Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 68

-Καλημέρα αγάπη μου... Φιλάει το μέτωπο μου καθώς ξυπνάω

-Καλημέρα. Η φωνή μου ακούγεται περισσότερο νυσταγμένη παρά γλυκιά

Για άλλη μια φορά έχει ξυπνήσει πρώτος από εμένα και ντυμένος κάθεται δίπλα μου.

-Έχω φτιάξει πρωινό.Σήκω να φάμε. Λέει χαμογελαστός

Σηκώνομαι και φορώντας τις πιτζάμες μου τον ακολουθώ στην κουζίνα που βρίσκεται στον πρώτο όροφο του διωροφου σπιτιού του.

Στο τραπέζι είναι απλωμένα τηγανίτες,ομελέτα,τοστ και καφές.Τρώμε συζητώντας για το πως θα περάσουμε την μέρα μας σήμερα.Αποφασίζουμε να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και να χαζεψουμε λίγο στα μαγαζιά.

Τριγυρνάμε εδώ και πολλή ώρα κοιτάζοντας βιτρίνες κοσμηματοπωλίων και μπορώ να φανταστώ ήδη τον λόγο.Σε λίγο καιρό με περιμένει άλλο ένα δώρο,το δώρο  γενεθλίων μου.Όχι βέβαια ότι ο Δημήτρης περιμένει τα γενέθλια μου για να μου κάνει κάποιο δώρο.Ξέρω όμως πως κάθε φορά που με σέρνει στα μαγαζιά είναι για να δει τι μου αρέσει και εντελώς τυχαία να μου το αγοράσει τις επόμενες μέρες.Πάντα έτσι κάνει,τον έχω μάθει πλέον.

Όταν βγαίνουμε από το τελευταίο μαγαζί,μια ξαφνική μπόρα μας κατακλύζει.Ο καιρός ήταν μουντός από την αρχή της ημέρας όμως κανένας από τους δυο μας δεν φανταζόταν ότι θα έβρεχε.Ο Δημήτρης τρέχει να κρυφτεί στην πυλωτή μιας πολυκατοικίας όμως εγώ αποφασίζω να το διασκεδάσω λιγάκι.Στέκομαι εκεί,στην μέση του πεζοδρομίου,με την βροχή να πέφτει καταπάνω μου με δύναμη.Όταν ο Δημήτρης συνειδητοποιεί ότι δεν τον ακολούθησα γυρίζει και προσπαθώντας να με βρει,το βλέμμα του πέφτει κατευθείαν πάνω μου.

-Νάντια,τι κάνεις? Έλα να πάμε στο αυτοκίνητο πριν δυναμώσει περισσότερο

Τον αγνοώ και απλά συνεχίζω να χορεύω στην βροχή γελώντας σαν μικρό παιδάκι.

-Έλα να κάνουμε μια τρέλα! Έχει τόσο πολύ πλάκα. Τον παροτρύνω όμως αυτός δεν φαίνεται να αστειεύεται  

Πριν το καταλάβω,με τραβάει με δύναμη από το χέρι και πλέον βρίσκομαι και εγώ στο υπόστεγο της πολυκατοικίας.

-Τι βλακείες είναι αυτές? Ρωτάει με αυστηρό ύφος και δεν καταλαβαίνω την αντίδραση του

-Τι έκανα? 

-Έκανες σαν 15χρονο πιτσιρίκι Νάντια. Πρέπει να καταλάβεις ότι κάποια πράγματα δεν ταιριάζουν σε όλες τις ηλικίες 

-Ήθελα απλά να κάνουμε μια χαζομάρα μαζί. Κατεβάζω το κεφάλι μου στεναχωρημένη και αυτός το σηκώνει για να τον κοιτάξω στα μάτια 

-Είμαστε αρκετά μεγάλοι για τέτοιες χαζομάρες δεν νομίζεις? Προσπαθεί να αστειευτεί αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς

Καλά δεν σας πήραν και τα χρόνια. Ειρωνεύεται η φωνούλα μέσα στο κεφάλι μου

-Και άλλωστε,δεν μας παίρνει να αρρωστήσουμε.Οι εταιρείες μας μας χρειάζονται. Λέει και ξεφυσάω

Μπορεί έστω και για μια φορά να μην σκέφτεται την δουλειά?

Όταν φθάνουμε στο πάρκινγκ για να πάρουμε το αυτοκίνητο η βροχή έχει ήδη κοπάσει και εμένα έχει χαλάσει η διάθεση μου.

Στην διαδρομή για να με επιστρέψει σπίτι κάθομαι στην θέση μου σιωπηλή,βυθισμένη στις σκέψεις μου.

Ίσως να είχε δίκιο η Ελίνα.Ο Δημήτρης είναι εργασιομανής και πολύ πιο ώριμος για την ηλικία του απ'όσο θα έπρεπε.Αν στην θέση του ήταν ο Άλκης,θα ακολουθούσε τον χορό μου στην βροχή μαζί μου και θα σταματούσαμε γελώντας μόλις σταματούσε και η βροχή.Δεν θα έπρεπε όμως να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν ήταν ο Άλκης. Ό,τι έζησα με τον Άλκη ήταν μέρος του σχεδίου του.Ενός καλοσχεδιασμένου σχεδίου που για κάποιο λόγο απέτυχε να ολοκληρώσει.Και φυσικά μπορεί να μην ξέρω ποιος ήταν ο λόγος αυτός όμως σίγουρα δεν ήταν έρωτας του για μένα,όπως είχε ισχυριστεί.Γιατί δεν υπήρχε έρωτας από την δική του πλευρά.Ποτέ δεν υπήρξε.

Hey! Μικρό κεφάλαιο το ξέρω όμως (spoiler) το επόμενο θα έχει πλευρά Άλκη για να δούμε που έχει χαθει και αυτός τόσο καιρό!

Ελπίζω να σας άρεσε και το σημερινό.Περιμένω σχόλια και το αστεράκι σας! Φιλάκια💕😘