İkincı bahar.

Ikinci bahar 29 boIum.

Seda:Haluk abi nereye gidiyoruz ya? Allah askina soylesene.
Aysem:Seda hakli hani biz eve gidiyorduk.
Haluk: Ya ben oyle bir sey dedimmi? Demedim?
Omer: Ama abi...
Haluk: Amasi-mamasi yok. Sakin olun artik.
Seda: Tamam biz sakiniz. Yeterki nereye gidecegimizi soyle.
Haluk: Surpriz! Gidince gorursunuz.
Aysem: Of ya!!! Ne guzel evimize gidip, kizimizla oynnayacakdik ya.
Haluk: Merak etme oynarsiniz. Kiziniz kacmiyor zaten.
Omer: Kaciyor ya! Ben onu cook ozledim.Hemen kizimin yanina gitmeliyim.
Aysem: Haluk abi ne olur bizi eve gotur. Elifi goreyim sonra nereye dersen oraya gideriz.
Haluk: Olmaz!
Seda:Nedenmis o?
Haluk:Supriz dedim ya. Neden anlamiyorsunuz?
Aysem: Amma...
Haluk: Ya yeter artik! Bir susun artik!
Der ve telefonu cikarip Mazhari arar.
Haluk:Mazhar biraderim sana soylemem gereken bir sey var.
Mazhar:Haluk abi bi sey mi oldu?
Haluk:Yok, oyle bir sey diyil. Aslinda oldu.
Mazhar: Abi ne oldu hemen soylesene.
Haluk: Bizim arkadaslar oraya gelmekde sorun cikartiyoda. Yani anlayacagin suprize karsi cikiyorlar. Neymis, eve gidip dinIenicekIermis.
Mazhar: Soyle o fikirlerini hemen sessize alsinlar.
Haluk: Soyledim zaten. Bide ben her sey hazirmi diye sormak icin aramisdimda.
Mazhar: Hazir-hazir. Her kes burda. Sende sizinkilere haber verde eve beklemesinler geceye kadar. Cunki cok gec donucez.
Haluk: Haber vericem simdi. Zaten onlarda merak etmislerdi biz birden kaybolunca.
Mazhar: Tamam sen haber ver. Bizde son hazirliklari bitirelim. Varinca arayin.
Haluk: Tamam. Der ve telefonu kapatarak, Nail abiyi arar ve tum olan biteni anlatir ve bu gece beklememelerini soyler. Tabi onlarda once sasirirlar, amma sonra razi olurlar. Gerci Nadide ve Inci, oncesinde bir az endiselenir, ne gerek vardi derler, amma is isden gecdiyi icin bu durumu kabullenirler.

O sirada Reyhanla Mazhar gelenlerle birlikde hazirliklari bitirmis ve gereken her seyi evin yanindaki, yani dun kendileri gitdigi yere goturmuslerdi. Mazhar manqali kurarken , Furankan etleri hazirliyor, Denizle Tanerde masa ve sandalyeleri tasiyordular. Deniz kiz Elif masalla ilgilendigi icin Reyhanda kizlara yardim ediyordu. Fahriyeyle Sebnem evde salatalari ve mezeleri hazirlarken, Reyhanda bu gunun serefine yapdigi pastanin suslemesini yapiyordu. Evde yazdim cunki. Evde yapib sahile goturuceklerdi. Hazir yaparkende, son kez planlarini gozden gecirmeye karar vermisdiler.
Sebnem: Simdi bu gun ikiside burda olucaklar ya...
Fahriye: Evet olucaklar. Amma ikisine fark etdirmeden nasil etkileyicez?
Reyhan: Ikisiylede ayri-ayri konusucaz.
Sebnem: Evet ya oylesi daha kolay olur. O zaman biz konusdugumuz gibi yapariz. Birakalimda Seda bir az kiskansin.
Reyhan: Evet. Amma bir az, az bence. Iyice abartmaliyiz. Amma inandirici olmali.
Fahriye: Peki Deniz becerirmi sizce. Tama o sirada Deniz mutfaga gelir.
Deniz: Tabi beceririm. Yeterki siz onceden Furkani uyarin. Yani illa karsilikli olsun demiyorum, amma ters tepersede plan yatar.
Reyhan: Evet ya. Furkanin neytral davranmasi gerekir. Yani sanki bilmiyormus, amma bu durumdan bir az memnunmus gibi.
