Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 20

Εδώ και κανένα δίωρο κάθομαι στο δωμάτιο μου κάθομαι στο δωμάτιο μου μην έχοντας τι να κάνω.Είδα μια ταινία στην τηλεόραση,σέρφαρα λίγο στο ίντερνετ και μετά η απόλυτη βαρεμάρα.Ο Αλέκος σίγουρα είναι ακόμη εδώ.Αν είχε φύγει θα είχα ακούσει την εξώπορτα να κλείνει ή κάτι τέτοιο.Ξαφνικά ακούω την πόρτα να χτυπάει.
-Ναι; ρωτάω και βλέπω την μητέρα μου να μπαίνει φουριόζα στο δωμάτιο.
-Έφυγε; Την ρωτάω
-Ναι έφυγε αλλά τι συμπεριφορά ήταν αυτή; Γιατί έφυγες έτσι από το τραπέζι;
-Γιατί; Τι είχε η συμπεριφορά μου; Και τι θες να έκανα; Να καθόμουν να κρατάω το φανάρι; Λέω και γελάω χαιρέκακα
-Νάντια την επόμενη φορά που θα έρθει εδώ θέλω να συμπεριφερθείς ακόμα καλύτερα
-Ναι και εσύ την επόμενη φορά που θα έρθει θέλω να φτιάξεις ένα φαγητό που μου αρέσει.Μα καλά τώρα ψάρι;
-Αφού άκουσες πόσο το αρέσει
-Αχου αφού αρέσει στον μπουμπούκο το ψάρι λες ας το φτιάξουμε. Λέω με το ύφος μου γεμάτο ειρωνεία και βλέπω την μάνα μου να γίνεται κόκκινη απο τον θυμό.
Οπα θύμωσε που της τον θείξαμε;
-Νάντια μίλα καλύτερα γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει.Το κατάλαβες;
-Προς το παρόν πάω να παραγγειλω μια πίτσα γιατί χάρη σε εσένα έμεινα νηστική. Λέω ενώ την προσπερνάω και βγαίνω από το δωμάτιο

Μια ώρα αργότερα έχω φάει την πίτσα μου και είμαι έτοιμη να πέσω για ύπνο.Αμέσως σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο τον Άλκη όμως την ίδια στιγμή απορρίπτω την σκέψη μου μιας και η ώρα είναι περασμένες δώδεκα.Έτσι κλείνω το φώς και ρίχνω το κεφάλι μου στο απαλό μαξιλάρι κλείνοντας σφιχτα τα μάτια για να με πάρει ο ύπνος.Μάταια όμως.Διάφορες σκέψεις γυρίζουν στο κεφάλι μου και όλες έχουν να κάνουν με τον Άλκη.Έχουμε δύο μέρες να μιλήσουμε και η όλη συμπεριφορά του τον τελευταίο καιρό με προβληματίζει αφάνταστα.Σηκώνομαι γρήγορα απο το κρεβάτι και αρπάζω το κινητό μου πληκτρολογώντας τον αριθμό του.
-Ναι; Ακούω την φωνή του από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου
-Σε ξύπνησα; Ρωτάω διστακτικά
-Εμ όχι.Δεν κοιμάμαι.Θες κάτι;
Πάλι αυτή η ψυχρότητα στην φωνή.
-Θέλω να βρεθούμε.Μπορείς αύριο; Τον ρωτάω και ελπίζω η απάντηση να είναι θετική.Πρέπει να ξεκαθαριστεί το θέμα όσο το δυνατόν γρηγορότερα γίνεται
-Ναι.Πέρνα αύριο κατα το βραδάκι από το σπίτι μου
-Εντάξει.Καληνύχτα
-Γεια. Μου λέει κοφτά και μου το κλείνει μέσα στα μούτρα
Ε όχι.Ούτε ένα καληνύχτα; Τι γαιδούρι
Απογοητευμένη πέφτω ξανά για ύπνο και μετά από πολύ ώρα αποκοιμιέμαι.

