İkincı bahar.

Ikinci bahar. 10 bolum.

Ikinci bahar. 10 bolum.

- Reyhan, eyer az once soylediyim gercek olsa sevinmezmiydin? Bir daha sorar Mazhar.

<<Iyide neden susuyorsun? Reyhan , ne olur bir sey soyle. Istemezmisin? Yoksa benmi acele ediyorum? Bir sey soyle artik. >>

<<Istemediyimi dusunuyorsun dimi? Ya ben seni gercekten cok sevdim. Hemde hic beklemediyim anda. Istemez olurmuyum hic ?>>

Bir kac dakika boyle sessizlik olur. Ikiside kendince bir seyler dusunuyorlardi. Fakat dusunurken bile bir birilerinden gozlerine alamiyorlar. Yani o kadar artik. Tabi Mazhar bir az acele etdiyini dusunur. Amma Reyhana daha dikkatli bakinca yanildigini anlar. Cunki gorduyu bu bakislar, isteksiz birine ait olamazdi.

- Birde soruyorsun dimi? - Sorar Reyhan ve bu soruyla Mazhari tedirgin eder. Amma sonra devamini iyi getirir. - Hic sevinmez olurmuyum. Tabi ki isterim. Ya ben seninle yeninden mutlu olmagi oyrendim. Sevincimizin yarim kalmasini istermiyim hic.? Madem basladik, sonuna kadar gitmemiz lazim. Soyler Reyhan agliyarak.

- Gercekten boylemi dusunuyorsun? Hem bir dakika sen agliyormusun?

- Tabiki gercek. Evet Agliyorum, amma bu sevinc goz yaslari.

- Anliyorum, amma seni boyle gorunce cok uzuluyorum.

- O zaman sende empati kurmayi dene.

- Ve dahada uzeleyim dimi?

- Hayir boyle bir sey olmuyucak. Cunki genelde empati kurdugun insanin ne hiss etdiyini ve onun su anki duygularini hiss edersin. Bende zaten mutluluktan agliyorum. Bana inanmiyorsansa, empatiyi dene. O zaman emin olursun. Der Reyhan ve Mazhara sarilir.

- Ya benim ne kadar tatli bir sevgilim var? - Sorar Mazhar, Reyhanin saclarinin kokusunu icine cekerek.

- Bak ben senle cok mutluyum. Hiss ediyonmu?

- Evet. Bende seninleyken mutluyum, amma simdi eve gitmemiz lazim. O yuzden sen on koltuga gec bende Elifin guvenlik kemerini takip geliyorum.

- Tamam. Peki yoldan dondurmada alirmiyiz.? Canim cekdide.

- Olur aliriz. 100 tane yetermi askim?

- Ne? Sen benimle dalgami geciyorsun?

- Yoo. Aliyimda her canin cekdiyinde yersin.

- Korkarim o dedigini yaparsan, ben omrumun sonuna kadar dondurmadan nefret ederim.

- Etmezsin askim, etmezsin. Ayrica, ben saka yapdim.

- Biliyorum!!!

- E o zaman ne bekliyoruz? Hemen eve gidelim.

2 gun sonra kantinde.

Bu gun Reyhanin son sinav gunu oldugu icin Elif bebege Fahriyeyle Taner bakiyordu. Gerci ondan boyle bir sey isteyen olmadi. Bu onun kendi tercihidi. Zamaninda onlarin kendisine edilen yardimlarin karsiligini vermek istemis. Sirf bu yuzden, simdi Fahriyeyle birlikte Elfi cocuk parkina goturmusler. Sedaysa bu gun Nadide teyzeyi hastaneden cikarip kendi evlerine goturucekti. Sirf bu yuzde Fahriye Reyhanin odasina tasindi. Bu gunluk gece nobetiyse, Nail ve Edada. Az oncede dedigim gibi, bu gun Reyhanin son sinavi. Sinav baslayali 1 saat olmus bile. Mazharda kantinde Reyhanin sinavdan cikmasini bekliyordu. Tam o sirada Ozge gelir. Anliyicaginiz Mazhari yalniz gormus ve firsatdan istifade etmeye karar vermis. Sebnemde sirf merak etiyi icin geri cekildiyini ve bu tiatroyu kenardan seyr etmeye karar verdiyini soyler. Nedenmi? Olaylarin gidisatina bakinca devaminin dahada eylenceli olucagini anlamisda ondan. Simdi donelim Ozgeye. Reyhanin yoklugundan istifade ederek Mazharin yanina gider.