İkincı bahar.

Ikinci bahar 42 bolum .

X: Iyi gunler.....
Mazhar: Iyi gunler. Bir saat once esimi aramissiniz, sizinle konusdukdan beri durumu iyi diyil.
X: Nasil iyi diyil? Nesi var?
Mazhar: Asiri derece uzgun ve  sinirli.  Bir dakikasi digerini tutmuyor. Surekli agliyor, klitlenip kaliyor. Mumkunse ona ne anlatdiginizi oyrene bilirmiyim. Bilmek hakkim sonucda.
X: Evet haklisiniz. Bilmeniz gerek. Bunu esinizede anlatdim. Ama kendisi hic bir yanit vermeden telefonu kapatdi.  Lutfen yarin hastaneye gelmesini soylermisiniz. Hemde gecikdirmeden. Ben kendisine iletdim, ama durumu dediginiz gibi iyi diyilse, hic gelmeme olasiligida ola bilir.
Mazhar: Ya neden gelmeliki?  Nesi var?  Dogru duzgun izah edermisiniz.
X: Tamam izah etmeye calisayim o zaman....................
Mazhar: Ne?! Siz ciddimisiniz?
X: Tehsizlerimiz henuz kesin diyil, ama boyle bir olasilik var. Bunu goz ardi edemeyiz. Ama varsada, belki tedavisi bulunur.  Bunu bilmek icinde tum kontrol ve testlerden gecmesi gerek.
Mazhar: Tamam, ben gelmesini soylerim. Hatta kendim yarin hastaneye getiririm. Diyerek telefonu kapatir ve yere coker. Bu konusma, Reyhani sarsdigi kadar olmasada, en az  onun kadar Mazharida sarsmisdi. Ne edecegini bilmiyordu. Reyhanin neden hic bir sey anlatmadigini bir tarafdan anliyordu, ama yinede bilmek ve destek olmak istiyordu. Reyhan izin vermese bile. Gerci zaten destek olucak. Bilsede bilmesede. Ama Reyhanin kendi istegiyle anlatmasini beklemeye karar vermisdi. Ustune gitmek istemiyordu. Belliki  bu onun icin oldukca agir bir haber. Kolay-kolay hazm edilmeyecek turden hemde.  Mazharda sirf bu yuzden ona zaman tanimaya karar verir. Ama simdilik kendisiyle bas-basa birakmak yerine, yaninda olmayi tercih etdiyi icin, hemen yatak odasina gider ve Reyhanin uyuya kaldigini gorunce, yanina yaklasir ve elini alnina koyarak  atesini kontrol eder. 
Mazhar: Eyvah!!! Sen yaniyorsun!!! Reyhan uyan. Reyhan!!! Diyerek Reyhana seslenir, ama Reyhan uyanmaz. Ateside 40 varmak uzereydi. Mazhar hemen panik olur ve onu kucagina aldigi gibi evden cikarir. Arabasina koyarak hastaneye goturur. Doktorlar hemen atesini dusurup normal odaya alir ve hazir Reyhan  hanim ayaklarina kadar gelmisken, gereken testleri yapmaya karar verirler. Bide atesinin cikmasinin onlarin supeleriyle bir ilgisi olmadigini ve  yagmurun altinda fazla kaldigi icin usutduyunu soylerler, ki bu oldukca iyi bir sey. En azindan hastalikdan iyi. Ama hasta olup olmadigida simdilik kesinlesmemisdi. Bazi testleri ve tahlillerin sonuclarini hafta sonuna kadar beklemek gerekdi. Ama ultrason sonuclari pekde ic acici diyildi. Ama kesin bir sonuc almak icin tahlil sonuclarini beklemeleri gerekdi. Bide Tum tahliller icin kan ornekleri aldiklarinda Reyhan uyudugu icin, Mazharin haberi oldugundanda habersizdi. Mazharsa doktorla konusur ve telefon konusmalarinin aralarinda kalmasini ve Reyhanin hazir oldugunda kendisinin anlatmasini bekleyecegini soyler. Yani Mazharin haberi yokmus gibi davranmalilar. Tabi sonuclar cikdiginda oda oyrenicek, ama bilmiyormus gibi yapacak. Madem simdilik konusmuyor, demekki kendini hazir hiss etmiyor. Bu yuzden beklemek istedigini doktoruna soylemisdi. Doktorda bu konuyu anlayisla karsilamis ve Reyhanin atesi dustugu icin, her ihtimale karsi, bu gece hastanede kalip, yarin sabahda taburcu ola bilecegini soylemisdi. Oylede oldu zaten. Sabah Reyhan  son kontrollerden sonra hastaneden taburcu olur ve olan bitenden Mazharin habersiz oldugunu dusunmeye devam eder.