Fahriye: Iyide o bir az agir olmazmi?
Reyhan: Olsun Fahriye. Baksana bosanicam diye tutdurmus. Sanki bosaninca iyi olucak hersey. Aksine daha beter olucak. Yani askindan kendini bunalimlara sokar bizide bunalimina ortak eder ve oylece hep beraber bunalima girip-cikip mutlu mesut yasar gideriz. Bunumu istiyorsun Fahrisko?
Fahriye: Ha bide o vardi dimi? Allah yazdiysa bozsun. Hic gelemem sizin bunaliminiza. Biri bunalima girince uyur gezer, saatleri buzluga koyar, digeri, aksmalara kadar battanenin altindan cikmaz ve dunyayla tum ipleri koparir.
Sebnem: Sahiden o kadar ciddimi ya?
Fahriye: Aynen oyle. Inan hic gelemem boyle seylere. O yuzden ne yapicaksak bir an once yapalim.
Reyhan: Evet. Hem bosanmaya yine bosanir eyer isterse. Mahkeme kacmiyor ya. Biz bir sansimizi deneyelimde. Denemekden ne giderki?
Sebnem: Hic bir sey. Aksine gitmek yerine gelir.
Fahriye: Nasil demisler, her evlilik ikinci sansi hakk eder.
Reyhan: Tabi ben Furkana kizqinim, amma bizimkide seviyorsa, affetmeyide bilicek. Yani beterin-beteri var. Daha simdiden boyle pes etmekde olmaz ki. Heleki karsi taraf pismanken.
Fahriye: Aynen.
Deniz: Peki sadece Sedanin ustundemi calisicaz?
Reyhan: Hayir. Ucununde uzerinde inceden islememiz lazim. Seda bizde, Safiyede bizde. Amma onunla biz diyil baskasi ilgilenicek, amma bizim kontrolumuz altinda. Bir nevi kaynana gelin klasigi. Beterin beteri oldugunu anlaticaz ona fark etdirmeden. Furkanda Mazharda. Onunlada o konusucak. Ha bide Furkan ve Safiye konusu var. Tutturmus illa barismazsak aff etmem diye. Agzindan baska bir sey cikmiyor.
Sebnem: Furkaninmi?
Fahriye: Evet. Yani bir tarafdan oda hakli, amma sonucda annesi. Oyle bitdi demekle bitmiyor. Aff etmem demeklede is cozulmuyor. Yani insan ailesini secemezki. Geriye ya kabullenmek yada deyismelerine yardim etmek kaliyor.
Sebnem: Aynende, Furkan baya isi inada bindirmis gibi gorunuyor. Son kez hastaneye gittigimizde aralari baya bir acikdi sanki.
Reyhan: Evet. Annesinin Sedayla konusmasini istemisde. Oda inad edince oyle olmus. Amma oyle aff etmem demeklede olmuyor. Yani bir numaramiza bakar bu isi cozmek. Furkanda anlar sildim demekle silinmediyini.
Deniz: Vallahi helal size. Nasilda iyi planlamissiniz her seyi. Insallah ise yarar. Ha bide...Deniz...
Reyhan: Anladim. O bende. Ben konusur uyaririm. Yoksa kiskanclik yapib tum plani mahv eder.
Deniz: Sagol Reyhan.
Reyhan: Bir sey diyil. Peki Elif halya uyuyormu? Bak eyer uyandiysa. Sen onu hazirla, giydir, cunki bizim isimizde bitmek uzere. Bizimkilerde bir azdan gelirler.
Deniz: Tamam, ben bir bakiyim diyerek Elifin yanina gider. Kizlarda islerini bitirdikden sonra hazirlanmaya baslarlar.
Fahriye: Rehocun, sen pastayi buz dolabina koydunmu?
Reyhan: Evet koydum. Onu sonra gelip aliriz. Zaten en son pasta kesilicek. Simdilik siz hazirladiklarinizi goturelim.
Fahriye: Oyle yapicaz zaten. Hadi hazirsaniz cikalim.
Reyhan: Ben hazirim.
Sebnem: Bende.
Deniz: E bizde haziriz. .
Fahriye: Iyi gidelim o zaman. Sen Elifi arabasina koy. Oyle daha rahat edersiniz.
Deniz: Tamam. Diyerek Fahriyenin dediklerini yapar ve hep beraber sahile digerlerinin yanina gelirler.
Reyhan: O bakiyorum her seyi hazir etmisiniz. Der Mazhara yaklasarak.
Mazhar: Her halde. Calisiyoruz deminden beri. Hem siz ne yapdiniz?
Reyhan: Bir azdan gorursun. Bu arada bizimkiler nerde kaldilar?
Mazhar: Simdi gelirler. Demin Haluk abiyle konusdum 10 dakikaya burda olurlar.
Reyhan: Iyi o zaman. Bide Furkan konusunu unutma tamammi?
Mazhar: Tamam o bende.
Reyhan: O zaman ben gidip kendisiyle konusuyum. Soylemem gereken bir sey varda. Sonrada Denizi uyarmak gerek.
Mazhar: Tamam canim. Bol sans.
Reyhan: Sanada. Der ve Furkanin yanina gider.
Reyhan: Furkan, az bir gelsene. Konusmamiz lazim.
Furkan: Tamam diyerek Reyhanin yanina gider.
Reyhan: Simdi sen Sedayla barismak istiyormusun?
Furkan: Evet, buda sorumu?
Reyhan: Iyi. Bende oyle biliyordum zaten. Simdi biz bir plan yapdik. Eyer ise yaramasini istiyorsansa, beni iyice dinle. Simdi bu gun icinde bizim Deniz kiz sana her ne derse, kosulsuz sartsiz kabul ediceksin, bir az guler yuz olucaksin. Amma dozunda. Bilmiyormus ayaklari. Yani sanki farkinda diyilsin, amma qayet memnunmusun gibi. Sakin karsi cikma, asiri tepki gosterme, yoksa tum plan yatar.
Furkan: Tamam. Gerci tam olarak anlamadim, amma olsun.
Reyhan: Onemli diyil zamanla anlarsin. Yeter ki dediklerime uy.
Furkan: Tamam, anladim seni.
Reyhan: Iyi o zaman ben gideyim, daha baska islerim var diyerek, gidip Denizle konusur ve yanlis anlamamasi icin onu uyarir. Sonrada Mazharin yanina doner.
Mazhar: Geldinmi askim? Bizimkilerde varmislar eve. Simdi bura gelirler. Hadi gidip karsilayalim.
Reyhan: Tamam gidelim. Elif burdami kalsin? Yoksa bizimlemi gelsin?
Mazhar: Bence bizimle gelsin. Zaten o kadar beklemisler. Bir an once gorsunler.
Reyhan: Dogru. Ben Elifi aliyimda gidelim. Onlarada ikili surpriz olur.
Mazhar: Aynen. Der ve hep beraber yuruyerek eve giderler. ve vardiklarinda Haluk abini arabanin yaninda gorurler.
Mazhar: O sonunda gele bildiniz.
Haluk: He geldik. Gelmesine geldikde. Birileri yol boyu kafa birakmadi bende.
Omer: Mazhar,
Aysem: Reyhan, sizin ne isiniz var burda. Elif! Diyerek yanlarina kosarak Elifi kucagina alir.
Aysem: Ay nasilda ozlemisim ya. Omer, Nasilda buyumus.
Omer: Evet ya. Bir kac haftada nasilda buyumus.
Seda: Yok bide buyumeseydi. Diyerek her kesi guldurur.
Aysem: Iyide hani bu gun evde olucaz demisdiniz dun. Neden donmediniz ki.
Reyhan: E cunki canimiz oyle istedi. Hemde size surpriz yapalim dedik.
Omer: Hakketen surpriz oldu amma.
Seda: Hemde ne surpriz. Haluk abinin agzindan laf alicaz diye canimiz cikdi. Amma yine hic bir sey soylemedi.
Mazhar: Iyikide soylememis. Hadi cantalarinizi eve birakinda gidelim.
Omer: Nereye gidiyoruz ki?
Reyha: E surprizin burda oldugunu dusunmuyorsunuz her halde. Hadi cabuk olun.
Aysem: Tamam hadi biz cantalari birakalim, bide bir elimizi falan yikayalim. Arabada iyice sicak basdi.
Reyhan: Tamam. Elifi verde oyle git. Hem zaten artik hep yaninda olucak. Bir kac dakika ayrilikdan bir sey olmaz artik.
