The Hidden Love

Chapter 50

*****

Kristoff's POV

One week ago

I drove my car to the Olivar Mansion. Kaagad naman akong pinapasok ng mga guards at nang maiparada ko na ang sasakyan ko sa may gilid ng entrance, hinanap ko naman sa mga maids si Luigi.

"Oh." Tumayo ako nang makalapit na siya sakin. "What brings you here?"

"Tara sa bar," Kumunot ang noo niya sakin. "Damayan mo naman ako. I need your punch." Hindi na siya nagsalita pa at sinenyasan lang ako. Naabutan ko pa si Loisa na nasa second floor at nakatingin samin.

"Just make sure this ain't gonna waste my time or I'll release my waste on you."

"Oh c'mon brad. I have mine so no thanks." Sumakay na kami sa paborito niyang kotse.

When we got in the bar and found our seat, dun sana ko uupo sa may stool sa tapat bartender pero umorder ang rich kid ng VIP room.

"So what is it?" Lumagok na muna ko ng beer bago siya sagutin. Inalok ko siya pero ang maarte, tinanggihan na naman ako. Tsk. Kahit isang beer lang naman ayaw pa rin amputek.

"I'm sure may ideya ka naman na kung ano."

"Hindi ako manghuhula so tell me which one. Is it the lyings or the feelings?" Natawa lang ako at uminom ulit.

"Can you do me a favor?"

"What? Want me to punch you?" He joked. But damn, he just got it.

"Yeah." I answered with no hesitation.

Kumunot ang noo niya sakin, "Fucking serious?"

"No. I'm just joking. Look at my face." I showed him my serious face.

I'm fucking serious and I want his kind of punch right now.

"Fck." Tumawa lang ako.

"Damn serious brad. Punch me." Nang makabwelo siya, humarap ako sa kanya at hinintay ang suntok niya. "Make it hard." He followed what I said as his fist landed on my face. Tangna ang sakit. Iginalaw-galaw ko pa ang panga ko para masiguradong buo pa ito.

"Sabihin mo lang kung kulang pa nang maulit ko." Tumawa lang ako at pinahid ang konting dugo sa gilid ng labi ko. "Thanks brad." Lumagok ulit ako ng alak. Napakislot pa ko nang makaramdam ako ng matinding kirot.

"I know you're stupid but I never thought you'd be that stupid." Napailing lang ako dahil alam kong nagbibiro lang siya. Sanay na ko sa kanila. Isang tao lang naman ang kaya akong saktan kahit sa simpleng salita lang. And that person is the reason of what I'm feeling right now. Ang babaeng hindi maalis-alis sa isip ko.

"You sure say. I'm so stupid." Kumuha ako ng pangatlong baso at uminom ulit. "This sucks."

"Tch. What made you that stupid, Moñego?"

I scoffed, "Both. The lyings and the feelings. Fuck, everything." Just thinking about it, makes me so frustrated again. I want her to be happy at alam kong si Justin ang taong makakapagpasaya sa kanya. But seeing them together, imbes na maging masaya ako para sa kanila, kabaligtaran ang nangyayari. "No matter what I do, hindi ko mapigilang hindi makita si Judith. I want her to be happy. But now, I want her to be happy with me." Tangna, seryoso ba talaga to?

"Fuck brad. Tataluhin mo si Lorenzo?" Hindi niya makapaniwalang sabi. Kahit din naman ako hindi makapaniwala.

"I don't know." Hindi ko naman talaga alam. Kahit kelan hindi ko naisip na taluhin siya lalo na't may pinagsamahan din kami. Isa siya sa mga taong pinagkakatiwalaan ko. At kahit kelan hindi ko naisip na kay Judith ko to mararamdaman. Pambihirang yan.