Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 4

Μιλούσαμε για αρκετή ώρα.Εκτός από κούκλος ήταν και πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος.Φυσικά και δεν του είχα πει ότι είμαι κόρη επιχειρηματία.Το καλό με τον πατέρα μου ήταν ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν με παρουσίαζε ποτέ μπροστά σε κάμερες οπότε κανείς δεν με ήξερε.

-Σπουδάζεις; Με ρώτησε κάποια στιγμή.

-Ναι,σπουδάζω διοίκηση επιχειρήσεων.

-Ενδιαφέρον!

-Εσύ; Τον ρώτησα.

-Εγώ πάντα ήθελα να γίνω δικηγόρος αλλά δεν τα κατάφερα. Μου είπε προσπαθώντας να κρύψει την απογοήτευσή του.

-Κρίμα. Του απάντησα και προσπάθησα να τον βγάλω από την δύσκολη θέση που τον είχα φέρει.

Η ώρα είχα πάει πλέον δύο όταν αποφασίσαμε να το διαλύσουμε.

-Χάρηκα που σε γνώρισα. Μου είπε χαρίζοντάς μου ένα ακόμη χαμόγελο.

-Και εγώ χάρηκα.Και πάλι συγνώμη για το βρισίδι που έφαγες το πρωί. Είπα και γελάσαμε.

-Δεν πειράζει.Καλό βράδυ. Είπε τείνοντας μου το χέρι.

Ανταπέδωσα.Μόλις μπήκα στο αμάξι κοίταξα το κινητό μου.Καμία κλήση,κανένα μήνυμα.Η μαμά δεν είχε καταλάβει τίποτα.Μόλις έφτασα σπίτι,όλοι κοιμόντουσαν.Ανέβηκα σιγά σιγά την σκάλα για να μην ξυπνήσω την μαμά.Αφού ετοιμάστηκα για ύπνο ξάπλωσα στο κρεβάτι μου σκεπτόμενη την συνάντηση με τον Άλκη.Τη σκέψη μου διέκοψε ο ήχος του κινητού μου.

''Πέρασα πολύ όμορφα σήμερα.Να το ξανακάνουμε αν θες και εσύ φυσικά.Καληνύχτα.Άλκης''

Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω ότι μου είχε στείλει μήνυμα θέλοντας να ξαναβγούμε.Πήρα το κινητό στα χέρια μου και άρχισα να πληκτρολογώ.

''Και εγώ πέρασα πολύ καλά.Θα το ήθελα.Καληνύχτα.''

Πάτησα αποστολή.Έβαλα το κινητό στο κομοδίνο και ξάπλωσα.Έκλεισα τα μάτια μου και ο ύπνος με πήρε με ένα χαμόγελο στα χείλη.Ήμουν σίγουρη πως κάτι καλό θα έβγαινε από αυτή την ιστορία.Ή μήπως όχι?