Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 16

-Πω ρε μαμά στον ύπνο σου το έβλεπες;
-Μην εκνευρίζεσαι αγάπη μου. Μια απλή ερώτηση έκανα. Λέει η μητέρα μου προσπαθώντας να καλύψει τον φανερό εκνευρισμό μου.
-Ας αλλάξουμε θέμα. Ακούω να λέει η Ελίνα στην προσπάθειά της να αλλάξει το κλίμα γύρω μας
-Τι λες να κάνουμε σήμερα Νάντια; Πάμε για μπάνιο; Συνεχίζει
-Ναι πολύ καλή ιδέα. Συμφώνησα
-Ωραία.Στους πόσους βαθμούς θέλετε να είναι το νερό; Ρωτάει η μητέρα μου και εγώ γύρισα να την κοιτάξω με περιέργεια
-Όχι μαμά.Δεν κατάλαβες καλά.Για μπάνιο στη θάλασσα θα πάμε όχι στην πισίνα. Προσπάθω να της εξηγήσω

-Πάλι έξω θα βγεις; Πολλές βόλτες κάνεις τελευταία μικρή μου και κάτι έχουμε πει εμείς οι δύο.
-Φτάνει μαμά.Αρκετά.Δεν είμαι πια μικρό παιδί.Και στο κάτω κάτω ο μπαμπάς δεν ήταν και κανένας προθυπουργός.Επιχειρηματίας ήταν.Δεν σκοπεύω να μείνω όλη μέρα στο σπίτι για να μην με αναγνωρίσουν.Βαρέθηκα.
-Το καλό σου θέλω κορίτσι μου.
-Αυτό δεν είναι το καλό μου μαμά.Σήκω Ελίνα πάμε να φτιάξουμε την τσάντα θαλάσσης να φύγουμε.Λέω στην Ελίνα πιο πολύ για να πάω κόντρα στην μητέρα μου
Πράγματι η Ελίνα σηκώνεται όπως-όπως και φεύγουμε από το δωμάτιο με γρήγορο βηματισμό.
-Συγνώμη που έγινες θεατής στον τσακωμό με την μάνα μου. Απολογούμαι στην Ελίνα όταν μπαίνουμε στο δωμάτιο μου.

-Σιγά ρε.Και εγώ τσακώνομαι με την μάνα μου.Χαλάρωσε. Προσπαθεί να με κάνει να μην νιώθω άσχημα.
-Έχω μια ιδέα.Γιατί δεν πέρνεις τηλέφωνο τον Άλκη να έρθει και αυτός; Θα πω και εγώ στον Σταύρο.
-Ναι! Τέλεια ιδέα! Απαντώ
Κανονίζουμε να βρεθούμε στην παραλία.Εγώ θα πήγαινα με την Ελίνα και τα αγόρια μόνα τους.Αφού ετοιμαστήκαμε πήραμε το αυτοκίνητο της Ελίνας και φύγαμε.
Σε όλη την διαδρομή κοιτούσα από το παράθυρο.Θα πηγαίναμε σε μια παραλία πολύ πιο έξω από την πόλη.Μόλις βγήκαμε από την βαβούρα της πόλης άρχισα να μαγεύομαι από τα τοπία που άρχιζαν να να ξεδιπλώνονται παντού γύρω μου.
-Χρειάζεσαι επιγόντως διακοπές. Αστειεύτηκε η Ελίνα.
-Όντως.
Είχα καρφώσει το βλέμμα μου έξω και τίποτα δεν με έκανε να γυρίσω.Ούτε τα γέλια της Ελίνας για την αντίδραση μου.Γιατί αντιδρούσα σαν παιδί εκείνη την ώρα.Κοιτούσα τα πάντα γύρω μου λες και ήταν ξένα.Γιατί ήταν ξένα.Πιο οικεία για μένα ήταν τα τοπία του Παρισιού και του Μιλάνου όπου με πήγαινε η μητέρα μου για ψώνια όσο ήμουν στην εφηβεία παρά τα τοπία που βρίσκονταν στην ίδια μου την χώρα και πόσο μάλλον τόσο κοντά στην ίδια πόλη που έμενα τόσα χρόνια.