Güzel bir bölüm sanırım. Neyse görüşlerinizi belirtmeyi unutmayın. Yanlışlarım varsa affola :)
Media; Bircik Eymen' imiz :))
--
Karşımda sanki tüm olanlar gerçek değilmiş gibi dikilen adama bakakaldım.
Kim oluyordu? Nasıl yanıma yaklaşmaya cürret edebiliyordu? İki yılımı alıp gidebilen yabancı nasıl böyle gülümseyebiliyordu?
Ben gülmemiştim. Yolunu gözlemeden iki yıl geçirmiştim ve şimdi karşımdaydı.
Gülümsüyordu.
Karşımdaki adam gözlerini bana usulca dikmiş, sadece benim üzerimde işe yarayan elalarını yeşillerimle buluşturmuştu. Başından beri yanımda olduğunu söylüyordu.
Taa, en başından.
--
Nefes nefese uyanmak son zamanlarda neredeyse hiç yapmadığım bir şeydi. Ama biraz önce zihnimde beliren görüntüler gözümün önünde dans ederken, rüyamdaki adamı daha önce hiç görmediğimden de emindim.
Kimdi bilmesem de hissettiğim duygu saf nefretti. Tiksintiydi. Karşıma geçip bana bakarken o adamın gözlerinde beliren ifade ise benimkinin bir yansıması gibiydi.
Birbirine karışan elalar ve yeşiller vardı aklımda sadece.
--
Kendime gelebilmek için üzerimdeki örtüyü tepinerek itelerken zihnimi işgal eden ela gözlerden kurtulmaya çalıştım. Odanın içinde dört dönerken en sonunda uyuyamayacağımı kabullendim. Odadan çıkıp merdivenleri inerken ellerimi trabzanlarda gezdiriyordum.
Eymen aklımı karıştırıyordu. Hayatıma bir anda girip alt üst etmişti. Ama bir şeyler saklıyordu. Öğrendiğim an kaçabileceğim şeylerdi hatta belki de.
Ne yapmam gerektiğine, ona karşı nasıl davranmam gerektiğine dair aklımda en ufak şey yoktu.
Kahretsin. Sadece saçlarım renk değiştirmişti.
Mora bulanan kahverengilerimin hayatımı bir anda bu hale getireceğini nasıl tahmin edebilirdim ki?
Mutfağa girdikten sonra boş boş dolanmaktan vazgeçerek kendime bir bardak su doldurdum. İçeceğimden değildi aslında. Eğer Eymen gelirse diyebilecek bir bahanem olsun istemiştim.
Aklım almıyordu. Halam sandığım kadının bir zamanlar babamın karısı olduğu tam anlamıyla ütopik geliyordu hatta. Babamın bana anlattığı hikayeler, annemle üniversitede tanışıp evlendikleriyle alakalıydı hep.
Ah, baba. Nasıl yaptın?
Şirketim vardı. Lanet olası bir şirket.
Benim, ortağı olduğum bir şirket.
--
Düşüncelerimin yolunu tıkayarak beni gerçek hayata döndüren Eymen' in sesi oldu.
"Uyku tutmadı galiba? " Hafifçe söylenmiş kelimeler baş ağrımı tetiklemeye yetmişti.
"Ne saklıyorsun benden? " diyebildim sadece. Bilmeliydim. Başka türlü burada kalamazdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LAVEYRA #Wattys2017
General FictionLAVEYRA Hayatımın bir anda tepetaklak olacağını kim bilebilirdi ki? Bana bakan gözlerin bir zamanlar sevgi dolu olduğunu hatırlıyordum. Ben ağladığım zamanlar kapının önünde nöbet tuttuğunu hatırlıyordum. Ama şimdi gitmişti. O, özenle dizilmiş kirp...
