Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 57

Χαζεύω τον χώρο εδώ και κανένα μισάωρο.Όταν αποφασίζω επιτέλους να αναλάβω δράση σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς την γραμματεία.

Η Αλεξάνδρα κάθεται στο γραφείο της με σκυμμένο το κεφάλι πάνω από κάτι χαρτιά.Μόλις παρατηρεί την παρουσία μου,σηκώνεται από την θέση της και μου χαρίζει για ακόμα μια φορά ένα χαμόγελο.

-Με θέλετε κάτι? Δεν χρειαζόταν να σηκωθείτε από το γραφείο σας.Θα μπορούσατε να με καλέσετε και να έρθω εγώ μέσα.

-Είναι εντάξει.Θέλω να εξοικειωθώ και λίγο με τον χώρο. Της λέω και γνέφει καταφατικά

-Λοιπόν?Σε τι μπορώ να φανώ χρήσιμη?

-Θέλω να μου φέρεις τα τιμολόγια της εταιρείας και όλες τις κινήσεις της τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Της λέω και τα μάτια της γουρλώνουν

-Τ-τα τ-τελευταία τ-τέσσερα χρόνια? Ρωτάει τραυλίζοντας και δεν καταλαβαίνω την ταραχή της

-Ναι,τα τελευταία τέσσερα χρόνια.Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?

-Ο κύριος Αποστόλου έχει ενημερωθεί? Ρωτάει

Κάτι τρέχει εδώ.Τι δουλειά έχω να ενημερώσω τον Αποστόλου?

-Γιατί? Χρειάζεται? Την ρωτάω με ένα παραξενεμένο ύφος 

Διστάζει να μιλήσει.

-Ό-Όχι. Λέει τραυλίζοντας πάλι

-Απλά θα πάρει λίγη ώρα. Μου λέει

-Με την ησυχία σου.Απλά αν γίνεται να τα έχω μέχρι αύριο. Λέω και αφού με επιβεβαιώνει ότι αύριο θα είναι στα χέρια μου επιστρέφω στο γραφείο

Όλη την υπόλοιπη μέρα την περνάω τριγυρνωντας όλη την εταιρεία.Το μεσημέρι,λίγο πριν φύγω από την εταιρεία,η ξαφνική επίσκεψη του Αποστόλου στο γραφείο με ξαφνιάζει.

-Τακτοποιηθηκατε? Ρωτάει καθώς μπαίνει μέσα

-Ναι φυσικά.Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον

Πλησιάζει και κάθεται σε μια καρέκλα μπροστά από το γραφείο.

-Έμαθα ότι ζητήσατε να δείτε τα πρακτικά της τελευταία τετραετία. Λέει

Άντε πάλι.Πραγματικά δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα σε κάτι τέτοιο.

-Ακριβώς. Του απαντάω

-Δεν νομίζω ότι θα σας ωφελήσει σε κάτι.

-Μα πως δεν θα με βοηθήσει κύριε Αποστόλου? Πως θα διευθυνω μια επιχείρηση όταν δεν ξέρω την κατάσταση στην οποία βρίσκεται? Του λεω και φαίνεται να ξαφνιαζεται από την απάντηση μου