Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 54

-Τι? Είναι η μόνη λέξη που βγάζω ενώ την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια

Εντάξει το ήξερα πως κάποια στιγμή η εταιρία του πατέρα μου θα περνούσε στα χέρια μου αλλά δεν περίμενα αυτή η στιγμή να είναι τώρα.Το άγχος έχει ήδη αρχίσει να με καταβάλει και πως να μην με πιάσει άγχος άλλωστε?Η αλυσίδα ξενοδοχείων που έχει δημιουργήσει ο πατέρας μου με τόσο κόπο τώρα πλέον θα ανήκει σε εμένα.Σε ποιον?Σε εμένα που δεν έχω πάρει ούτε το πτυχίο μου ακόμα.

-Μαμά δεν μπορεί να γίνει αυτό.Είναι παρακινδυνευμένο.
-Και γιατί είναι παρακινδυνευμένο? Εγώ πιστεύω σε εσένα. Λέει η μητέρα μου με μια φυσικότητα
-Όταν έλεγα ότι θέλω να μου δειχνεις εμπιστοσύνη δεν εννοούσα να φτάσεις στα άκρα.Δεν έχω την πείρα να αναλάβω κάτι τέτοιο. Της εξηγώ
-Ούτε ο πατέρας σου είχε αλλά κοίτα που έφτασε.Πήγαινε για ύπνο τώρα,είναι αργά.Αλλά σκέψου τι σου είπα. Είναι το μονο πο μου λέει και αφού με καληνυχτιζει με αφήνει μόνη στο σαλόνι

Τι έγινε μόλις τώρα?

Σαστισμένη και άκρως μπερδεμένη φτάνω στο δωμάτιο μου με σκοπό να κοιμηθώ μα αυτό είναι σίγουρο ότι δεν θα γίνει.Η ανακοίνωση της μητέρα σε συνδυασμό με την εμφάνιση του Άλκη στο μπαρ-που δεν ξέρω τελικά αν ήταν όντως πραγματική ή δημιούργημα του μυαλού- δεν με βοηθούν να κλείσω μάτι με αποτέλεσμα να τριγυρνώ στο κρεβάτι για όλο το υπόλοιπο βράδυ.Μόνο όταν αρχίζει να ξημερώνει,τα κουρασμένα πλέον μάτια μου αποφασίζουν να κλείσουν για λίγες ώρες.

Το πρωί αποφάσισα να κατέβω στην τραπεζαρία για πρωινό μετά από αρκετό καιρό.Έτσι θα είχα την ευκαιρία να εξηγήσω στη μητέρα μου για μια τελευταία φορά τους λόγους που δεν θέλω να αναλάβω ακόμα την εταιρία και ας ελπίσουμε ότι θα με καταλάβει.

Όπως ήταν φυσικό ήταν ήδη ξύπνια και καθόταν στην καρέκλα της τρώγοντας το πρωινό της.
Όταν με είδε τα ματια της έλαμψαν.

-Δεύτερη ευχάριστη έκπληξη!Επιτέλους,καιρό είχαμε να φάμε μαζί. Λέει ενθουσιασμένη

Δεν μιλάω και απλά κάθομαι σε μια καρέκλα δίπλα της.Παίρνω ένα κομμάτι κέικ και αρχίζω να το κόβω κομματάκια με το χέρι μου με αποτέλεσμα να το κάνω θρύψαλα.Προφανώς και δεν σκοπεύω να φάω ή κάτι τέτοιο και η νευρικότητα μου έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Έτσι αποφασίζω επιτέλους να σπάσω την σιωπή και να μπω κατευθείαν στο θέμα.

-Κοίτα μαμά δεν νιώθω έτοιμη να αναλάβω τέτοια ευθύνη και πραγματικά δεν θέλω κάποιο λάθος μου να καταστρέψει τους κόπους που έχει κάνει τόσα χρόνια ο πατέρας μου. Εξομολογουμαι

Το ύφος της μητέρας μου σοβαρευει.

