Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 38

-Πλευρά Άλκη-

Πριν λίγο τερματισα την βιντεοκληση με την Νάντια.Αύριο θα γυρίσει.Επιτέλους!
Σηκώνομαι από τον καναπέ και πηγαίνω στο βιντεοκλαμπ της γειτονιάς να διαλέξω το θρίλερ που θα δω το βράδυ.Με παίρνει κανα μισάωρο να διαλεξω καποιο μιας και τα περισσότερα τα έχω δει.
Επιστρέφω στο διαμέρισμα και μπαίνω να κάνω ένα μπάνιο.

Μόλις έχω ντυθεί όταν ακούω το κουδούνι να χτυπάει.
Απορημένος για το ποιος μπορεί να είναι κατευθύνομαι στη πόρτα και όταν την ανοίγω μπερδεύονται ακόμα περισσότερο.

-Βίκυ? Ρωτάω

Μα καλά τι κάνει αυτή εδώ?

-Να περάσω? Λέει με κατεβασμένο το κεφάλι

Μετακινουμαι πιο πέρα και την αφήνω να περάσει.

-Τι θες? Προσπαθώ να μάθω τον λόγο που ήρθε
-Θέλω να μιλήσουμε

Κάθεται στον ένα καναπέ και εγω κάθομαι απέναντι της.

-Λοιπόν τι θες να πούμε?
-Αλκή θέλω να τα ξαναβρούμε
-Αυτό δεν γίνεται
-Μα γιατί? Κλαψουριζει
-Γιατί δεν θέλω.Δεν πάει άλλο.
-Υπάρχει άλλη?
-Δεν σε αφορά.
-Άρα υπάρχει. Αρχίζει να κλαίει

Αχ όχι.Σε παρακαλώ.

Πάω και κάθομαι δίπλα της.Της πιάνω το χέρι και την κάνω να με κοιτάξει.

-Βίκυ μου θα βρεις κάποιον άλλον να έχετε κάτι πιο σοβαρό.Με εμάς δεν ήταν τίποτα το σοβαρό και το ξέρουμε και οι δύο. Λέω ήρεμα
-Μα εγώ εσένα θέλω. Επιμένει
-Δεν είμαι για σένα και δεν είσαι για μενα.Κατάλαβε το.

Μένει για λίγο σιωπηλή κοιτώντας το πάτωμα.

-Εντάξει.Μπορούμε να μείνουμε τουλάχιστον φίλοι? Ρωτάει
-Μα φυσικά. Απαντώ
-Ωραία θες να πιούμε ένα ποτάκι και μετά να φύγω?
-Καλύτερα έναν καφέ. Λέω
-Εντάξει έναν καφέ τότε.

Πάω στην κουζίνα και φτιάχνω δυο καφέδες.Όταν επιστρέφω η Βίκυ με περιμένει χαμογελαστή.

-Τα νέα σου λοιπόν. Της λέω προσπαθώντας να ελαφρυνω το κλίμα
-Έπιασα δουλειά. Μου λέει ενθουσιασμένη
-Μπράβο! Την συγχαίρω

Συνεχίζουμε να συζητάμε μέχρι που η Βίκυ χύνει κατα λάθος λίγο από τον καφέ της στο τραπέζι.

-Χίλια συγγνώμη. Απολογείται
-Σιγά δεν έγινε και τίποτα.Πάω να φέρω πετσέτα. Την καθησυχαζω

Αφού καθαρίζω το τραπέζι καθόμαστε και συνεχίζουμε τον καφέ μας.

Εδώ και πέντε λεπτά με έχει πιάσει μια ξαφνική νύστα.Κανονικά ο καφές φέρνει αϋπνία έτσι δεν είναι?
-Νυσταζεις? Με ρωτάει η Βίκυ
-Ναι.Παράξενο βέβαια να νυσταξω από τις 9 αλλά νυστάζω πραγματικά. Εξηγώ
-Πήγαινε για ύπνο.Εγώ θα τελειώσω τον καφέ μου και θα φύγω. Λέει
-Σίγουρα?
-Ναι καλέ

Την αφήνω μόνη στο σαλονι και πάω στο κρεβάτι.Ένιωθα τόσο κουρασμένος.Έτσι ξαφνικά.Δεν μπορούσα να κρατήσω τα βλέφαρα μου ανοιχτά.Αποκοιμηθηκα αμέσως.

Το ξέρω είναι υπερβολικά μικρό απλά ήθελα να ανεβάσω και ένα κεφάλαιο από την πλευρά του Άλκη για να δείτε λίγο τι έγινε.
Τα λέμε στο επόμενο!