The Hidden Love

Chapter 45.3

*****

I thought Judith came back, but I was wrong.

"Oh? Not expecting the expected?" She grinned at me and I just shrug. Hindi naman siya nag-abalang pumasok sa loob.

"What is it, Vanessa?" Yeah, ang haponesa.

"Nothing. I just saw Judith crying outside." Nanlaki naman ang mga mata ko. Si Judith? Umiiyak? Fck!

Napatayo na lang ako bigla sa pagkakaupo ko sa kama. "What?!" She just laughed at me. "Anong nakakatawa?" Wala talaga ko sa mood ngayon. After what had happened earlier, I think it just made me so annoyed.

"Just laughing to the idea that you're really liking Judith. Sugoi." She sounded sarcastic at what she last said.

"Oh shut up, Vanessa." Pagsusungit ko at naupo na lang, realizing that she's just fooling me.

"Of course I will. But if I do, you'll forever be torpe." Napatingin naman ako sa kanya, she's still grinning.

"Anong torpeng sinasabi mo dyan?"

"Alam ko namang may gusto ka kay Judith eh. For me, it's very obvious." Nanlaki naman ang mga mata ko. Ano? Alam na ba ng buong Pinas na may gusto ko kay Judith? Tangna naman yan oh. "Bakit nagmumukmok ka lang dyan? Why won't you do something?" I scoff. Do something? Ano namang gagawin ko?

"It's not like I can do something about it." I just told her. She can't be thinking something like what Jolene thinks too, right?

"Hindi ka lang pala torpe, duwag din." I know how mean Vanessa is, but that won't convince me to fight a girl like her. Especially when she's a friend of mine.

"Yeah right."

"Bahala ka." She teasingly said. "Alam mo, minsan okay lang." She gave me a meaningful look. Hindi ko alam pero natigilan ako sa mga sinabi niya.

Hindi ako mapakali nung mga oras na yun. Hanggang sa kinabukasan nun, maaga kong nagising at naabutan ko si Jolene na abala sa kusina.

"Ang aga mo magnanay-nanayan ah." Lumingon naman to sakin at inirapan ako nang makita niya na ko. Alam ko na susunod na sasabihin nyan. "Akala ko na kung sino. Psh. Tulungan mo nga ko dito." Lumapit ako sa palautos na Jolene at sinilip ang ginagawa niya.

"Anong lulutuin mo?" Tanong ko.

"Buttered Shrimp. Alam mo naman, paborito niya." She briefly giggle at siniko ako, napailing na lang ako sa sinabi niya. Hindi man lang naisip ang chanak ko.

"Ikaw talaga. Aga-aga masyado kang sweet. Pano naman si Judith? Hindi mahilig sa hipon yun."

She chuckle, "Oh really? So hindi siya mahilig sayo ganun?" Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

"Really Jols? Just so you know, I have more looks than your dream guy." Naningkit namn ang mga mata niya sakin na ikinatawa ko.

"Tinatawanan mo ko?" I laugh harder.

"Maybe?" Sumama ang tingin niya sakin. "Alright alright. Magluto ka na nga. Magluto ka na din ng Chicken Curry." Pareho kasi kaming mahilig ni Judith dun.