Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 73

-Πλευρά Νάντιας-

Η βραδιά όσο πάει και γίνεται καλύτερη.Η ώρα έχει πάει περασμένες δύο και μπορεί ο Δημήτρης να μου έχει πει ήδη πέντε φορές να φύγουμε όμως δεν πρόκειται να του κάνω την χάρη.Περνάω υπέροχα και χαίρομαι που πήρα την απόφαση να έρθω.

-Σε ευχαριστώ πολύ για την έκπληξη! Λέω στην Ελίνα για 15η φορά σήμερα καθώς χορεύουμε

Αυτή γελάει και κουνάει το κεφάλι.

-Κουράστηκα! Πάμε να πιούμε τίποτα και να ξαναερθουμε? Προτείνει και εγώ γνεφω καταφατικά

Με πιάνει από το χέρι και αφού με δυσκολία ξεγλιστραμε από τα υπόλοιπα σώματα,φθάνουμε εκεί που βρίσκεται ο Σταύρος για να γεμίσουμε τα ποτήρια μας.

-Φέρε τρία σφηνάκια. Ακούω τον Σταύρο να λέει στον τύπο που φτιάχνει τα ποτά

Μέσα σε ελάχιστα λεπτά,τα σφηνάκια ήταν στα χέρια μας.

-Άλλα τρία από εμένα για τα γενέθλια της κολλητής μου! Λέει στον τύπο η Ελίνα όταν τα πίνουμε

Όταν έρχονται και αυτά,τα πίνουμε μονομιας όπως και τα προηγούμενα.

-Άμα το πάμε έτσι,άλλα τρία από εμένα για τον εαυτό μου που έχει γενέθλια! Γελάω και πίνουμε άλλα τρία

-Έχεις γίνει τυφλά! Γελάει η Ελίνα και σκάω και εγώ στα γέλια χωρίς λόγο

Έχει δίκιο αλλά ποιος νοιάζεται?

-Και να φανταστείτε αύριο μου έχουν διοργανώσει εκδήλωση για τα γενέθλια μου με καλεσμένους όλους τους άσχετους.Ελίνα είσαι και εσύ καλεσμένη,Σταύρο σορρυ αλλά εσύ δεν ανήκεις στην "αφρόκρεμα" μας. Λέω χωρίς να έχω επίγνωση των λέξεων μου και σκάω για άλλη μια φορά στα γέλια
-Που είναι ο Δημήτρης? Ρωτάω ύστερα από λίγο διακόπτοντας το ζευγαράκι που εδώ και μερικά λεπτά φιλιέται μπροστά μου

Ο Σταύρος κοιτάει βιαστικά την Ελίνα.

-Δεν ξέρω.Κάπου εδώ θα είναι μάλλον. Λέει τελικά και στρέφει την προσοχή του πάλι στην κολλητή μου

Αρχίζω να τον ψάχνω με το θολωμενο βλέμμα μου.Λίγες στιγμές αργότερα τον εντοπίζω μόνο του σε μια σκοτεινή γωνία και τρεκλιζοντας προσπαθώ να τον πλησιάσω.

-Ρε μωρό μου που είσαι τόση ώρα?Γιατί με αφήνεις μόνη? Λέω με παράπονο

Με κοιτάει με έκπληκτο βλέμμα.

-Ω έλα εδώ! Παίρνω πρωτοβουλία και αρπάζω τα χείλη του στα δικά μου

Στην αρχή παραμένει παγωμένος χωρίς να κάνει κίνηση όμως μετά από λίγο ανταποδίδει.

Έλα Δημητράκη μην γίνεσαι βαρετός!

Η ευχή μου μοιάζει να εισακούστηκε όταν διέκοψε το φιλί.Με πήρε από το χέρι και με αρκετή προσπάθεια από μέρους μου,ανεβήκαμε μερικά ξύλινα σκαλιά που οδηγούσαν σε ένα διάδρομο με πολλές πόρτες.Η μουσική στον κάτω όροφο εξακολουθούσε να ακούγεται δυνατά όμως η ένταση της ελαχιστοποιηθηκε όταν μπήκαμε σε ένα από αυτά τα δωμάτια.

Με φιλούσε όπως δεν με είχε ξαναφιλησει ποτέ.Η λαχτάρα του ήταν φανερή λες και είχε να με φιλήσει χρόνια και τα χέρια του με εσφιγγαν λες και θα έφευγα.

-Γιατί τόσο άγριος σήμερα? Γελάω διακόπτοντας το φιλί όμως αντί για απάντηση ορμάει ξανά στα χείλη μου

Ο χώρος γύρω μου γυρίζει και έτσι αποφασίζω να κλείσω τα μάτια μου και να απολαύσω την στιγμή.

Βγάζει το φόρεμα μου και με ξαπλώνει στο κρεβάτι απαλά.Τα χείλη του είναι κολλημένα στο λαιμό μου πλέον και δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να το κάνει να φαίνεται τόσο ελκυστικό και ταυτόχρονα τόσο τρυφερό.Μόνο ένας μπορούσε,αλλά δεν πρέπει να το σκέφτομαι τώρα αυτό.Είναι άδικο για τον Δημήτρη.

Λίγο αργότερα φιλάει το αγαπημένο μου σημείο,κάτω από το αυτί κάνοντας με να δαγκώσω απαλά τα χείλη μου και να αναρωτηθώ για δεύτερη φορά.Πως ξέρει ότι εκεί είναι το αγαπημένο μου σημείο? Δεν το έχει ξανακάνει ποτέ.

Πλέον είμαστε και οι δύο γυμνοί κάτω από τα σκεπάσματα και παίρνουμε ότι χρειαζόμαστε.Η όλη κατάσταση μπορεί να μην συμβαίνει για πρώτη φορά μεταξύ μας όμως με κάνει να νιώθω κάτι που είχα πολύ καιρό να νιώσω.Η οικειότητα είναι σαφής όμως όμως αρκετά σαφές ήταν και εκείνο το συναίσθημα που δεν μπορούσα να περιγράψω.

Δεν ξερω τι του συνέβη και άλλαξε τόσο ξαφνικά όμως ότι και αν έγινε ήταν μοναδικό!

Γειαα!Τι κάνετε? Δεν ξέρω πόσο καλό βγήκε το κεφάλαιο αλλά προσπάθησα τουλάχιστον💕

Με ποιον πιστεύετε ότι ταιριάζει πιο πολύ η Νάντια?

Στο επόμενο ας πούμε ότι θα υπάρξουν πολλές εκπλήξεις.
Ευχάριστες ή δυσάρεστες δεν ξέρω,αναλόγως για τον καθένα.

Περιμένω τα σχόλια σας!
Τα λέμε στο επόμενο!