Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 2

-Πλευρά Νάντιας-

Έφτασα στο σπίτι της Ελίνας και πάρκαρα το αμάξι έξω από το σπίτι.Φτάνοντας στην πόρτα είδα την Ελίνα να με περιμένει χαμογελώντας.

-Καλά ρε στην πόρτα με περίμενες; Τόσο πολύ σου έλειψα; Της είπα ειρωνικά.

-Ναι ρε αφού σε ποθώ αδυσώπητα. Μου απάντησε και σκάσαμε στα γέλια.

Με την Ελίνα είμαστε κολλητές από το δημοτικό.Ο πατέρας της είναι ο οικογενειακός γιατρός μας και η μητέρα της κάνει παρέα με την δικιά μου.Είχα να την δω ένα μήνα τώρα γιατί είχε εξεταστική στην σχολή νομικής που σπουδάζει.Κάθε φορά που συναντιόμαστε λέμε κάτι τέτοιες κοτσάνες και γελάγαμε μόνες μας.

Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και καθίσαμε στο μεγάλο δερμάτινο καναπέ του καθιστικού.Η οικονόμος του σπιτιού,η Γεωργία,ήρθε για να μας φέρει το πρωινό που η Ελίνα της είχε πει να ετοιμάσει πριν έρθω.Μόλις έφυγε ξεκινήσαμε την συζήτηση.

-Λοιπόν,για πες μου τα νέα σου φιλενάδα. Με παρότρυνε.

-Άσε ρε.Τώρα που ερχόμουν παραλίγο να χτυπήσω με μια μηχανή. Της είπα ενοχλημένη.

-Ωχ,είσαι καλά όμως έτσι; Πονάς κάπου;

-Όχι ρε.Καλά είμαι.Σταματήσαμε και οι δύο την σωστή στιγμή.

-Και ποιος έφταιγε;

-Αυτός με την μηχανή.Πήγε να περάσει το στοπ.

-Τι ηλίθιος! Σου ζήτησε συγνώμη τουλάχιστον;

-Ναι.Και μου έδωσε και το τηλ του σε περίπτωση που έβλεπα αργότερα κάποια βλάβη στο αυτοκίνητο.

-Επισκευάζει αυτοκίνητα;

-Όχι ρε.Για να πληρώσει τα έξοδα. Είπα και βγάζοντας το χαρτάκι από την τσέπη του τζιν μου της το έδειξα.

Ξαφνιάστηκε.

-Ώπα ώπα.Τι γίνεται εδώ; Σου άρεσε ο μηχανόβιος;

-Τι λες ρε.Έλεος.Ούτε που τον ξέρω τον άνθρωπο.

-Ε τότε γιατί δέχτηκες να σου δώσει το τηλ; Αφού έχεις την οικονομική δυνατότητα να πληρώσεις αν υπήρχε πρόβλημα.

-Εμ δεν ξέρω. Είπα ξαφνιασμένη.

Όντως γιατί το πήρα;

-Κοίτα αν σου αρέσει κάνε κάτι.Έτσι κι αλλιώς έχεις να κάνεις σχέση από την 1η Λυκείου.

-Αα ναι τότε με εκείνον τον Γιώργο. Είπα εντελώς αδιάφορα.

-Ναι ρε που είχατε κάνει σχέση τριών μηνών.

-Μακροχρόνια σχέση. Λέω σαρκαστικά και γελάμε.

-Τι γίνεται με εσένα; Συνεχίζω.

-Όλα καλά.Τα πάμε καλά με τον Σταύρο.

-Χαίρομαι.

Ο Σταύρος είναι συμφοιτητής και εδώ και ένα εξάμηνο αγόρι της Ελίνας.Πολύ καλό παιδί.

Καταλήξαμε να μιλάμε για την μόδα,τα gossip news και άλλα τέτοια.Όταν έφυγα από το σπίτι της ήταν πλέον απόγευμα.Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα στο μαλακό μου κρεβάτι σκεπτόμενη την συζήτηση που είχα με την Ελίνα.

Λες όντως να μου αρέσει; Μα πως να μου αρέσει; Αφού δεν τον ξέρω καν και μόνο μια φορά τον είδα για λίγα λεπτά.Και όμως θυμάμαι ακόμη τα χαρακτηριστικά του.Καστανόξανθος με γαλάζια μάτια.Ματάρες βασικά.Λες να έχει δίκιο η Ελίνα;

Σταμάτησα τις σκέψεις μου σηκώνοντας απότομα το κορμί μου από το κρεβάτι.Κάτι έπρεπε να κάνω.