Το πρωί ξυπνάω πολύ νωρίς και κανονίζω με την Ελίνα να πάμε μια βόλτα στην παραλία.Κατεβαίνω στην κουζίνα και τρώω πρωινό μόνη καθώς η μητέρα μου δεν έχει ξυπνήσει ακόμη.Καλύτερα.Δεν θα άντεχα τους τσακωμούς πρωί πρωί.Είπα στην Μαρία να ενημερώσει την μητέρα μου ότι δεν θα είμαι εκεί στο μεσημεριανό,πήρα τα κλειδιά και έφυγα.
Έφτασα στην παραλία λίγη ώρα αργότερα όπου και βρήκα εκεί την Ελίνα να με περιμένει
-Πρέπει να πάρουμε και ένα ολόσωμο μαγιό και αντιλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας ειδικά για εσένα που είσαι ανοιχτόχρωμη και... Έλεγε η Ελίνα όλη την ώρα ενθουσιασμένα για τις διακοπές ενώ εγώ προσπαθούσα να την παρακολουθώ αν και ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου.Μάλλον δεν τα κατάφερα.
-Έιι με ακούς ή μιλάω στον αέρα; Λέει
-Ε ν-ναι σε ακούω. Τραύλισα
-Άστα αυτά.Τι έγινε;
Της εξήγησα τι συμβαίνει τόσο καιρό με τον Άλκη και έπειτα ακολούθησε μια μεγάλη παύση.
-Γιατί δεν μου είχες πει τίποτα τόσες μέρες;
-Ε βρε Ελίνα ήσουν τόσο ενθουσιασμένη με την Κρήτη.Δεν ήθελα να στο χαλάσω.
-Νάντια είσαι σοβαρή; Γι’αυτό είναι οι φίλες.Γιατί δεν κανονίζεις να βρεθείτε να τα πείτε;
-Αυτό έκανα.Θα περάσω σήμερα από το σπίτι του να μιλήσουμε.
-Ωραία.Ελπίζω να τα βρείτε και να λυθεί η παρεξήγηση.Γιατί είμαι σίγουρη πως περι παρεξήγησης πρόκειται.
-Και εγώ το ίδιο ελπίζω. Αναστενάζω
Το υπόλοιπο πρωινό περνάει σχετικά γρήγορα ενώ το μεσημέρι πηγαίνουμε με την Ελίνα να φάμε σε ένα κοντινό μαγαζί.

Εδώ και μισή ώρα ετοιμάζομαι για να πάω στον Άλκη.Η ώρα έχει πάει σχεδόν εννιά όταν κατεβαίνω στο σαλόνι
-Που πας; Ακούω την φωνή της μητέρας μου με την οποία δεν έχει τύχει να μιλήσω όλη μέρα.
-Μια βόλτα. Απαντώ αδιάφορα
-Με την Ελίνα; Ρωτά καχύποπτα
-Ναι με την Ελίνα. Λέω για ακόμη μια φορά ψέματα.
Δεν απαντάει οπότε ανοίγω την πόρτα και φεύγω
Μόλις φτάνω κάτω απο την πολυκατοικία του Άλκη,παρκάρω το αυτοκίνητο και κατεβαίνω κλειδώνοντάς το.
Περνάω από την πυλωτή και μπαίνω στο κτήριο.Μπαίνω στο ασανσερ και πατάω το κουμπί με τον αριθμό του ορόφου του Άλκη.
Μετά απο μερικά δευτερόλεπτα οι πόρτες του ασανσερ ανοίγουν και εγώ βρίσκομαι έξω από την πόρτα του.Χτυπάω το κουδούνι και λίγα λεπτά αργότερα η φιγούρα του εμφανίζεται μπροστά μου
-Γεια του λέω χαρίζοντας του ένα χαμόγελο
-Γεια.Πέρνα. Μου λέει και μπαίνει πάλι μέσα στο διαμέρισμα αγνοώντας την ύπαρξη μου

Μεταμεσονύκτιο κεφάλαιο:) Ελπίζω να σας άρεσε! Αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι και αφήστε μου κάτω ένα σχόλιο.
Το επόμενο θα μπει την Τρίτη ή την Τετάρτη♥ Να περνάτε καλά!