Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 1

- Καλημέρα. Είπε κατεβαίνοντας αγουροξυπνημένη τις σκάλες

- Καλημέρα Νάντια μου.Έλα να φάμε πρωινό.

- Δεν έχω χρόνο μαμά.Θα πάω στην Ελίνα και θα φάω εκεί πρωινό.

- Εντάξει,όπως νομίζεις.Άντε να ετοιμαστείς και εγώ θα πω να σου φέρει ο σοφέρ το αυτοκίνητο.

- Εντάξει. Απάντησε και ανέβηκε στο δωμάτιο της.

Ένα τέταρτο αργότερα η Νάντια βγαίνει από το σπίτι και αφού ο σοφέρ της άνοιξε την πόρτα του οδηγού,αυτή έβαλε μπρος και βγήκε από την έπαυλη.

Μια μαύρη μηχανή την ακολούθησε και μετά από λίγο έστριψε σε ένα στενάκι με σκοπό να της βγει μπροστά.

- Καλά μαλάκας είσαι; Ολόκληρο στοπ δεν το βλέπεις; Φωνάζει η Νάντια φρενάρωντας απότομα.

- Εε χίλια συγνώμη.Ήμουν βιαστικός. Της λέει κατεβαίνοντας από την μηχανή.

- Ήσουν βιαστικός; Θα με σκότωνες αν δεν σταματούσα έγκαιρα.

- Και πάλι συγνώμη.Να ορίστε,αυτό είναι το τηλέφωνό μου.Σε περίπτωση που βρεις κάποια βλάβη στο αυτοκίνητο πάρε με και θα σου πληρώσω τα λεφτά για την βλάβη. Είπε δίνοντάς ένα χαρτάκι.

Αυτή το παίρνει και φεύγει φευγαλέα με το αμάξι.