Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 72

-Πλευρά Νάντιας-

-Χρόνια Πολλά γλυκιά μου! Με φιλάει σταυρωτά η μητέρα μου μόλις κατεβαίνω για πρωινό

-Σε ευχαριστώ πολύ! Χαμογελάω και καθόμαστε στο τραπέζι

-Πως νιώθεις που σήμερα γίνεσαι είκοσι ένα? Ρωτάει καθώς τρώω ένα κομμάτι σοκολατενιο κέικ

Συνοφρυωνομαι αλλά εξακολουθώ να χαμογελάω.

-Θα έπρεπε να νιώθω κάπως?

-Ποιο ώριμη ίσως.Τέλος πάντων,τι έχεις κανονίσει για σήμερα?

-Θα πάω σε ένα φοιτητικό πάρτι της Ελινας με τον Δημήτρη. Λέω αδιάφορα

-Τι? Δεν θα κάνουμε κάτι για τα γενέθλια σου? Ρωτάει ξαφνιασμενη και  ταυτόχρονα πειραγμενη

-Ίσως να κάνουμε κάτι αύριο.

-Σίγουρα? Ο Δημήτρης τι λέει γι'αυτό?

-Δεν έχει πρόβλημα. Λέω απλά

Ε καλά ίσως να αντέδρασε λίγο στην αρχή αλλά ποιος νοιάζεται?

-Καλά κάνε ότι καταλαβαίνεις. Λέει βαριεστημένα

Όλη η υπόλοιπη μέρα κυλάει κανονικά με μερικά τηλέφωνα από φίλους και συγγενείς που μου εύχονται για τα γενέθλια μου.
Αργά το απόγευμα,αποφασίζω να ξεκινήσω να ετοιμάζομαι μιας και ο Δημήτρης μου έστειλε μήνυμα ότι θα είναι εδώ κατά τις εννιά.
Κάνω ένα ζεστό μπάνιο και αφού φτιάχνω τα μαλλιά μου,ψάχνω στη ντουλάπα για να
βρω αυτό που πρόκειται να φορέσω στο πάρτι.

Είχαμε ένα μικρό προβληματάκι σχετικά με το τι θα φορουσαμε.Προσπάθησα να πείσω τον Δημήτρη να αγοράσουμε κάποια αστεία στολή αλλά δυστυχώς αυτή την φορά δεν μου έκανε την χάρη.Όπως μου είπε το θεωρούσε γελοίο.Έτσι συμφωνήσαμε να επιλέξουμε κάτι ποιο σοβαρό αλλά εξίσου κατάλληλο για την περίσταση.Έτσι εγώ κατέληξα σε ένα κόκκινο μακρύ φόρεμα και μια χρυσή μάσκα και αυτός επέλεξε κάτι που παρέπεμπε σε πρίγκιπα ή κάτι τέτοιο με μια μαύρη μάσκα.

Μόλις είχα φορέσει το φόρεμα και τα παπούτσια όταν η Μαρία μπήκε μέσα για να με ειδοποιήσει ότι ο Δημήτρης με περιμένει κάτω.Βαφομαι γρήγορα και τελειώνω το βάψιμο μου με ένα κόκκινο ματ κραγιόν.Παίρνω την μάσκα μου και κατεβαίνω στο σαλόνι όπου βλέπω την μητέρα μου και τον Δημήτρη να συζητούν.

-Είμαι έτοιμη.Πάμε? Τον ρωτάω

-Πάμε. Λέει και σηκώνεται από τον καναπέ