-Νάντια ξέρω τι κάνω.
-Όχι μαμά δεν ξέρεις.Βάζεις μια εικοσάχρονη να αναλάβει μια επιχείρηση που εκτείνεται σε όλη την Ελλάδα. Προσπαθώ να την κάνω να καταλάβει τι πάει να κάνει
-Νάντια ο Αποστόλου είναι έτοιμος να μας πάρει την εταιρία. Μου απαντάει σιγανά

Όταν ο πατέρας μου πέθανε,η εταιρία όπως ήταν φυσικό πέρασε στα χέρια της μητέρας μου.Ωστόσο,αυτή εκτός από το ότι δεν γνώριζε και πολλά από την δουλειά ήθελε να είναι μαζί μου τις περισσότερες ώρες της ημέρα κάτι που δεν θα ήταν εφικτό να γίνει αν δούλευε.Έτσι,την θέση της πήρε ο Μάριος Αποστόλου ο οποίος ήταν ο πιο παλιός υπάλληλος εκεί μέσα και έτσι ήξερε και το καλό της επιχείρησης.Στην ουσία,εκπροσωπούσε την μητέρα μου σε διάφορες συμφωνίες και γενικότερα στην διοίκηση της επιχείρησης αφου βέβαια την ρωτήσει για κάθε του κίνηση.

Η μητέρα μου του είχε αρκετή εμπιστοσύνη.Πως κατέληξε να πιστεύει κάτι τέτοιο?

-Τι? Ξεστομιζω και περιμένω να μου εξηγήσει περισσότερα
-Τώρα τελευταία παρακουει συνεχώς ότι του πω και νιώθω ότι συνεχώς κάτι μου κρύβει. Εξηγεί
-Και εγώ τι μπορώ να κάνω γι'αυτό?
-Αν αναλάβεις εσύ τότε όλα τα δικαιώματα που έχει ως χειριστής της εταιρίας θα εξαφανιστούν.Όλοι εσένα θα ακούν,εσύ θα παίρνεις κάθε απόφαση.Η εταιρία θα είναι ασφαλής.Και όσο αναφορά τα λάθη που μου είπες,προτιμώ να χάσω την εταιρία από λάθος χειρισμούς της κόρης μου παρά από έναν ξένο.

Τα λόγια της με βάζουν σε σκέψεις και η αλήθεια είναι ότι τα επιχειρήματα της είναι λογικά.

-Και μην ανησυχείς για την σχολή.Δύο φορές την εβδομάδα θα πηγαίνεις στην εταιρία και τις υπόλοιπες τρεις θα πηγαίνεις κανονικά στην σχολή σου.Μόνο που αυτές οι δυο μέρες της εβδομάδας που θα περνάς στην εταιρία θα είναι λίγο απαιτητικές αφού δεν θα πηγαίνεις τις υπόλοιπες μέρες όμως είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις.

Ωραία έχω αρχίσει και επισήμως να αγχώνομαι.Δεν θα είναι εύκολο,δεν θα είναι καθόλου εύκολο.Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.Το ενδεχόμενο της σχολής το είχα ξεχάσει από την ημέρα που είχα κλειστεί εδώ μέσα όμως τώρα έχω αρχίσει και το ξανασκέφτομαι.Ίσως να μου κάνει καλό.

Το να ξεφεύγω από το σπίτι σχεδόν όλη μέρα και το να έχω πολλά στο κεφάλι μου ίσως τελικά με βοηθήσει.Γιατί αν μείνω άλλη μια μέρα μέσα με βλέπω να τρελαίνομαι στο τέλος.

Γεια! Μεταμεσονυκτιο κεφάλαιο λόγω αϋπνίας😂
Όχι εντάξει απλά έτυχε να ειμαι ξυπνια και να το τελειώσω τέτοια ώρα οπότε ειπα να μην περιμένω αύριο.
Τι λέτε για την Νάντια μας?Θα τα καταφέρει? Και η συνάντηση της με τον Άλκη το προηγούμενο βράδυ ήταν πραγματική ή ήταν όλα ένα παιχνίδι του μυαλού της? Περιμένω απόψεις!