Aysem: Tamam. Biz hemen geliyoruz. Hadi Seda gidelim. Der ve Aysemle Seda beraber lavaboya gider, kendilerine ceki duzen verdikden sonra donerler. Sonrada hepsi beraber sahile gelirler. Onlar geldiklerinde digerleri hemen bir sampanya patlatir. Her kes onlar alkislar.
Fahriye: Sonunda gele bildiniz. Gozumuz yollarda kaldi ya. Hadi gelin bir sarilayim sizlere. Nasilda ozletdiniz ya kendinizi. Diyerek her kes sarilmaya baslar. Sonra hep beraber sofraya otururlar.
Reyhan: Aysem, Elifi sandalyesine oturt rahat ye yemeyini. Sonra yine alirsin kucagina.
Aysem: Ne sandalyasi? Nerde?
Mazhar: Iste burda. diyerek Sandalyeyi getirir.
Omer: Iyide ne gerek vardi. O kadar sey almissiniz.
Mazhar: Iyikide almisik. Hem boylesi bizim icinde rahat oldu, Elif icinde. Hadi bunlari konusucaginiza yemeginizi yeyin. Der ve hep beraber yemek yedikten sonra. Bol bol sohbet eder, eylenirler. Kizlar surekli Sedanin yaninda olup kafasini bulandirmaya calisirken, Deniz kizda, surekli Furkanin yaninda takilarak, kizlarin Sedaya soylediklerini dogruluyordu. Yemekdeykende Furkanin yaninda oturmusdu. Sonrasindada surekli bir sey konusuyordular. Bunu goren Sedada her ne kadar belli etmesede kiskanmaya baslamisdi. Tabi kizlar bunu fark etmislerdi. Amma sadece kiskanmasi yeterli diyildi. O yuzden oturup bir az daha Sedanin kafasini bulandirmaya calisiyordular. Bu gorevide Sebnem ustlenmisdi. Halasi kizinin evlendikten sonra kaynanasiyla arasinda yasananlari abartili sekilde, yani birin ustune besini koyarak Sedaya anlatiyordu. Beterin beteri var anlaminda. Oyle yapiyorduki, Sedada Safiyeye karsi bir az yumsasin. Tabi bu arada Seda Safiyeyle konusduklarina kizalara anlatmisdi. Kizlar bu konusmanin Sedayi azda olsa etkiledigini farkederler. Amma yinede islerini sansa birakmamak icin plani sonuna kadar uyqulamaya karar verirler. Mazharda, Furkanla konusur, son olanlar hakkinda. Yani sadece pismanim demekle olmuyorki. Anlamasida gerek. Yani olaya sadece kendi acisindan bakarak Furkanda hic bir seyi duzeldemez. Mazharda, her kesin acisindan olaya bakmasini ister. Hem kendi acisindan, hemde Seda ve annesi acisindan. Dahada onemlisi sadece birini diyil ikisinide anlamasi gerekdigini anlatir....
Sonra Reyhan, pastayi almak icin eve gider. Mazharda onun gitdiyini gorunce cakdirmadan pesinden gider. Reyhan eve girer girmez mutfaga gecer ve tam buzdolabini acdikda, birisi arkadan ona sarilinca cok sasirir.
Reyhan: Hayyy!!! Sen ne yapiyorsun burda? Diyerek Mazhara taraf doner.
Mazhar: Korkutdummu?
Reyhan: Evet!!! O nasil gelmek oyle?
Mazhar: E surpriz yapmak istedim. Kucuk bir surpriz sadece. Korkutduysam ozur dilerim.
Reyhan: Evet korkutdun.
Mazhar: Eee o zaman telafi etmem gerek dimi?
Reyhan: Yani...
Mazhar: Tamam, simdi ederim. Diyerek yanagindan oper .
Reyhan: Amma...
Mazhar: Biliyorum birini opub digerini opmemek olmaz. Diyerek diger yanagindanda operek der.
Mazhar: Barisdikmi?
Reyhan: Kusmemisdikki?
Mazhar: Hic kusmeyelim zaten. Bakiyim, senmi yapdin bu pastayi?
Reyhan: Evet, baska kim yapicakki?
Mazhar: Bir bakiyim. Diyerek kremasindan alicakken Reyhan elinden vurur.
Reyhan: Dokunma!!! Kesince yersin.
Mazhar: Ofya!!!
Reyhan: Oflama bana! Ne dediysem o!!! Hadi gidelim.
Mazhar: Reyhan,
Reyhan: Bakma oyle. Uzuluyorum.
Mazhar: Ya ne olurki ucundan tatsam bir az. Benden dahami deyerli pasta?
Reyhan: Senden deyerli olmadigini cok iyi biliyorsun. Amma bu pasta misafirler icin.
Mazhar: Anladim.
Reyhan: Bana baksana sen. Der ve Mazhar bakdigi anda onu operek der.
Reyhan: Barisdikmi? Hem o kadar cok istiyorsansa ben sana daha iyisini yaparim sonra.
Mazhar: Yaparmisin?
Reyhan: Tabiki.
Mazhar: Bak simdi oldu. Hadi bekletmeyelim insanlari. Diyerek, pastayida alip sahile giderler. Hep beraber pastay bitirdikten sonrada. Sofrayi ve masayi toparlayip gidiceklerini dusunurken. Mazhar Denizle birlikde yanlarina gelir.
Mazhar: Nereye ya? Daha burdayiz. Varmi oyle cabuk gitmek? Deniz, hadi yastiklari ve battaneyeleri suraya kuma birak.
Reyhan: Supersiniz ya!!!
Mazhar: Bu neki? Daha ates yakicaz. Der ve o sirada Furkan gelir.
Furken: Iste seraplarda geldi.
Deniz kiz: Aliyim ben. Diyerek Furkanin elinden siseleri alip bir kenara birakir. Sedada bunu gorur.
Furkan: Tesekkur ederim Denizcim. Tabi Haluk, Aysem, Omer ve Seda bu plandan habersiz olduklari icin hic bir sey anlayamazlar.
Aysem: Daha burdamiyiz yani?
Reyhan: Tabiki! Ne sandin?
Omer: Iyide eve gitsek artik. Elifinde uyku saati gelicek bir azdan.
Reyhan: Arabasina yatiririz. Hem battaneyesi falan hersey yanimizda. Bide hava zaten iyi. Bir sey olmaz yani. Olmadi giydiririz.
Mazhar: Yani sonucda bu cocugunda oksijene ihtiyaci var. O yuzden hic itiraz etmeyin. Denizcim Elifin arabasini getirirmisin?
Deniz kiz: Hemen getiriyorum.
Furkan: Sen dur ben getiririm. Der Sedanin tepkisini gormek icin.
Seda: Tabi getir. Yorulmasin sevimli yeni arkadasimiz. Der sessizce.
Fahriye: Bir seymi dedin canim?
Seda: Yokya!!! Sana oyle geldi.
Sebnem: Ya sizcede bunlar yakismiyorlarmi. Bence cok Yakisiyorlar. Baksana kiza bir icim su yani.
Seda: Kimleri diyorsun sen?
Sebnem: Denizle Furkani diyorum. Zaten cok iyi anlasiyorlar. Hem kizinda gonlu var.
Fahriye: Denizinmi? Ne zaman oyrendin?
Sebnem: Gecen okulda konusurken itiraf etdide.
Seda bunlari duydugunda kiskanclikdan patlama raddesine gelmesine ragmen kendini tutmaya calisir. Furkanda Elifin bebek arabasini getirdikden sonra Elifi arabasina oturturlar. Ondan sonrada ates yakarak hepsi etrafina toplasir. Aysemle Omer, Reyhanla Mazhar ve Denizle Furkan bir otururlar. Seda, Fahriye, Sebnem, Haluk abi ve Denizde atesin diger tarafinda otururlar. Furkan Serap sisesini acarak kadehlere dokunce, ilk kadehi Denize uzatir.
Furkan: Buyur.
Deniz: Tesekkur ederim.
Hepsi oylece atesin yaninda oturup serap icerek, sohbet edip hayaller kururken. Deniz kizin aklina bir fikir gelir.
Deniz: Ya her sey iyide, sanki bir sey eksik.
Seda: Neymis o eksik olan canim!!!
Deniz: Iste bu! Diyerek gitarini eline alir.
Deniz: Bir kac sarkiya ne dersiniz?
Furkan: Iyi olur aslinda.
Reyhan: Bence super olur.
Deniz: O zaman ben basliyorum.

Iste 29 bolumun sonu. Bundan sonraki bolumde yeniden romantizme bagladim belki. Umarim bu bolumu begenmissinizdir.