Part 52

1.2K 187 8
                                    

Ενάμιση μήνα αργότερα

Ο καιρός περνάει γρήγορα.Το ίδιο γρήγορα περνάνε όλα τα γεγονότα μέσα στο μυαλό μου κάθε μέρα.Η ζωή που μέχρι τώρα ζούσα γκρεμίστηκε σε λίγες ώρες και εγώ είμαι αναγκασμένη να την δεκτώ όπως μου την δίνουν τώρα, με καινούρια δεδομένα.Νιώθω την προδοσία να διατρέχει τα μηνύγγια μου σε συνδιασμό με την κοροιδία που υπήρχε τόσο καιρό γύρω μου και εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι.Τόσο ηλίθια ήμουν.

Από τότε που αποκαλύφθηκαν όλα νιώθω σαν ζωντανή-νεκρή.Κάθε μέρα που περνάει είναι ίδια με την προηγούμενη.Την πρώτη εβδομάδα οι εφιάλτες που με βασάνιζαν κάθε βράδυ δεν έλεγαν να σταματήσουν.Κάθε φορά που έκλεινα για λίγο τα μάτια μου, εικόνες του νεκρού Αλέκου έρχονταν στο μυαλό μου με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ.Εκείνο το απόγευμα,μόλις γύρισα από το σπίτι του άνδρα που με πρόδωσε πιο πολύ από όλους, βρήκα την μητέρα μου να με περιμένει κλαίγοντας στο σαλόνι.Μαζί της ήταν και η Ελίνα που την παρηγορούσε.Μόλις με είδαν να μπαίνω έστρεψαν τα βλέμματα τους καταπάνω μου.

-Νάντια μου να σου εξηγήσω... Προσπάθησε να πει αλλά εγώ την αγνόησα και έτρεξα στο δωμάτιο μου

Εκεί ήμουν κλειδωμένη για τις επόμενες τρεις μέρες χωρίς να έχω επαφή με κανέναν.Η μόνη που κατάφερε να με κάνει να της ανοίξω την πόρτα ήταν η Ελίνα η οποία ερχόταν κάθε μέρα σπίτι μου προσπαθώντας να μου κρατήσει παρέα έστω και πίσω από μια κλειδωμένη πόρτα.

Και έτσι συνεχίζεται η ζωή μου μέχρι σήμερα.Καθημερινά η Ελίνα έρχεται και μου κάνει παρέα μετά την σχολή ενώ εγώ έχω παρατήσει τη δικιά μου.Με παρακαλάει να μιλήσω,να πω έστω και μια λέξη,μιας και δεν έχω βγάλει μιλιά από εκείνη την καταραμένη μέρα.Εκτός αυτού με παρακαλάει να φάω,κάθε φορά μου κάνει παρέα με ένα πιάτο φαγητό στα χέρια μπας και αλλάξω γνώμη και τελικά αποφασίσω να φάω καμιά μπουκιά.Ωστόσο η μόνη απάντηση που έπαιρνε από εμένα όλες αυτες τις μέρες ήταν το κενό μου βλέμμα προς την μεριά του τοίχου.

Παρολαυτα χθες την λυπήθηκα και αποφάσισα να της κάνω την χάρη και να φάω με το ζόρι δύο μπουκες απο το τοστ που μου έφερε.

Πραγματικά δεν θέλω να την βλέπω έτσι εξαιτίας μου.Έχει χάσει την προσωπική της ζωή εδώ και ενάμιση μήνα και που την χάνεις που την βρίσκεις ξημεροβραδιαζεται εδω μέσα νταντέβοντας μια σχεδόν εικοσάχρονη γαηδούρα για να φάει λες και είναι πεντάχρονο.

Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin