Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 66

-Ω ήξερα ότι θα γίνει κάτι τέτοιο! Σχολιάζει από την άλλη μεριά του τηλεφώνου Ελίνα

Με ξύπνησε πρωί πρωί για να δει πως περνάω όμως προφανώς και ο πραγματικός σκοπός της ήταν το κουτσομπολιό.Έτσι και εγώ της μίλησα για το χθεσινό φιλί παραλείποντας την μικρή φαντασίωση μου περί Άλκη.

-Απλά σταματά να φωνάζεις μες στο αυτί μου. Την πειράζω

-Και δηλαδή τώρα τα έχετε έτσι?

-Υποθέτω πως ναι.

-Τέλεια! Θα χαρεί πολύ η μητέρα σου! Λέει μασουλωντας κάτι

Ω ναι έχει δίκιο.Η μητέρα μου θα ξετρελαθει μόλις της το ανακοινώσω.

-Πάλι τρως? Συνεχίζω να την πειράζω ακούγοντας την να μασουλάει

-Άργησα για την σχολή και πήρα το τοστ για τον δρόμο. Εξηγεί και στο όνομα του φαγητού η κοιλια μου γουργουρίζει

-Πωω πεινασα!

-Εμ πως να χορτάσεις με την σαλάτα!

-Άσε με! Την ώρα που γυρίσαμε το εστιατόριο του ξενοδοχείου δεν λειτουργούσε και περίπτερο έχει διακόσια μέτρα από δω.

-Και δεν το εκοβες να πας με τα πόδια? Την ακούω να κρυφογελαει

-Ναι ρε! Στις δυoμιση τα μεσάνυχτα να κυκλοφορώ μόνη μου ψάχνοντας το περίπτερο για να πάρω κρουασάν και πατατάκια. Ειρωνεύομαι

Γελάει και την ακολουθώ και εγώ όμως η πόρτα χτυπάει.

-Πρέπει να κλείσω.Θα τα πούμε από κοντά αύριο!

-Ωχ ναι ξέχασα ότι έρχεστε σήμερα.Οκ φιλάκια! Λέει και τερματίζω την κλίση

Κατευθύνομαι προς την πόρτα.

-Καλημέρα!Πάμε για πρωινό? Ρωτάει αφού πρώτα με φιλάει

-Ναι πάμε! Απαντάω ανυπόμονη καθώς η πείνα μου μεγαλώνει

Στην τραπεζαρία μιλούσαμε για πρώτη φορά για άσχετα θέματα και όχι για την δουλειά όπως γινόταν συνήθως.Ήταν λίγο κλειστός μάλλον απ'ότι κατάλαβα και από χθες λόγω του χαρακτήρα του αλλά παρόλα αυτά γελάσαμε και περάσαμε καλά.

-Πότε λες να φύγουμε? 

-Έλεγα κατά το απόγευμα,ξέρεις να πάμε να φάμε μεσημεριανό και μετά να φεύγαμε. Αλλά αν θες να φύγουμε γρηγορότερα δεν έχω πρόβλημα.

-Κοίτα αν μπορούσα δεν θα έφευγα ποτέ. Παραδέχομαι

-Θα ξανά έρθουμε  με την πρώτη ευκαιρία τότε!