nagbake pero si Lara ang nagsuggest ng ingredients. To be specific, hindi siya yung nagbake. Pero masarap naman eh.

"Beautiful, isn't it?" I mutter as we both see the sun going down. Ang ganda lang.

"May mas gaganda pa sa sunset," I looked at Justin who is smiling again. "Si Ma. Judith San Mariano."

Bahagya akong napasimangot. "Kelangan talaga buong pangalan?"

He chuckled, "Para malaman mong ikaw lang talaga." Napakamot siya sa ulo niya, which I find it cute.

Tumingin na lang ulit ako sa malawak na dalampasigan. Tila onting ilaw na lang ng araw ang nakikita ko sa langit. Unti-unti na itong napapalitan ng dilim.

"Hmm, Justin?" Kaagad siyang tumingin sakin, still smiling.

"Bakit ako? I mean, why me of all girls?" Isa sa apat na tanong na gusto kong masagot. Maybe, pag nalaman ko na yung mga sagot sa tatlo ko pang tanong, malalaman ko na din yung sagot sa pang-apat.

Sumeryoso ang mukha niya. I really want to gulp, but I can't. Parang may something sa lalamunan ko.

Kinabahan ako nang dahan-dahan siyang umiling sakin. Is that a negative answer? Negative nga ba para sayo Judith?

"The truth is, hindi ko din alam. I just saw you, at hindi ko na alam kung ano ng ginawa mo sakin." I succeeded from gulping. So kasalanan ko pa pala?

Kahit hindi ako nasatisfy, napangiti na lang ako sa naging sagot niya.

After that, nagkayayaan sina Lara na magxbox. Pumasok na din kami sa loob ni Justin. Nang madiskubre nilang pwede palang magkantahan, nagkayayaan na naman.

One thing na pinagkaiba namin ni Lara, she's an initiator. Kadalasan siya ang unang nagyayaya kung anong magandang gawin. Sobrang game na game siya to the point na nakakalimutan niya na kung anong pwedeng kahinatnan ng pinasok niya.