İkincı bahar.

Ikinci bahar 41 bolum.

Mazhar: Reyhan, sen az once ne dedin?
Reyhan: Nemi? Diyorumki bu kadar kolay kandigima gore gercekdende dedigin kadar safim her halde. Ama anlamadigim  bir sey var. Bu iyimi kotumu bilemiyorum.
Mazhar: Kotumu? Nasil boyle bir sey dusunursun? Tabiki diyil.
Reyhan: Ama bana hic oyle gelmiyor. Iyiyse neden boyle oldu. Ben bu kadar saftrik  olmasaydim senin yalanina kanmazdim. Simdide boyle olmazdi.
Mazhar: Reyhan, ne olur boyle konusma.
Reyhan: Niyeki? Gercekleri soyluyorum sonucda. Simdi musade edersen, uyumak istiyorum. Diyerek ustunu orter ve gozlerini kapayarak uyumaya calisir, ama uyuyamaz. Hiss etdiklerini icine atdigi icin, icden-icden sessizce agliyordu. Ama her ne kadar sessiz aglasada Mazhardan kacmaz. Hemen hiss eder. Ama ne yapacagini ve ne diyecegini bilemez.
Reyhanin ic sesi: Niye boyle yapdiki? Yani kazanmak bu kadar onemlimiydi onun icin? Benim icin diyildiki. Ne fark ederki? Ya  o kazanmis, yada ben. Cokmu onemli?  Ama demekki onemliymis.  Kaybetsen ne olurdu sanki?
Mazhar2: Ne oldu? Niye susuyorsun?
Mazhar: Ne diyecegimi bilmiyorum ben.
Mazhar2: Tabi bilemezsin.  Yakisdimi sana saf, masum kizi kandirmak?  Hic utanmadinmi? Reyhan haksiz. Saf olmasi sandigi gibi kotu bir sey diyil. O qayet iyimser ve iyi kalpli. Kotu olan senin yapdigindi.
Mazhar: Biliyorum. Esseklik yapdim. Daha evlendigimizin ikinci gununde onu uzmeyi basardim. Oysa hakk etdiyim gibi kaybetseydim boyle olmazdi. Belki kollarimda huzur icinde uyumasini izlerdim sabaha kadar. Diyerek Reyhanin yanina uzanir ve arkadan ona sim-siki sarilir ve saclarinin koklayarak der.
Mazhar: Ozur dilerim. Gercekden cok pismanim. Buyuk bir esseklik yapdim. Ne olur aglama.
Reyhan: Aglamiyorum. Sana oyle geliyor. Der hickiriklarini bogarak.
Mazhar: Agliyorsun. Beni kandiramazsin. Ben seni cok iyi taniyorum.
Reyhan: Iyi tanidigini bu gun oyrenmis oldum. Ayrica kandirmak benden cok senin uzmanlik alanin. Yani oyleymis.
Mazhar: Reyhan, askim ne olur yapma boyle. Sen boyle yapdikca icim parcalaniyor. Basit bir yaris nelere sebep oldu? Hepside benim yuzumden. O an aklimdan gecen kazanmakdi nedense. Kazanmama ragmen seni kaybede bilecegimi dusunemedim.
Reyhan: Sacmalama! Beni kaybetmedinki.
Mazhar: Ama yuzume bile bakmiyorsun. Konusuyorsun, kus olmadigini soyluyorsun, ama  ama ben senin icini bilirim. Ne kadar uzuldugunun icine atdiklarinin farkindayim. Aglama! Istersen bagir -cagir bana. Hatta istersen essek sudan gelinceye kadar dov ama yeterki aglama. Heleki gizli-gizli.
Reyhan: Yapamamki!!! Ben birak dovmeyi, seni uzucek her hangi bir sey yapamamki. Cok seviyorum ben seni. Hemde tahmin edemiyecegin kadar cok.
Mazhar: Madem seviyorsun, o zaman donde yuzume bak. Bunu cok gorme bana. Zaten utancimdan olucek gibiyim. Bide sen yuz cevirirsen...
Reyhan: Deme oyle. Diyerek yavasca donerek Mazhara bakar.
Mazhar:Neden demiyim?
Reyhan: Ben sensiz ne yaparim? Lutfen oyle konusma.
Mazhar: Seni uzucek bir sey yapamam, cunki seni cok seviyorum dedin. Ama ben uzdum seni...Lakin bu sevmiyorum demek diyil. Gercekden cok seviyorum. Inan bana.
Reyhan: Inaniyorum. Sevdiyinide biliyorum zaten. Bir anlik seytanina kulak vermissin sadece.
Mazhar: Sadecemi? Sanki cok basit bir seyde.
Reyhan: Evet diyil, ama biz kendimiz basitlesdire biliriz. Ben sadece gercegi oyrendiyimde, kendimi cok kotu hiss etdim. Sanki...sanki...qaliba ben bile  bilmiyorum. Ama bildiyim tek bir sey var. Oda ne yaparsan yap, ben sensiz yapamam. diyerek kedi gibi sokulmaya baslar.
Mazhar: Bende sensiz yapamam birtanem. Diyerek Reyhana sim siki sarilir ve kulagina bir seyler fisildamaya baslar.
Mazhar: Ben sensiz olamam,
Aklim durur, deliririm.
Ben sensiz yapamam,
Nefesim daralir, sensiz kalirsam.
Ben sensiz yasayamam,
Kalbim durur, atmaz bir daha.
Ben sensiz olamam,
Cunki, sensiz hayat cehennem bana.
Reyhan: Diyil!
Yanindayim! Seviyorum seni. 
Tek istegim, bir azcik zaman.
Hic bir sey soyleme!
Yanimda ol  sadece/
Dokun bana! Ellerini, tenini hiss edeyim her seferinde.
Mazhar bu sozlerden sonra Reyhanin yuzunu oksayarak daha  cok ona yaklasir. O kadar yaklasirki, bir-birinin sicak nefeslerini hiss ederler.
Reyhan: Sakin beni birakma, uzaklasma anlaminda bir bakis atar. Mazharda sanki dusuncelerini okurmus gibi hemen anlar ve der.
Mazhar: Asla birakmam. Senden uzaklasamamda. Hep boyle yanimda, cok yakinimda olmani isterim. Der  ve  Reyhani iyice kendine cekerek, mumkun oldugu kadar  sim-siki sarilir ve oper.
Reyhan: Hep yanimda olucaksin dimi?
Mazhar: Tabiki olucam.
Reyhan: Sozmu?
Mazhar: Soz guzelim. Sen yeterki bana olan guvenini ve sevgini kaybetme. Inan biz ilerde, bu gunkunden daha cok  mutlu olucaz.
Reyhan: Sana inaniyorum. Der ve elini Mazharin boynuna dolayarak uyuya kalir. Mazharda  hem hatasini telafi etmek, hemde bir azda olsun vicdanini rahatlatmak icin sabaha kadar nobet tutarak Reyhani izler. Sabaha kadarda gelen giden olmaz. Fakat sabah uyandiklarinda, arandiklarini farkina varirlar. Her kes onlari ariyordu. Neyseki  atlarin ayak izlerini takip edip yerlerini bulmuslardi. Fakat bunun icin sabahi beklemek zorundaydilar. Reyhanla Mazharsa uyandikda hemen kalkmazlar. Daha dogrusu Reyhan uyanir, Mazharsa zaten uyumuyordu.
Mazhar: Gunaydin askim.
Reyhan: Gunaydin. Sen ne zaman uyandin?
Mazhar: Hic uyumadimki. Tum gece basinda nobet tutdum, ruyalarini korumak icin.
Reyhan: Ofya!!! Benim icin uykusuzmu kaldin?
Mazhar: Ama itiraf etmesem sen benim icin uykusuz kalicakdin. Ayrica bastan olmasi gerekdigi gibi kaybetseydim, yine uykusuz kalicakdim.
Reyhan: Kalmiyacakdin. Ben izin vermezdimki uykusuz kalmana. Ben sana kiyamamki. Diyerek Mazharin yuzunden oper.
Mazhar: Aff etdinmi?
Reyhan: Tabiki. Baska secimimmi vardi sanki? Der gulkerek.
Mazhar: Gul-gul! Yeterki hep boyle gul.
Reyhan: Bana uyar. Peki...
Mazhar: Peki ne?
Reyhan: Biz nasil geri donucez?
Mazhar: Guzel soru. Dun gece hava karardigi icin burda kaldik. Ama simdi cikip bakinirsak, yolu buluruz belkide.
Reyhan: Haklisin. Denemekden zarar gelmez. Der ve kalkip hazirlanirlar. Tam klubeden cikicakkende klubenin yakinliginda bir kac adam gorurler.  Meyerse onlari ariyorlarmis. Hemen disari cikar ve gece ormanda yollarini kaybetdiklerini soylerler. Sonrada hep beraber binicilik klubune, yani ciftlige <<ki, ciflikde  dene bilir. >>  geri doner ve  klubun otel kisminda onceden ayirtdiklari odalarina gidip dus aldikdan sonra, ustlerini giyinir ve restorana inerler. Ordada Nihat ve Merveyle karsilasirlar zaten. Onlarda nerde olduklarini merak etmislerdi.
Nihat: Nerelerdeydiniz ya? Numaranizida bilmiyoruzki arayalim.
Reyhan: Daha dun ortak bir nokda bulup buraya geldiyimiz icin ola bilirmi.
Merve: Aynen. Telfon numaralarimizi paylasicak zamanimiz olmadiki.
Mazhar: Neyseki donduk. Zaten donucekdik. Gece hava karardigi icin donus yolunu aramaya devam etmedik.
Nihat: Iyide nerdeydiniz bu zamana kadar?
Reyhan: Ormandaki klubede.
Mazhar: Neyseki orayida bulmusuz.
Merve: Keyfimiz qayet yerindeydi desenize.
Mazhar: Ya ne demezsin? Ama yinede fena diyildi.
Reyhan: Hatta cok iyiydi. Guzelce dinlenmis olduk. Her seyden her kesden uzak kafamizi dinledik. Der ve  o sirada Merve Reyhana yaklasarak der.
Merve: Tabi, iyice eylendik, elimize gecen firsati deyerlendik demiyorsunda.
Reyhan: Iyrencsin!!! Tum ucuk-kaciklar benimi bulur?  Seda azmis gibi, bide senmi cikdin basima?
Merve: Seda kim bilmem, ama hakli oldugu kesin. Cevap verir gulerek.
Reyhan: Fazla siritma istersen.
Merve: Tamam. Ben anlayacagimi anladim zaten.  Der ve gecip yerine oturur.  Hep beraber kahvalti ederler. Sonrada her kes kendi arabasina binerek evine doner.  Donduklerindeyse, hemen arkadaslarini arayip haber verirler eve donduklerini. Cunki  ormanda  sarjlari bitdiyi icin,  arayanlar ulasamamis ve dolayisiyla merak etmislerdi. Telefon konusmalari bitdikden sonrada Mazhar markete alis verise, Reyhansa mutfaga yemek yapmaya gider. Mutfakda yemekle ugrasirken, aniden telefonu calar. Reyhanda ellerini yikayip hemen salona gider. Mazharin marketden aradigini saniyordu, ama henuz yanildiginin farkinda diyildi. Kosarak gelip telefonu acar ve der.
Reyhan: Alo!
X: Alo. Merhaba. Reyhan  Kirmanlami konusuyorum?
Reyhan: Evet benimde, siz kimsiniz?
X: Ben, ............... ariyorum.
Reyhan: Tamam, ben bu gun ugrarim. Diyerek telefonu kapatir. Bu konusma onu cok endiselendirmisdi. Ne bekleyecegini bilmiyordu. Hemde cok korkuyordu.
Reyhan: Ya acaba ne diyecek? Allahim ne dusunecegimi bile bilmiyorum. Ya gercekdende...Dusuncesi bile korkunc. 
Reyhan bu telefon konusmasindan sonra o kadar sarsilirki, ocakdaki yemegide unutur. Oylece donup kalmisdi salonun ortasinda. Tam o siradada Mazhar gelir ve Reyhan kapiyi acmayinca, anahtariyla acarak iceri girer. Girer girmez, Reyhanin salonda kipirdamadan oturdugunu ve  duymasina ragmen kapiyi acmadigini gorunce cok sasirir.
Mazhar: Reyhan, sen iyimisin?  Neden kapiyi acmiyorsun? Sorar ama yanit alamaz.
Mazhar: Reyhan, sana diyorum. Duyuyormusun beni? Reyhan kendine gel! Ne oldu? Eyvah!!!Bu kokuda ne boyle diyerek hemen mutfaga kosar ve mutfagin tutusdugunu gorunce hemen yangini sondurur ve  pencereleri acarak salona Reyhanin yanina gelir.
Mazhar: Reyhan, canim, ne oldu? Hadi anlat bana. Bak hic iyi gorunmuyorsun.
Reyhan:  Cunki iyi diyilim.
Mazhar: Ne oldu bir tanem? Ben gitdigimde ne oldu? Ne bu halin?
Reyhan: Mazhar, ne olur hic bir sey sorma. Diyerek aglamaya baslar.
Mazhar: Reyhan, bak endiseleniyorum ama. Allah askina susma! Bir sey soyle!
Reyhan: Ne olur hic bir sey sorma! Sadece yanimda dur.
Mazhar: Tamam. Ben burdayim. Tamam bir tanem. Her ne olduysa gecicek. Soz gecicek. Su istermisin?
Reyhan:....
Mazhar: Tamam, sen konusma. Istemiyorsan konusma! Ben bir bardak su alip gelicem. Diyerek  hemen mutfaga gider. Donduyundeyse  Reyhani salonda goremez. Tum evi dolasir, ama bulamaz. Sonra kapinin aralik oldugunu gorur. Ama Reyhanin paltosu ve ayakkabilarinin evde oldugunu fark eder ve daha cok endiselenir. Bu yuzdende hemen kosarak evden cikar ve nerdivenleri inerek apartmandan disari cikar. Etrafa bakinir, ama Reyhani goremez.
Mazhar: Reyhan!!! Reyhan nerdesin??? Nerdesin askim??? Ne olur nerdeysen ses ver!!! Diyerek bagirir ve o sirada yildirim cakar, bir kac dakika sonrada yagmur yagmaya baslar. Yagmur dediysem,  yagmur sel gibi yagiyordu.
Mazhar: Reyhan!!! Nerdesin?! Ne oldu birden bire sana? Diyerek bir az  evin etrafinda dolasmaya baslar. Bir az  dolasdikdan sonra, uzakdan Reyhani fark eder. Bir bankda oturmus agliyordu. Sirim-siklam olmusdu. Hem ince giyinmisdi. Mazhar hemen yanina kosar ve onunde diz  cokerek onunla konusmayi dener.
Mazhar: Reyhan, Reyhanim, bak korkutuyorsun beni. Ne olur susma. Bir sey soyle. Nedir seni boyle uzen? Reyhan, yuzume  bak ve soyle ne oldugunu?
Reyhan: Mazhar, ben cok kotuyum. Ne olur birakma beni. Ben sensiz yasayamam. Diyerek aniden Mazharin boynuna atlar.
Mazhar: Oda ne demekya? Ben hic seni birakirmiyim? Olurumde seni birakmam. Anladinmi beni? Asla birakmam. Sen benim canimsinya. Ne birakmasi? Gel buraya diyerek onu kendine cekerek sim-siki sarilir. Ama onlar sarilirken, Reyhan aniden  Mazharin kollarinda bayilir.
Mazhar: Reyhan!!! Reyhan cevap ver!!! Askim ne oldu sana boyle? Diyerek hemen kucagina aldigi gibi eve getirip hemen yatak odasina goturur ve uzerindeki islak elbiselerini cikararak uzerini iyice orter ve havlu getirerek saclarini kurutmaya calisir. Sonrada pijamalarini giydirerek yeniden yerine uzatip uzerini sikica orterki isinsin. Sonrada gidip sicak ihlamur hazirlar. Dondugunde Reyhanin kendine  geldigini gorur ve hemen yanina oturur.
Mazhar: Uyandinmi birtanem? Nasilsin?
Reyhan: Bilmiyorum. Cok halsizim, usuyorum.....
Mazhar: Eee kendini oyle sokaga atarsan boyle olur. Cikilirmi oyle havada? Bak sana ihlamur getirdim. Hadi bir az dogrulda icireyim.
Reyhan: Tesekkur ederim. Diyerek yavasca ihlamurunu icer.
Reyhan: Mazhar, cok uykum var. Gozlerimi acicak halim yok.
Mazhar: Reyhan, sen hic iyi gorunmuyorsun. Neden bana hic bir sey anlatmiyorsun?  Bir saat icinde ne olduda bu hale geldin? Ne olursun bir sey soyle bana.
Reyhan: Yok bir sey. Sadece dinlenmek istiyorum diyerek yorganin altina girer.
Mazhar: Tamam, sen dinlen. Bir sey olursa seslen tamammi?
Reyhan: Tamam.
Mazhar: Olur...o zaman ben gideyim. Diyerek yatak odasindan cikar ve salona geldiyinde yerde Reyhanin cep telefonunu gorur ve yerden kaldirarak son arananlar listesine bakar. Boylelikle Reyhanin en son kiminle konusdugunu anlamak ister, cunki Reyhanin bu durumda olmasinin tek sebebi gelen telefon oldugundan supeleniyordu. Nasilmi? Cok basit Mazhar markete gitdiyinde Reyhan evde yalnizdi. Dondugundede salonda klitlenmis halde oturuyordu.  Telefonda yerdeydi. Her sey bu kadar basit.  Peki arayan kimdi o zaman? Bu soru Mazharin icini kemiriyordu resmen. Ama malesefki kimin aradigini oyrenemez, yani hemen  oyrenemez, cunki numara kayitli numara diyildi. Bu numarayi ilk kez goruyordu. Ama arayanin kim oldugunu merak etdigi icin, hemen bu numarayi arar.
X: Iyi gunler......

41 bolumun sonu. Biliyorum, yine en heyecanli yerinde bitirdiyimi soyleyeceksiniz, ama boylesi daha iyi. Merak iyidir. Bu arada umarim yeni bolumde gonlunuzce olur.  Okuduysaniz, artik guzel yorumlarinizi goreyim.