LAVEYRA #Wattys2017

Chapter 9 --> Kendime yeni bir ben lazım..

Lütfeen oylamayı unutmayın artık bölümler gecikmeye uğramayacak. Umarım beğenirsiniz.

Sizleri seviyorum. Sadece birazcık ilginizi istiyorum. Öptüüm :))
+20 sınır canlarımm :*

--

İnsanlar her zaman kendilerini düşünürdü..

Eymen bile kendini düşünüyordu. Bunu bu kadar geç farketmem de gözümü boyayan davranışlarındandı sanırım.

Kandırılıyordum. Hem de gözümün içine baka baka kandırılıyordum.

Beni istediğine az daha inanıyordum.

En azından o telefon konuşmasına kadar düşüncelerim buydu. Beni sevdiğini söyleyen bir adam aynı zamanda beni aldatan adama dönüşmüştü çünkü bir anda.

--

8 saat öncesi

Karşımda durmuş beni kendine iyice yaslamış olan Eymen' in gözlerine bir türlü bakamıyordum. Gözlerimse sanki ezberlemeye çalışırcasına yüzünü tarıyordu.

Derin soluklarım çığırından çıkmışcasına hızlanmıştı ama aklım ondaydı, kalbim ondaydı, şu an tüm alıcılarım onun dudaklarından çıkacak kelimelere muhtaçtı.

"Gözlerime bak, küçük. " Sesinin üzerimde titreşimler saçmaya neden olmasıysa o an olabilecek en kötü senaryoydu. Öyle kısıktı ki sesi dudaklarına bu kadar yakın olmasam duyamayacağımdan emindim.

Sonsuzluk gibi gelen nefes seslerimizle sakinleşirken gözlerimi yavaşça kahverengilerle buluşturdum. Şey, kahverengiden çok siyaha yakındı diyelim ya da.

Göz bebekleri neredeyse tüm rengi örtmüştü.

"Şimdi sana soruyorum. " diye mırıldandı. Gözlerini bir an olsun aşağıya kaydırmamıştı.

"Aybars denen iti seviyor musun? " Nefesim soluk boruma baskı yapıp orada kaldı.

"Ben- " demiştim ki sertçe sözümü kesti.

"Sadece evet ya da hayır. " Bunu ona söyleyemezdim. Gözlerimi kaçırmaya niyet ettim ama çenemi yakaladı. Tutuşu canımı yakmasa da gözlerinde belirginleşen ifade beni korkutmaya yetmişti.

"Belki. " diye mırıldandım. Tek yapabileceğim buydu, tek söyleyebileceğim.

Dişlerini sıktığını farkettim anında. Hemen akasından burun delikleri açılırken tıslayarak tekrar konuşmaya başladı.

"Peki ya ben?! " Resmen hırlasa da çenemi tutmayı bırakmadı. "Beni seviyor musun? "

"Belki. " dedim yine. O kadar hızlı söylemiştim ki banyoda yankısı kalmıştı sesimin sadece.

Derin bir nefes alırken eli çenemden ayrıldı. Gözleri gözlerimden ayrıldı. Göz kapakları gözlerini örterken üzerine çeken durgunluk beni de sardı.

"Ah, mor. " dedi yavaşça. Korktuğum başıma gelecekti. Çok yakındı.

"Seni sevmek neden bu kadar kolay? " O an zamanı benim için durdurmuştu işte Eymen. Bense içime çektiğim nefesi dışarı veremiyordum bir türlü. "Üzülen ben olacağım bu sefer demek ki. " Şaka yapmışcasına güldü.

Benim anlayamadığım esprisi canını acıtmış gibi sustu en sonunda. Başını arkaya attı. Gözleri hala kapalıydı ama yutkunduğunda hafifçe kirpiklerini kaldırdı.