Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 53

-Μήπως να της μιλούσες? Ρωτάει η Ελίνα αναφερόμενη στην μητέρα μου

Δεν είμαι σε θέση να της μιλήσω.Όχι ακόμα τουλάχιστον.

-Δεν μπορώ. Απαντάω
-Να ξέρεις όλο αυτόν τον καιρό η μαμά σου δεν είναι καλά.Κλαίει όλη μέρα και κάθε φορά που φεύγω με ρωτάει για σένα. Εξηγεί

Δεν μιλάω.Δεν έχω να πω κάτι άλλωστε.

Η Ελίνα βλέπει ότι δεν έχω διάθεση να υποχωρήσω και έτσι σταματάει την κουβέντα.

-Τότε θα μου κάνεις μια άλλη χάρη. Λέει

Ωχ κάτι δεν μου αρέσει στο ύφος της.

Την κοιτάω με ένα ερωτηματικό ύφος δίνοντας της το έναυσμα να συνεχίσει.

-Θα βγούμε έξω σήμερα! Λέει ενθουσιασμένη

-Αποκλείεται! Απαντάω απόλυτα

-Δεν σε ρώτησα.Στο ανακοίνωσα. Είναι το μόνο που λέει.

Ξεφυσάω και της γυρίζω την πλάτη μου θυμωμένη.

-Λοιπόν φεύγω.Στις έντεκα να είσαι έτοιμη. Μου λέει και κατευθύνεται προς την πόρτα

Δεν της απαντάω.Μόλις ακούω την πόρτα να κλείνει τρέχω να κλειδώσω όπως πάντα.

Επιστρέφω και ξαπλώνω στο κρεβάτι.Δεν πρόκειται να πάω πουθενά το βράδυ.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη του μπάνιου.Τα μακριά μαλλιά μου πέφτουν στην πλάτη μου σχηματίζοντας μπούκλες.Το λευκό μου δέρμα έρχεται σε αντίθεση με το μπλε κοντό μου φόρεμα και τα ροζ μου χείλια σχηματίζουν ένα θλιμμένο χαμόγελο.

Δύο χέρια τυλίγονται γύρω από την μέση μου και γυρίζοντας βλέπω μπροστά μου τα όμορφα χαρακτηριστικά του.Τα ανοιχτόχρωμα μάτια του με κοιτάνε και ένα στραβό χαμόγελο έχει σχηματιστεί στο πρόσωπό του.

Πιάνει τα χέρια μου και με τραβάει προς το μέρος της μπανιέρας.

-Τι έγινε?Θες να κάνουμε μπάνιο μαζί? Λέω με ένα πονηρό γελάκι 

Δεν απαντάει.Συνεχίζει να με κοιτάει με το χαμόγελο του και να με τραβάει προς την μπανιέρα.Σταματάμε ακριβώς δίπλα της και παρατηρώ πως είναι γεμάτη με νερό.

Γυρίζω την πλάτη μου με τσαχπινιά και ετοιμάζομαι να βγάλω τα ρούχα μου όμως με σταματάει.Πριν προλάβω να γυρίσω πάλι προς το μέρος του, το χέρι του πιάνει το σβέρκο μου με δύναμη και το κεφάλι μου βρίσκεται σε κλάσματα δευτερολέπτου μέσα στο νερό.