Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 36

-Πως σου φαίνεται? Με ρωταει η Νεφέλη μόλις βγαίνει από το δοκιμαστήριο
-Είναι υπέροχο. Απαντάω και το εννοώ

Ήξερα πόσο καλό γούστο είχε η ξαδέρφη μου και τώρα είχα ως απόδειξη το νυφικό της.Σήμερα το πρωί μου ζήτησε να έρθω μαζί της στην τελική πρόβα και αργότερα να πάμε για ψώνια και φυσικά δέχθηκα.Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεσκασω και να απολαύσω το Σαββατοκύριακο μου εδώ.

Βγαίνοντας από το μαγαζί με τα νυφικά,κατευθυνθήκαμε στον κεντρικό δρόμο.

-Για πες. Με παροτρύνει
-Τι να πω? Την κοιτάζω ερωτηματικά
-Παίζει κανένα αγοράκι? Χαμογελάει

Δεν έχω σκοπό να της πω για τον Άλκη.Δεν είναι ότι δεν την εμπιστεύομαι απλά μπορεί να της ξεφύγει τίποτα και μάθει τίποτα η μάνα μου.

-Μπα τίποτα ακόμα. Είναι η τελική μου απάντηση
-Κοίτα Νάντια ξέρω ότι δεν είμαστε και πολύ δεμένες λόγω απόστασης και διαφοράς ηλικίας αλλά να ξέρεις ότι μπορείς να με εμπιστευτείς.Ίσως μπορώ να σε βοηθήσω ως μεγαλύτερη.
-Μα φυσικά και σε εμπιστεύομαι.Απλά όντως δεν υπάρχει τίποτα ακόμα. Την διαβεβαιώνω

Συνεχίζουμε να περπατάμε μέχρι που μπαίνουμε σε ένα μαγαζί με ρούχα.

-Τι λες γι'αυτό εδώ? Λέει η Νεφέλη δείχνοντας μου ένα τιρκουαζ φόρεμα που πάει τέλεια με τα μάτια της
-Είναι τέλειο και σου πάει! Θα είναι ότι πρέπει για το βράδυ. Την παροτρύνω να το αγοράσει
-Έχεις δίκιο.Θα το αγοράσω. Διαπιστώνει την ώρα που κοιτάζει στον καθρέφτη απέναντι μας.
-Λοιπόν η σειρά σου.Διάλεξε ότι θες. Συνεχίζει
-Εμ όχι.Έχω φόρεμα για απόψε.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα από την αρχή για την σημερινή εκδήλωση οπότε έφερα μαζί μου μόνο ένα καλό φόρεμα για τον γάμο.Αλλά δεν είχα πρόβλημα να το φορέσω και σήμερα και αύριο.

-Δεν το συζητώ.Θέλω να σου κάνω ένα δώρο.
-Καλά. Χαμογελάω

Ψάχνουμε μια μια τις κρεμάστρες όμως απορρίπτω το ένα φόρεμα μετά το άλλο.
-Αυτό? Λέει σε κάποια φάση η Νεφέλη δείχνοντας μου ένα κατακόκκινο φόρεμα όλο δαντέλα
-Ας το δοκιμάσω.

Μόλις βγαίνω από το δοκιμαστήριο, η Νεφέλη γουρλωνει τα μάτια βλέποντας με και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό η κακό.
-Κοιταξου στον καθρέφτη ΤΩΡΑ. Απαιτεί
Γυρίζω διστακτικά το σώμα μου και με αντικρίζω.
Φτάνει μέχρι το γόνατο αλλά είναι κολλητό και αναδεικνύει τις καμπύλες μου.Είναι ότι πρέπει νομίζω.
-Μου αρέσει. Παραδέχομαι
-Είναι φανταστικό.Πρέπει να το πάρεις οπωσδήποτε
-Αυτο θα κάνω. Χαμογελάω και κατευθυνόμαστε προς το ταμείο.