Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 41

-Πλευρά Νάντιας-

Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, ο σοφέρ μας περιμένει στην έξοδο όπου μας βοηθά να βάλουμε τις βαλίτσες στο αμάξι.
Μόλις φτάνουμε στο σπίτι μας περιμένουν η Μαρία και η Γωγώ οι οποίες μας υποδέχονται εγκάρδια.Δεν βρίσκω τον λόγο για τόσο υπερβολική υποδοχή.Βασικά δεν βρίσκω τον λόγο και την όρεξη για το οτιδήποτε.Η Γωγώ μάλιστα κατάλαβε την κακοκεφια μου και όταν η μητέρα μου πήγε μαζί με την Μαρία να τακτοποιήσουν τα ρούχα μας βρήκε ευκαιρία να με ρωτήσει.
-Είμαι κουρασμένη Γωγώ μου.Τίποτα παραπάνω.Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου πάντως. Της χαμογελώ όσο μπορώ

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και έπεσα κυριολεκτικά με τα μούτρα στο κρεβάτι.Ανοίγοντας το κινητό,ένας σωρός απο μηνύματα και κλήσεις εμφανίζονται στην οθόνη μου.Και ξέρετε από ποιον είναι.
Τις αγνοώ και πληκτρολογώ ένα μήνυμα στην Ελίνα όπου της λέω ότι επέστρεψα και ότι θέλω να της μιλήσω.Πρέπει να πω σε κάποιον τι συνέβη.
Αργότερα είμαι τόσο κουρασμένη που αποκοιμιεμαι.

-Πλάκα κάνεις. Είναι το μόνο που μου λέει η Ελίνα μόλις της διηγούμαι τι έχει συμβεί τις τελευταίες τρείς μέρες

Εκείνο το απόγευμα,μόλις της έστειλα το μήνυμα ήρθε αμέσως στο σπίτι μου όμως είχα κοιμηθεί.
Και να 'μαστε τώρα μια μερα αργότερα σε ενα cafè κοντά στη σχολή μου να της εξιστορώ ότι έγινε.

-Καλά απ'όσα σου είπα αυτό έχεις μόνο να πεις? Λέω θυμωμένα
-Μα έχω σοκαριστεί.Και τι εξήγηση σου έδωσε?
-Δεν έδωσε
-Τι ηλίθιος!
-Βασικά...Εγώ δεν του ζήτησα
-Τι ηλίθια! Λέει στον ίδιο τόνο
-Από χθες δεν σηκώνω τηλέφωνα,δεν θέλω να ακούσω τίποτα!!
-Α τον καημένο έτσι εξηγείται... Αρχίζει να ψιθυρίζει
-Τι πράγμα? Και γιατί τον λες καημένο? Με το μέρος του είσαι? Αρχίζω να νευριαζω πιο πολύ
-Ρε βλαμμένο ξέρεις πόσο έχει ανησυχήσει ο άνθρωπος? Χθες το βράδυ με πήρε τηλέφωνο και ρώταγε αν είσαι καλά
-Και τι του είπες? Δεν πιστεύω να του είπες ότι μιλήσαμε και ότι είμαι Ελλάδα πλέον
-Εεε Κομπιαζει η Ελίνα

Ωχ δεν μου αρέσει αυτό.

-Να μωρέ δεν ήξερα ότι είχε γίνει όλο αυτό και του το είπα. Λέει και δαγκώνει τα χείλη της από φόβο για την αντίδραση μου
-Ε ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΡΕ ΣΥ Αρχίζω να φωνάζω και μόνο όταν γυρνάνε κάποιοι πελάτες και με κοιτούν χαμηλωνω την ένταση την φωνής
-Καλά ντε συγγνώμη
-Πωω τέλος πάντων δεν πειράζει.Έτσι κι αλλιως δεν ξέρει που μένω.Θα αναγκαστώ να υποστώ κάποιες κλήσεις μετά θα βαρεθεί και θα σταματήσει.
-Μήπως να του έδινες μια ευκαιρία να σου εξηγήσει?
-Δεν χρειάζεται.Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι να μπορεί να μου εξηγήσει
-Όπως νομίζεις
Πίνουμε τον καφέ μας ήσυχα για την υπόλοιπη ώρα προσπαθώντας να δημιουργήσουμε ένα πιο χαλαρό κλίμα

Ξέρω είναι χάλια,είναι μικρό και χωρίς ενδιαφέρον κεφάλαιο και ζητώ συγγνώμη γι αυτή την βλακεία που μόλις ανέβασα.Όμως είχα υποσχεθεί να βάλω ένα κεφάλαιο σήμερα.Οι καταστάσεις ήρθαν έτσι που ο χρόνος μου δεν έφτασε για να γράψω ένα σωστό κεφάλαιο όμως δεν ήθελα να αθετησω την υπόσχεση μου.Αφήστε που αυριο πρεπει να ξυπνήσω νωρίτερα από ότι συνήθως οπότε το ότι έκατσα μέχρι τώρα για να γραψω έστω και αυτή την βλακειουλα που έγραψα ελπίζω να εκτιμηθεί λιγάκι.Το Σάββατο όμως θα σας αποζημιωσω μιας και όλη μέρα θα είναι δικιά μου.Ελπίζω να δείξετε κατανόηση.