Chapter 43 --> Gerçek Rüzgar

818 44 3
                                    

Sadece oylar artsın yeter, sizi seviyorum.

🌝

İyi okumalar...

------

"Anlat bakalım. En başından."

Anlatacaktım tabii ki.

En başından olmamak kaydıyla.

----

Acı gerçekler yalnızca konuşulduğunda ortaya çıkar...

"Çocukluk arkadaşım bir kumarhaneden para çalmış." diyerek giriş yaptım. Koral'i çocukluk arkadaşım sınıfına almak çok zordu fakat yine de söylemiştim.

"Kumarhaneden?"

Başımı sallayarak onayladım.
"Vay be, kimin kumarhanesi dur tahmin edeyim." Birkaç saniye düşünür gibi yaptı.
"Terry Benedict."

Neden içime bir korku düşmüştü acaba? Çünkü Devlin o kadar emindi ki.

Sanki Terry'yi tanıyordu.

Siktir, siktir!

"Arkadaşın şu an hastanede hatta, değil mi?"

Daha da kötüleşiyordu.

"E-evet."

"Ve hatta bugün peşine düşmelerinin sebebi babanın onları dolandırmasıydı galiba?"

Neden daha da kötü olabilir mi diye sorduysam!

Gözlerimi zorlukla Devlin'e çevirdim. Fakat ifadesizdi.
"Kendin anlatmanı istemiştim sadece. Hiçbir suçun olmadığının farkındayım."

Şaşkın şaşkın bakmaya devam ettim.
"Başta, James Andros'un kızı olmana ihtimal vermemiştim."
"Sen farklısın, diye düşünmüştüm."

Ağzımdan hala tek kelime bile çıkmamıştı.
"N-nasıl?"

"Tamam, seni şaşırttım farkındayım. Terry Benedict, dayım oluyor."
Kaşlarımı kaldırarak kalp krizi geçirip ölmeyi diledim. Bir de ona nasıl anlatacağım diye düşünüyordum.

Bana yaklaşmasının sebebi de dayısı istediği içindi muhtemelen. Adi pislik.

"Kumarhanesi soyulunca adamı takibe almışlar ve tabii böylelikle seni de bulmuşlar. Parayı istediler değil mi?"

Onayladım. Neden anlayışla konuşuyordu ki benimle?

"Neyse, araya babanı soktun. İnan bana, o adama asla güvenmemelisin."

"Bilmez miyim?" diyebildim sadece.
"Peşime birilerinin takılacağını biliyordun o halde."

"Ah, bundan haberim yoktu. Olsaydı, ödüm bokuma karışmazdı en azından."

Gerçekler, çok garipti.

"Beni öldürecek misin?" Soracak cesareti bulmam biraz zor olsa da sordum.

"Hayır, bebek. Seni bu bok çukurundan kurtaracağım."

"Anlayamıyorum." Neden beni kurtarıyordu?
"Beni kurtarman sana ne çıkar sağlayacak?"

"Her şeyi çıkar için yapmıyorum." dedi, gülerek. Piercinglerine dikkat çekmişti sanki bilerek.

Dikkatimin dağılmasından yararlanarak gözüme girmek üzere olan bir saç telini kenara çekti.
"Kaçabildiğin için seninle gurur duyuyorum."

LAVEYRA #Wattys2017Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin