25 ( RA - MU )

YÜZLEŞME BÖLÜM 21

BÖLÜM 21

9 Nisan 2015

12.30

İSTANBUL /BEYAZIT

" sen dediğimi yap. Belgeleri ver. "

" bilemiyorum Cemal "

Murat gelgitler yaşıyordu. Cemal'in odasındaydılar.

" Kemal çok ısrar ediyor. Fotoğrafın diğer parçasını zaten bulamaz. Baksın belgelere o kadar "

" ya sorular sormaya kalkarsa. "

" duymamazlıktan gelirsin olur biter. Zaten başarısız oldun. Yani sen öyle diyorsun "

" ilkinde evet ama bu sefer doğru kırılma anını yakalarsam"

Cemal masadan kalktı. Sinirlenmişti.

" Murat belgeleri ver, bir de o baksın hesaplamalarında sana yardımcı olur. Benden bile sakladığın o makine neyse. Gerçekten nerde saklıyorsun onu "

" kaç kere soracaksın bu soruyu. İnanmıyorsun değil mi bana. Delirdiğimi sanıyorsun. Makine değil. Ben bile ne olduğunu bilmiyorum. Çözemediğim bir sürü şey var. "

" tamam tamam. Akşam muhakkak gelecek sana. Hadi sen git. Seni burada görmesin "

Murat oradan çıkar çıkmaz Cemal telefona sarıldı

" tamam. Murat, Kemal'i bekliyor... Kemal mi? Zor olacak ama göndereceğim... Hımm evet Murat hiçbir şeyden şüphelenmiyor... Kemal'e heykelin onda olduğunu söyleyeceğim... Tamam, gene ararım seni "

9 Nisan 2015

22.52

İSTANBUL / CANKURTARAN

Murat evde sabırsızca Kemal'in gelmesini bekliyordu. Sakin olması gerektiğini biliyordu. Cemal'e söz vermişti. Arka odaya geçti. Demir dolabın en üst çekmecesini çekip içinden fotoğrafı aldı, sonra masasına gidip fotoğrafın diğer parçasının fotokopisini eline aldı. İki parçayı bir araya getirmeye çalıştı.

Yıllar olmuştu ve az önceydi. Bunu hissetmek bile Murat'ı keyiflendirdi. Fotoğrafı, fotokopinin arkasına iliştirdi. Kemal'e vereceği dosyayı buldu. Evrakları açtı kontrol etti. Kemal'i oyalayacak şeyler olmalıydı. Hem Cemal'in dediğini yapıp hem de sır vermek istemiyordu. Masaya evraklar yayıldı. Telefonu çaldı arayan Kemaldi. Hemen evrakları toparlamaya çalıştı. Telefonu açtı. Pencereden sokağa baktı.

" neredesin... Göremedim "

" tamam, ikinci kat. Kapıyı açıyorum "

Kemal açık kapıdan içeri girdi.

" umarım bu saatte gelmeme değer! "

Murat Kemal'e baktı.

" geç otur"

Kemal koltuğa oturdu.

" bir şey içer misin? " dedi Murat

"bence konuya hemen girsek iyi olur. Saat geç oldu ve eve gitmem gerek "

Bu Murat için de iyi bir durum olurdu. Ne kadar kısa sürerse konuşma o kadar iyiydi onun için. Kafası Cemal de kalmıştı. Onun bu ısrarını anlam veremiyordu. Son birkaç gündür uyuyamıyordu. Gözlerinin altı morarmıştı. Cemal'in ona ne söylediğini merak etti.

"sana söyledi mi? "

"tam anlamıyla anlatmadı ama gelmem konusunda çok ısrar etti. Çok ilginç bulacağımı söyledi. Ona güvenirim, yoksa inanın burada olmazdım. "