ReyMazin evinde.

Mazhar: Hadi gec canim. Der, evin kapisini acarak.
Reyhan:  Sagol. Diyerek iceri gecer ve  ceketiyle ayakkabilarini cikarip hemen yatak odasina gider.
Mazhar: Reyhan, nereye?
Reyhan: Dinlenicem bir az.
Mazhar: Ama once bir sey yeseydin.
Reyhan: Canim istemiyor. Sen istiyorsansa ye.  Diyerek,  yatak odasina gider.
Mazhar: Ah canim benim ya!!! Ne kadarda uzgun. Bide bana belli etmemeye calisiyor.  Yalniz kalmak istedigi her halinden belli, ama yalniz birakirsamda, kendi kendini  delirticek, kafasinda kurarak. En iyisi ben  yemegini hazirlayip odaya gotureyim. Der ve ustunu deyisdikden sonra mutfaga gecer.  Reyhanda bu sirada esortmanlarini giymis ve kendini yataga atarak telefonda sudoku oynuyordu. Aklini baska seylerle mesgul ederse, dusunmemesi gereken seyleri dusunmeyecegini dusunuyordu.  Oyle bir saat durmadan sudoku oynadikdan sonra birden odanin kapisi acilir.
Reyhan: Aaa geldinmi? Deminden beri nerdeydin peki?
Mazhar: Mutfakdaydim. Bak senin icin neler hazirladim. Diyerek elindeki tepsiyi gosterir.
Reyhan: Ay kendinmi yapdin. Eee  sefin menusunde ne varmis bakalim?
Mazhar: Bu gun sefin menusunde mis gibi tavuk suyundan yapilmis sebzeli corba, patates puresi ve kofte var. Bide yemekden sonrasi icin meyve salatasi. Hastasinya, bol-bol vitamin alman gerek.
Reyhan: Hastamiyim? Hasta falan diyilim ben.
Mazhar: Nasil diyilsin. Daha dun yaniyordun. Atesin dustu diye hemen sevinme.  Zaten qrip salqini var, sende yagmurda o kadar durunca usutdun haliyle.
Reyhan: Usutdummu?...Ha tabi ya usutdum.  O zaman ben corbami iceyim dimi?
Mazhar: Fena fikir diyil. Ama benim daha guzel bir fikrim var.
Reyhan: Nedir?
Mazhar: Izin verirsen corbani ben icireyim. Ne dersin?
Reyhan: Bu fikir beni sardi derim.
Mazhar: O zaman ac agzini. Diyerek corbasini icirmeye baslar.  Yemekler bitdikden sonrada bir az oturup ordan-burdan sohbet ederler. Reyhanin kafasi dagilir bir az, ama sadece o kadar. Hatirlamak istemedikleri halya aklindaydi. Bunlada kalmayip, her firsatda kendilerini hatirlatmaya calisiyorlardi.  Tabi Mazharda konunun oraya varmamasi icin elinden geleni yapiyordu. Hic bir seyden habersiz olduguna Reyhani inandirmisdi artik.  Boylece sohbet ederler, sonra Mazhar cay koymak icin mutfaga gecer. Reyhanda yatak odasindaki  televizyonu acar. Ama acmasiyla kapatmasi bir olur. Unutmak istedikleri, televizyonda gorduklerinden sonra yine hortlayip cikmislardi. Oda hemen televizyon kumandasini atarak, yorqanin altina girip uyumaya calisir.  Mazharda caylarla birlikde odaya geldiginde, yine bir sey oldugunu anlar. Sonra  kumandayi yerde gorunce sesini kisarak televizyonu acar ve Reyhan gibi hemen kapatir ve onun yanina uzanarak der.
Mazhar: Ne oldu yine?
Reyhan: Hic. Sadece yorqunum. Uyuyucam bir az. Diyerek, yine sohbetden kacmaya calisir.
