Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 35

Το Λονδίνο ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα.Ήταν τόσο μελαγχολική πόλη,συνέχεια έβρεχε κα τις δυο φορές που έτυχε να πάω.Όταν φτάσαμε ήταν ξημερώματα.Όπως με ενημέρωσε η μητέρα μου έπρεπε να περάσουν δυο ώρες για να ξημερώσει για τα καλά.Έτσι αποφασίσαμε να πάμε για έναν καφέ μιας και καμία από τις δύο μας δεν συμφωνούσε να πάρει τηλέφωνο τέτοια ώρα την θεία μου.
Καθίσαμε σε μια καφετέρια κοντά στο αεροδρόμιο,η οποία μόλις είχε ανοίξει.Μπαίνοντας μέσα ο σερβιτόρος μας κοίταξε με περιέργεια μα δεν τον αδικώ.Δεν είναι και ότι πιο φυσιολογικό να βλέπεις δυο γυναίκες με βαλίτσες στο χέρι να μπαίνουν σε μια καφετέρια στις 6 το ξημέρωμα.
Ωστόσο μόλις καθίσαμε σε ένα από τα πολλά τραπέζια,μας πλησίασε και μας ρώτησε τι θα θέλαμε.Μαζί με τον καφέ μου πήρα και ένα ντονατ μιας και δεν είχα φάει εδώ και αρκετές ώρες τίποτα.
Η άδεια καφετέρια άρχισε να γεμίζει λίγο μετά τις 8 όταν αποφασίσαμε να φύγουμε.

-Πήρα τηλέφωνο την θεία σου.Σε λίγη ώρα θα είναι εδώ. Μου λέει η μητέρα μου μόλις βγαίνουμε έξω από το καφέ.
-Άρα θα περιμένουμε εδώ? Ρωτάω
-Ναι

Όντως μισή ώρα μετά ένα πολυτελές αυτοκίνητο σταματά μπροστά μας και η θεία μου κατεβαινει από το πίσω κάθισμα.
-Καλωσήρθατε! Νάντια μου πόσο έχεις μεγαλώσει! Λέει με ενθουσιασμό η θεία Λυδία ενώ με αγκαλιάζει
Αφού χαιρέτησε και την μητέρα μου,τακτοποιησαμε τις αποσκευές μας στο πορτ-μπαγκάζ  και μπήκαμε στο αμάξι με προορισμό το σπίτι της.

Το σπίτι τους είναι μια βίλα χτισμένη λίγο πιο έξω από το Λονδίνο.Μόλις μπήκαμε μέσα στο σπίτι η Νεφέλη έτρεξε να με αγκαλιάσει.
-Πωπω εσύ έγινες ολόκληρη κοπέλα.Σωστή κυρία! Χαμογελάει
-Ναι η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι πια το κοριτσάκι που ήμουν την τελευταία φορά που με είδες. Γελάω

Τελευταία φορά που συναντηθήκαμε με την Νεφέλη ήταν στην κηδεία τους μπαμπά μου.Είχαν μείνει 3 μέρες αλλά είχε καταφέρει να με δει μονο την μια απο τις τρεις αφου ημουν καθε μερα κλεισμένη στο δωμάτιο μου κλαίγοντας.Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος για μενα και δεν θέλω να την θυμάμαι.

-Σε λίγο θα πάω για την πρόβα του νυφικου θα ήθελες να έρθεις? Με ρωτά η ξαδέρφη μου
-Θα το ήθελα αλλά είμαι πραγματικά κουρασμένη. Ομολογώ
-Ξεκουράσου τότε και θα τα πούμε αργότερα. Χαμογελάει και με φιλάει σταυρωτά πριν φύγει

Η θεία Λυδία με οδηγεί στο δωμάτιο στο οποιο θα κοιμάμαι τα επόμενα τρία βράδια.Είναι λίγο μικρότερο από το κανονικό μου δωμάτιο αλλά και πάλι είναι ευρύχωρο με ωραία χρώματα στους τοίχους.
Θέλω να πάρω τηλέφωνο τον Άλκη αλλά το αναβάλλω για αργότερα καθώς κλείνω νυσταγμενη τα μάτια μου.

Το τηλέφωνο μου χτυπάει ασταμάτητα και με ξυπνάει απότομα.Το δωμάτιο είναι πλέον σκοτεινό και ο μοναδικός φωτισμός έρχεται από το κινητό μου.Βλέπω στην οθόνη ότι η ώρα έχει πάει εννιά και σκέφτομαι ότι κοιμάμαι από τις δώδεκα το μεσημέρι.Το κινητό συνεχίζει να χτυπά και μόλις βλέπω ότι είναι ο Άλκης απαντάω αμέσως.
-Που είσαι εξαφανισμένη τόσες ώρες? Σχεδόν φωνάζει στο τηλέφωνο
-Τι έγινε?
-Ρωτάς τι έγινε?Σε εχω πάρει πάνω από δέκα φορές και δεν έχεις απαντήσει ουτε σε μια κλήση μου. Συνεχίζει να μιλά με τον ίδιο τόνο
-Φτασαμε το ξημέρωμα και απλά ήμουν άυπνη και κοιμόμουν.Συγγνώμη αν σε ανησύχησα. Λέω σιγανά
-Εγώ συγνωμη.Υπερεβαλλα. Η φωνή του έχει μαλακώσει

Μόλις κλείνουμε το τηλέφωνο κατεβαίνω κάτω και στο σαλόνι με περιμένουν ο θείος Κώστας,η θεία μου,η μητέρα μου και η Νεφέλη.
-Βρε βρε η υπναρου ξύπνησε. Με πειράζει ο θείος Κώστας και με αγκαλιάζει
Πάντα ήταν ο αγαπημένος μου θείος.Μάλλον γιατί ήταν και ο μοναδικός μιας και ο μπαμπάς δεν είχε αδέρφια και η μαμά δεν είχε άλλα αδέρφια εκτός από τον θείο μου.

Καθίσαμε μέχρι αργά το βράδυ και μιλούσαμε όλοι μαζί και στο τέλος της βραδιάς μας ενημέρωσα πως αύριο το βράδυ θα γίνει μια δεξίωση εδώ στο σπίτι όπου θα μαζευτούν όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι του ζευγαριού.Ανυπομονώ να γνωρίσω και τον Jeff με τον οποίο όπως πληροφορήθηκα από την Νεφέλη είχαν σχέση τεσσάρων χρόνων μέχρι να αποφασίσουν να παντρευτούν.Είναι πολύ ερωτευμένη και χαίρομαι γι'αυτή.Ξαφνικά σκέφτομαι τον Άλκη και το ποσο ωραίο θα ήταν να φταναμε και εμείς σε αυτό το σημείο.

Ένα χαλαρό κεφαλαιακι.Καλό μήνα by the way!

Spoiler alert! Στο επόμενο θα γίνουν ΠΟΛΛΑ