Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 13

-ΠλευράΝάντιας-

Ξύπνησα στην αγκαλιά του.Δεν είχα την αίσθηση το χρόνου αλλά δεν με ένοιαζε και πολύ.Γύρισα το κεφάλι μου και τον είδα να κοιμάται ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.Γύρισε πλευρό ώστε το πρόσωπο του να είναι δίπλα στο δικό μου.Έκλεισα γρήγορα τα μάτια και έκανα πως κοιμόμουν.

-Το ξέρω ότι είσαι ξύπνια. Τον ακούω να λέει 

Ανοίγω τα μάτια και γυρίζω  προς το μέρος του.Τα μάτια του είναι κλειστά σαν να κοιμάται αλλά πλέον είμαι σίγουρη πως είναι ξύπνιος.

-Καλημέρα 

-Καλημέρα μου λέει και με φέρνει πιο κοντά.

-Πως κοιμήθηκες; Τον ρωτάω

-Περίφημα 

-Κοιμήθηκες μαζί μου και κοιμήθηκες περίφημα; Ρωτάω έτοιμη να γελάσω

-Ναι.Γιατί σου φαίνεται τόσο παράξενο;

-Γιατί είμαι ατσούμπαλη στον ύπνο.

-Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα τέτοιο

-Σίγουρα δεν σου έριξα καμιά κλωτσιά κατα λάθος όλο το βράδυ;

Γέλασε.

-Σίγουρα. Απάντησε τελικά

-Πάω να φτιάξω καφέ. Συνεχίζει

Την ώρα που ήταν έτοιμος να σηκωθεί από το κρεβάτι,το κινητό μου άρχισε να χτυπά.Κοίταξα την οθόνη αλλά το άφησα να χτυπάει.

-Η μητέρα σου; Ρωτάει ο Άλκης

-Ναι

-Σήκωσε το.

-Δεν πρόκειται.

-Νάντια σήκωσε το.Η γυναίκα θα ανησυχεί.

-Καλά λέω και εκείνος βγαίνει από το δωμάτιο

-Νάντια μου; ακούω την μητέρα μου από την άλλη άκρη του τηλεφώνου

Ακούγεται ανήσυχη και ξέρω πως εγώ είμαι ο λόγος.

-Ναι εγώ είμαι της απαντώ ξερά

-Νάντια μου που είσαι; Είσαι καλά;

-Καλά είμαι

-Γύρνα σπίτι σε παρακαλώ 

-Θα έρθω αργότερα.Πρέπει να κλίσω τώρα της λέω και κλείνω το τηλέφωνο ψυχρά και απότομα

Σηκώθηκα από το κρεβάτι με προορισμό την κουζίνα.Φτάνοντας είδα μια εικόνα που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβλεπα.Ο Άλκης να φτιάχνει κρέπες.

-Κρέπες; Πρωί πρωί; Του λέω περιπαιχτικά

-11:30 δεν είναι και τόσο πρωί.Όσο για τις κρέπες,δεν σου αρέσουν;

-Τρελένομαι.Αλλά γιατί να σε βάζω σε κόπο; Και με έναν απλό καφέ βολεύομαι

-Απλό καφέ για σένα; Ποτέ ποτέ ποτέ λέει και μου σερβίρει μια μεγάλη κρέπα με σοκολάτα

Λίγο αργότερα ήρθε και έκατσε δίπλα μου και αρχίσαμε να τρώμε τις κρέπες μας 

-Εμμ δεν βγήκαν και πολύ καλές μου λέει ο Άλκης αναφερόμενος κάποιες κρέπες που είχα παραψηθεί

-Η προσπάθεια μετράει του λέω δίνοντας του ένα φιλί

-Η πρώτη προσπάθεια ειδικά με συμπληρώνει

-Πρώτη; Αλήθεια; Για μένα; έμεινα λίγο έκπληκτη

-Για σένα τα πάντα

Μιλούσαμε και ταυτόχρονα τρώγαμε όταν ξαφνικά ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια.

-Τι έγινε καλέ; ρωτάω δίχως να έχω καταλάβει τον λόγο για τον οποίο γελάει

-Έχεις...έχεις χαχαχα

-Σταμάτα να γελάς και πες μου τι έχω.

-Έχεις γεμίσει σοκολάτα απαντάει και εγώ τρέχω προς το μπάνιο όταν ακούω την πόρτα να χτυπάει

Σας ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση που δείχνετε.Προσπαθώ να βρω χρόνο όποτε μπορ για να γράφω έστω και λίγο.

~Δήμητρα~