Mazhar: Reyhan, ama boyle olmazki. Bir az hastalandin diye hemen kendini salamazsinki. Hadi kalk.
Reyhan: Mazhar, anlamiyorsun qaliba. Uyuyucam dedim az once!!!
Mazhar: Birincisi, bana bagirma, ikincisi ben seni iyi anliyorum, ucuncusude hasta olman butun gunu yatip uyuman anlamina gelmiyor. Hadi kalk.
Reyhan: Kalkmiyacam!!!
Mazhar: Ne?! Sen simdi kocana karsimi geliyorsun?
Reyhan: Evet karsi geliyorum. Ne yaparsin?
Mazhar: Ne yapacagimi gorursun! Madem sen bana karsi geliyorsun, o zaman  iyi bir cezayi hakk ediyorsun bence. Simdi ya guzellikle kalkarsin, yada ben seni zorla kaldirmasini bilirim. Hadi-hadi!!!
Reyhan: Of tamam be!!! Diyerek yerinden kalkar.
Mazhar: Oflama bana. Hadi kalkdigina gore, dogru mutfaga!!!
Reyhan: Ne yapicazki mutfakda?
Mazhar: Aksam icin yemek yapicaz.
Reyhan: Aksama  ac kalmak istemiyorum demiyorda, akli sira benimle ilgileniyor.
Mazhar: Ne dedin sen?!
Reyhan: Aksama ac....
Mazhar: Bir daha duymayayim sakin!!! Anlasdikmi?  Istesem, simdi  kendim her seyi yaparim. Ama ben seni dusunuyorum. Oyle kos-kos yatmakdan cok,  bir seylerle ugrasmanin sana iyi gelecegini biliyorum cunki. O yuzden, dogru mutfaga gidiyorsun ve onlugunu takip beni bekliyorsun.  A bide tum itirazlarini sessize aliyorsun. Hadi mars-mars.
Reyhan: Gicik sey ne olucak!  Ama bende bunun intikaminin almazsam, banada Reyhan demesinler.  Diyerek, mutfaga gider ve onlugunu takar.
Mazhar: Tabi alirsin.
Mazharin ic sesi: Benim istediyimde bu zaten. Sen yeterki intikam al benden. Hayatdan kusmus halde, bos-bos yatmandan iyidir en azindan. Der kendi-kendine ve Reyhanin pesinden gider.
Mazhar: Bakiyorum, onluyunu takmissin. Aferin. Simdi buz dolabini ac ve su listedekileri cikar.
Reyhan: Oha! Aksama misafirimizmi var? Sorar listeye bakarak.
Mazhar: Aslinda var. Yani oylede dene bilir.
Reyhan: Gevelemeden soyluyemezmisin?
Mazhar: Hayir soyleyemem. Supriz. Zamani gelince gorursun. Belkide goremezsin. Belli olmaz.
Reyhan: Bak kiziyorum!!!
Mazhar: Reyhan beni sorqulamayi birakip isine bak istersen.
Reyhan: Yardim etmiyecekmisin?
Mazhar: Bilmem, belki bir az  yardim ederim.
Reyhan: Mazhar!!! Der oklavayi eline alarak.
Mazhar: Tamam-tamam. Sakin ol! Tabiki yardim edicem.  Der ve beraber yemek yapmaya baslarlar.  Yemekler hazir oldukdan sonraysa beraber sofrayi kururlar.
Reyhan: Eee ne zaman gelicek?
Mazhar: Kim?
Reyhan: Misafirin. Daha dogrusu esrarengiz misafirin.
Mazhar: Bir azdan gelicek. O gelinceye kadar, sen git dus al, kendine gel bir az.
Reyhan: Gitmesem olmazmi?
Mazhar: Olmaz! Gitmezsen, cezan buyur.
Reyhan: Hangi cezamya!!!
Mazhar: Bana karsi geldigin icin kazandigin ceza varya, iste o.
Reyhan: Amma ben kalkdim ve hatta aksam yemegini hazirlamaya yardim etdim.
Mazhar: Ama bu oncesinde bana karsi geldigin gerceyini deyismiyor hayatim. 
Reyhan: Of  tamam!!!
Mazhar: Ben sana ne demisdim?
