Ερωτεύτηκα τον δολοφόνο μου.

Part 34

-Πλευρά Άλκη-

Φοβάμαι.Όχι για μενα,όχι.Μπήκα σε αυτή την ιστορία εν γνώση μου και ότι και αν παθω θα μου αξίζει.

Φοβάμαι γι'αυτήν

Είναι μπλεγμένη σε αυτό χωρίς να το θέλει.Δεν έχει ιδέα για το ότι γίνεται.

Είναι άδικο γι'αυτήν να πάθει κάτι χωρίς να το αξίζει.

Όσο βρίσκεται εδώ,μπορώ να αναλάβω την ασφάλεια της αλλά τώρα? Πως ξέρω ότι αυτές τις τρείς μέρες θα ειναι ασφαλης εκεί?

Έχει φύγει εδώ και μια ώρα το τηλεφώνημα που έλαβα όμως με έκανε να κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα.Ώστε αυτός είναι ο λόγος που θέλει να την σκοτώσει.
Τελείως αρρωστημένο.

Την επόμενη μέρα ξυπνάω και τις στέλνω μήνυμα για καλημέρα.Κανονίζουμε να βρεθούμε το μεσημέρι αλλά μου λέει ότι θα κάτσει λίγο μαζί μου γιατί έχει να φτιάξει την βαλίτσα της.Σήμερα το βράδυ φεύγει.

-Τι ώρα είναι η πτήση σας? Την ρωτάω την ώρα που τρώμε
-Στις 10
-Και δηλαδή θα ταξιδεύετε όλη νύχτα?
-Ναι.Νωρίς το πρωί θα βρισκόμαστε στο Λονδίνο
-Να με πάρεις τηλέφωνο μόλις φτάσεις. Την προειδοποιώ
-Φυσικά. Χαμογελάει
-Και θα μιλάμε κάθε πρωί και μεσημέρι στο τηλέφωνο και το βράδυ στο Skype. Λέω
-Ότι πεις. Γελάει και σηκώνει τα χέρια της για να μου δείξει ότι παραδίνεται

Θέλω να ξέρω ότι θα είναι καλά μακρια μου.Τον εχω ικανό για τα πάντα.Μακάρι να μπορούσε να μείνει εδώ ή τουλάχιστον να πάω μαζί της.
Μιλάμε για άσχετα θέματα και λίγο αργότερα με αποχαιρετά με μια αγκαλιά.

-Πλευρά Νάντιας-

Όταν φτάνω στο σπίτι και μπαινω μέσα η μητέρα μου με εντοπίζει.
-Η δικιά μου βαλίτσα είναι έτοιμη. Μου ανακοινώνει
-Να πω στα κορίτσια να φτιάξουν και την δική σου? Συνεχίζει
-Όχι εντάξει.Θα την φτιάξω μόνη μου. Απαντώ

Το θεωρώ υπερβολικό να κάνουν οι άλλοι τις δουλειές που πρέπει να κάνω εγώ.
Ανεβαίνω στο δωμάτιο μου και βγάζω τη  βαλίτσα από την ντουλάπα.Την ριχνω ανοιχτη πάνω στο κρεβάτι και αρχίζω να βάζω κάποια ρούχα από τα συρτάρια.Μόλις είναι έτοιμη την κλείνω και την βάζω στην άκρη του δωματίου.
Κάνω ένα ζεστό μπάνιο και μόλις τελειώνω στέλνω μήνυμα στην Ελινα.Μιλάμε για λίγο και όταν κοιτάω την ώρα είναι εννιά παρα είκοσι.Αρχίζω να ετοιμάζομαι και κατα τις εννια και εικοσι κατεβαινω κατω με την βαλίτσα μου.
-Λοιπόν κορίτσια όπως είπαμε.Από αύριο σπίτια σας και ελάτε ξανά την Δευτέρα το πρωί που θα έρθουμε και ριξτε κανένα σφουγγαρισμα. Λέει η μητέρα στην Γωγώ και την Μαρία
-Έτοιμη? Λέει μόλις στρέφεται σε εμένα
-Έτοιμη.
-Πάμε μας περιμένει ο σοφέρ.Μου λέει και βγαίνουμε στο σπίτι.
Μόλις πάμε στο αυτοκίνητο,ο κύριος Γιώργος,ο σοφέρ μας ανοίγει την πορτα των πίσω καθισμάτων.Λίγο αργότερα βάζει μπροστά και ξεκινάμε για το αεροδρόμιο.

Hey!Το ξέρω ότι κανονικά θα έπρεπε να είχε ανέβει χθες το κεφάλαιο αλλά είχαμε διακοπή ρεύματος όλη η πόλη από το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ. Ευχαριστώ τις κοπέλες που σχολίασαν στην ανακοίνωση και αφού συμφωνείτε θα ανεβάζω 1 με 2 κεφάλαια τον μήνα από εδώ και πέρα.
Περιμένω τα σχόλια και τα αστέρια σας και σε αυτό το κεφάλαιο.
Τα λέμε!
~Δήμητρα~