Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 19

Οι μέρες περνάνε σαν βροχή και δεν έχω καταλάβει πως σε δυο βδομάδες από τώρα θα βρίσκομαι στην Κρήτη.Τα πάντα είναι έτοιμα.Με την Ελίνα κλείσαμε και ξενοδοχείο δίπλα στην θάλασσα.Η μητέρα μου φυσικά και έφερε αντίρρηση στην αρχή αλλά άλλαξε αμέσως μόλις της είπα να κανονίσει γεύμα με τον Αλέκο.Και φυσικά δεν έχασε χρόνο.Σήμερα το βράδυ τον περιμένουμε.Άντε να δούμε τι θα δούμε.Από την άλλη τόσο καιρό τώρα ο Άλκης είναι τόσο ψυχρός μαζί μου.Και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω τον λόγο.Μήπως φταίω εγώ;
Τόσες μέρες κάνω πως δεν παρατηρώ την συμπεριφορά του αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση πριν φύγουμε για διακοπές.
-Και για πες πότε τον περιμένετε; Με ρωτάει η Ελίνα καθώς μιλάμε στο τηλέφωνο,αναφερόμενη στον Αλέκο
-Ε σε κανένα μισάωρο
-Και θα τον λες και μπαμπά; Αστειεύεται
-Είσαι με τα καλά σου; Προφανώς και όχι.Δεν θα βάλω κανέναν πάνω από τον πατέρα μου ποτέ.Και όσο για το γεύμα ήταν ο μόνος τρόπος για να την πείσω για την Κρήτη.
-Αχ δεν ξέρεις πόσο χαρούμενη είμαι που θα πάμε μαζί διακοπές
-Και εγώ Ελινάκι μου. Της λέω χαρούμενα
-Νάντιαα κατέβαα. Ακούω την μητέρα μου από κάτω
-Ελινάκι μου σε αφήνω.Έρχεται μάλλον
-Οκ.Περιμένω εντυπώσεις. Μου λέει και κλείνουμε
Κατεβαίνω τις σκάλες και πηγαίνω στο σαλόνι όπου βρίσκεται η μητέρα μου
-Τι έγινε; Ήρθε; Της λέω με ένα με μια δόση βαρεμάρας αλλά και ειρωνείας στην φωνή μου
-Όχι ακόμα
-Ε τότε τι με φώναξες; Να περιμένουμε μαζί τον πρίγκιπα;
-Νάντια κόψε την ειρωνεία.Θέλω να τον υποδεχθούμε μαζί.Να είσαι ευγενική μαζί του.Το καλό που σου θέλω
-Μάλιστα λέω μες στην ειρωνία την ώρα που χτυπάει το κουδούνι ενώ η μητέρα μου μου δίνει ένα αυστηρό βλέμμα
Έτσι,με τα χίλια ζόρια ακολουθώ την μητέρα μου μέχρι την πόρτα.
-Καλησπέρα Αλέκο. Λέει η μητέρα μου την ώρα που ανοίγει την πόρτα και βλέπω έναν καλοντυμένο κύριο γύρω στα πενήντα να κρατάει δύο ανθοδέσμες.Αυτός πρέπει να είναι.
-Καλησπέρα Αναστασία.Αυτά είναι για σένα. Της λέει με ένα χαμόγελο και και της δίνει τη μια από τις δύο ανθοδέσμες.
Έπειτα γυρίζει προς το μέρος μου.
-Εσύ πρέπει να είσαι η Νάντια. Μου λέει εξακολουθώντας να έχει το ίδιο χαμόγελο.
-Ναι εγώ είμαι. Λέω και προσπαθώ να του χαρίσω ένα ψεύτικο χαμόγελο
-Αυτά εδώ είναι για σένα. Λέει και μου δίνει το δεύτερο μπουκέτο με τα ροζ τριαντάφυλλα
-Σας ευχαριστώ πολύ
-Λοιπόν ας περάσουμε στην τραπεζαρία. Ακούω την μητέρα μου να λέει και αρχίζουμε να κατευθυνόμαστε και οι τρεις προς την κουζίνα.

Ψάρι; Σοβαρά τώρα; Τόσα φαγητά υπάρχουν και η μητέρα μου διάλεξε αυτό που μισώ;
Ένα τέταρτο αργότερα βρισκόμαστε στο τραπέζι με την μάνα μου και τον Αλέκο να συζητούν μεταξύ τους περι ανέμων και υδάτων ενώ εγώ "παίζω" με το ψάρι που υπάρχει στο πιάτο μου γιατί κυριολεκτικά δεν υπάρχει περίπτωση να το φάω αυτό το πράγμα.
-Και λοιπόν Νάντια.Τι σπουδάζεις; Ρωτάει ο Αλέκος.
Τι έγινε; Θυμήθηκαν πως είμαι και εγώ εδώ;
-Διοίκηση επιχειρήσεων
-Αα πολύ ωραία. Λέει δήθεν ενθουσιασμένα
Γιατί σίγουρα όλα αυτά που κάνει δήθεν ειναι.
-Χρωστάς κάποια μαθήματα; Συνεχίζει
-Όχι τα έχω περάσει όλα. Απαντώ με ένα αυτάρεσκο ύφος
-Ναι η Νάντια μου από Σεπτέμβρη θα είναι δευτεροετής. Πετάγεται και λέει η μητέρα μου περίφανα
-Ααα περίφημα.Οπότε τώρα απολαμβάνεις το καλοκαίρι.Σκέφτεσαι να πας κάπου διακοπές;
-Ναι.Σε λίγες εβδομαδες φεύγω για Κρήτη. Λέω αδιάφορα
-Εγώ δεν συμφωνώ απόλυτα αλλά... Πάει να πει η μητέρα μου αλλά ο Αλέκος την διακόπτει
-Αναστασία μου δεν έχεις δίκιο.Άσε το κορίτσι να χαρεί τη ζωή του τώρα που είναι νέα
Υπο άλλες συνθήκες θα λάτρευα αυτόν τον άνθρωπο που με υποστηρίζει μπροστά στην μητέρα μου αλλά ξέρω ότι όλα αυτά δεν τα εννοεί.Κάνει ότι κάνει για να τον συμπαθήσω.Δεν θα το καταφέρει όμως.
-Δεν σε βλέπω να τρώς.Δεν σου αρέσει το φαγητό; Με ρωτάει λίγο αργότερα
-Δεν προτιμώ ιδιαίτερα το ψάρι. Λέω με το ψεύτικο χαμόγελο που είχα προηγουμένως
-Εγώ πάλι το λατρεύω. Μου απαντά
-Μα γι’αυτό το έφτιαξα.Ξέρω πόσο σου αρέσει. Αρχίζει τις γλύκες μπροστά μου
Ε όχι δεν το πιστεύω.Δεν θα το αντέξω αυτό.Προφασίζομαι ότι νυστάζω,τους καληνυχτίζω και ανεβαίνω στο δωμάτιο μου.

Νέο κεφάλαιο! Ήρθε καλοκαιράκι,τελειώνουν και οι εξετάσεις.Τέλεια!!
Αλλά ας γυρίσουμε στην ιστορία μας.Γνωρίσαμε επιτέλους τον Αλέκο.Πως σας φάνηκε; Και γιατί λέτε να άλλαξε η συμπεριφορά του ο Άλκης; Σχολιάστε μου αποκάτω και αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι♥
Μέχρι το επόμενο,να περνάτε καλά!