Reyhan: Kocaya karsi gelinmez ve oflanmaz demisdin, sonrasindada ben sana bunun intikamini alicam demisdim. Diyerek dus almaya gider. Mazharda yatak odasina gidip elbise dolabindan guzel bir elbise cikarir. Reyhansa dusdan cikip odaya gelir.
Mazhar: Geldinmi canim? Rahatladinmi?
Reyhan: Bir az.
Mazhar: Gec otur. Saclarini kurutayim.
Reyhan: Tamam. Der ve aynanin karsisindaki koltuga oturur. Mazharda sac kurutma makinesini eline alarak sacini kurutmaya baslar. Kurutdukdan sonrada bir guzel tarayip cok hafiv bir sekilde orer.
Mazhar: Simdiyse...
Reyhan: Mazhar ne yapiyorsun sen?
Mazhar: Makyaj yapmayi dusunuyorum. Bide bir az rahat durursan cok sevinirim.
Reyhan: Ama...
Mazhar: Amalarinida sessize al hemen. Diyerek makyaja baslar. Hafif, ama cok guzel bir makyajdan sonrada, Reyhandan secdigi elbiseyi giymesini ister.
Reyhan: Halya ne yapmaya calisdigini anlamadim. Bu kadar onemli olan misafirin kim?
Mazhar: Bir azdan oyrenirsin. Ama ilk once elbiseni giyip salona gelmen gerek. Hadi ben cikiyorum. Sende giyinip gelirsin. Diyerek yatak odasindan cikar  ve salona giderek hazir sofranin ustunu mumlar ve kirmizi gullerle susler. Isiklari kapatir ve muzigi acip Reyhanin gelmesini bekler. Reyhanda hazirlanip hemen salona gelir. Salona girdigindeyse cok sasirir. Nedenmi? Cunki yemege misafir gelicegini dusunuyordu. Ama simdi bu gordugu manzara  onu kuskulandirmaya baslamisdi.
Reyhan: Mazhar buda ne boyle?
Mazhar: Senin icin hazirladim. Begenmedinmi?
Reyhan: Cok guzel...begendimde, hani misafir gelicekdi?
Mazhar: Begenmene sevindim. Diyerek Reyhana yaklasarak arkasinda sakladigi kirmizi gulu Reyhana uzatir.
Mazhar: Bu senin icin. Senin guzelliginin yaninda sonuk kalir, ama  seninleyken dahada guzellesir. Sen varliginla her seyi guzellesdiriyorsun. Tipki benim hayatimi guzellesdirdiyin gibi. Senden once iki reng biliyordum. Hayatim siyah-beyazdi. Ama sen gelmenle hayatima reng katdin.
Reyhan: Tesekkur ederim. Sende benim hayatima reng katdin. Iyiki seni tanimisim. Iyiki sevmisiz bir-birimizi. Der ve sessizlik coker. Ikiside bir az  susup bir birinin gozlerinde kayboldukdan sonra Reyhan sessizligi bozarak sorar.
Reyhan: Her sey cok guzeldide...hani misafir gelicekdi? Yoksa misafir,  beni odadan cikarmak icin uydurdugun bahanemiydi?
Mazhar: Hem evet, hem hayir. Yani bahane sayilmaz.
Reyhan: Madem oyle...misafir nerde? Ne zaman gelicek?
Mazhar: Geldi bile. Su an burda. Goremiyormusun?
Reyhan: Burdami? Iyide ben neden goremiyorum?
Mazhar: Aslinda bende goremiyorum. Ama hiss ediyorum. Sende hiss etmeyi dene.
Reyhan: Iyide nasil?
Mazhar: Yada soyle yapalim. Baslangic icin ben sizi tanisdirayim, o zaman onu hiss etmen daha kolay olur.
Reyhan: Iyi tanisdir bir an once. Der gulerek. Cunki Mazharin yine bir sey uydurduguna emindi.
Mazhar: Tanisdirayim. Bu benim biricik askim, hayatimin tek anlami, yasama sebebim olan esim Reyhan, buda Amor!!! Der bosluga bakarak.

Biliyorum eskisi kadar uzun diyil, ama artik bu kadariyla idare ediceksiniz.  Devaminida yeni bolumde yazarim artik. Simdi okuduysaniz, fikirlerinizi ve tahminlerinizi bekliyorum. Lutfen guzel yorumlari cok gormeyin bana. Bu emegimi karsiliksiz birakmayin.