Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 28

Η πρώτη μέρα μας στην Κρήτη έχει ήδη φτάσει στο τέλος της και νιώθω τόσο κουρασμένη από το ταξίδι που όταν τα παιδιά προτείνουν να βγούμε σε ένα κοντινό μπαρ εγώ αρνούμαι λεγοντας οτι θελω να παω για υπνο και ας είναι μόλις δέκα.
-Μπορείς να πας μαζί τους αν θες. Λέω στον Άλκη μόλις μπαίνουμε στο δωμάτιο
Πραγματικά δεν θέλω να τον υποχρεώσω να μείνει μέσα μόνο και μόνο για εμένα.
-Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη. Απαντά
-Μην ανησυχείς.Θα κάνω ένα μπάνιο και θα ξαπλώσω.
-Θα μείνω εδώ και δεν σηκώνω κουβέντα.
-Καλά.
Παίρνω καθαρά ρούχα και πηγαίνω στο μπάνιο.Ξέρω ότι είναι κάπως να μην ντύνομαι μπροστά του ενώ τα έχουμε αλλά νιώθω αρκετά άβολα και νομίζω ότι το έχει καταλάβει αν και δεν μου έχει πει κάτι.

Το δροσερό νερό πέφτει πάνω μου και σταματώ να σκέφτομαι το οτιδήποτε.Μόλις τελειώνω το μπάνιο μου,ντύνομαι και πηγαίνω στο δωμάτιο όπου βλέπω τον Άλκη ξαπλωμένο να χαζεύει τηλεόραση.Χτενιζω τα βρεγμένα μαλλιά μου μπροστά στον καθρέφτη και μετά ξαπλώνω δίπλα του.
-Αλκή... Λέω χαμηλόφωνα και ψιλοντρεπομαι για την ερώτηση που θα του κάνω
-Μμμ Απαντά αφωσιομενος στην τηλεόραση
-Σε πειράζει που....να μωρέ που έχουμε μείνει μόνο στις αγκαλιές και στα φιλία όλο αυτό τον καιρό?
Πραγματικά όλη αυτή η στιγμή είναι τόσο αμήχανη για μενα.
Γυρνάει ξαφνιασμένος προς το μέρος μου.Προφανώς και δεν περίμενε τέτοια ερώτηση.
-Τι πράγμα?Πως σου ήρθε αυτό?
-Να απλά είμαι 19...
-Και εγώ 20.Και τι μ'αυτό? Με διακόπτει και μου φαίνεται ότι γι'αυτόν η κατάσταση αυτή είναι αστεία όμως για εμένα είναι τρομερά άβολη.
Μα γιατί ξεκίνησα αυτή την κουβέντα?
-Απλά φ-φοβάμαι μην ξενερωσεις ή κάτι τέτοιο. Ομολογώ
-Να ξενερωσω? Δείχνει να παραξενευεται
-Ναι επειδή είμαστε αρκετά μεγάλοι και η σχέση μας είναι κάπως πλατωνική
Νιώθω τόσο γελοία αυτή τη στιγμή.Δεν έπρεπε καν να αρχίσω αυτή την συζήτηση και το μόνο που θέλω τώρα είναι να ανοίξει η γη και να με καταπιει.
-Ω έλα τώρα Νάντια.Περνάμε τόσο καλά σε αυτή την "πλατωνική" σχέση. Λέει σχηματίζοντας εισαγωγικά με τα δάχτυλα του
-Σημασία δεν έχει η ηλικία αλλά το να είσαι έτοιμη και θα περιμένω όσο χρειαστεί. Συνεχίζει
Ανακουφιζομαι λίγο με την απάντηση αλλά το κλίμα γύρω μου είναι φανερά τεταμένο οπότε σιωπώ μην έχοντας τι να πω.
-Έχεις γίνει σαν ντομάτα. Γελάει προσπαθώντας να ελαφρύνει το κλίμα
Πράγματι κοιτάζοντας στον καθρέφτη είδα το κατακόκκινο πρόσωπο μου και άφησα ένα μικρό γελακι ελευθερο.
-Θα κοιμηθείς? Λέω αλλάζοντας θέμα την ώρα που ξαναβολευομαι στο κρεβάτι
-Σε λίγο
Καληνυχτιζουμαι ο ένας τον άλλον και κλείνω το φως αφήνοντας μόνο το φως της τηλεόρασης να υπάρχει στο δωμάτιο.Λίγα λεπτά αργότερα αποκοιμιεμαι.