25 ( RA - MU )

KAOS Bölüm 10

BÖLÜM 10

26 MAYIS 1982

14,10

İSTANBUL – TARABYA

Konak hiç olmadığı kadar kalabalıktı. Gelenler, taziyelerini sunup gidenler, Hüzünlü yüzler. Nergis çiftli koltukta bitik bir şekilde oturmuş, Süreyya'da yanında kardeşinin bu acılı günde, teselli etmeye çalışıyordu.

" anne, hocayı ayarladım akşam mevlit için almaya gideceğim" dedi kemal.

" tamam oğlum"

Kemal annesinin yanında, ilaçlarla ayakta durmaya çalışan teyzesine baktı. Bir şeyler söylemek istedi, yutkundu. Bazı günler vardı ki söylenecek sözler ağızdan çıkamazdı. Kemal için böyle bir gündü. Bahçeye çıkıp hava alması gerektiğini düşündü. Bahçede bir sığara yaktı.

" sığara içtiğini bilmiyordum"

Kemal yanına gelen cemali fark etmemişti.

" arada sırada işte..."

" nasılsın kemal"

" bilmiyorum... Keşke hastanede daha çok ziyaretine gidebilseydim... Son pişmanlık fayda etmiyor değimli"

" bazı şeyleri değiştiremezsin... Bence yapmadıklarını düşünüp üzüleceğine beraber olduğunuz güzel günleri düşün"

" sende biliyorsun, ne kadar beraber olabildik ki. Küçükken bahçede oynardık. Düşünüyorum da belki de çocuktum anlamıyordum ama gayet normaldi. Nasıl böyle oldu..."

" bilemeyiz kemal... Babasız büyüdü... Babasının kim olduğunu bilmedi... Belki iç dünyasında neler yaşıyordu"

" o konudan bahsetme lütfen... Teyzem nasıl böyle bir şey yaptı hala inanamıyorum. Annem o şerefsizin kim olduğunu biliyor ama bana söylemiyor"

" nerden bilsin kadın saçmala. "

" sen biliyorsundur o adamı. Siz teyzem ile beraber büyüdünüz nerdeyse, öyle derdin."

" kaç kere diyeceğim bilmiyorum kemal"

" teyzemi affetmeyeceğim... Onun ölümünden oda sorumlu... "

" kemal yanlış konuşuyorsun"

Kemal ıslanan gözlerini sildi.

" ben içeriye gireceğim, içeri ile ilgileneyim"

Kemal içeriye girip merdivenlerden yukarı çıktı, koridorun sonundaki odaya girip kapıyı kapattı. Yatağın yanındaki komedinin üstünde duran fotoğrafı alıp baktı.

" Mustafa... Beni affet... Umarım cennettesindir."

27 MAYIS 1999

14.15

İSTANBUL – HUZUR EVİ

Yagop odasında oturmuş pencereden dışarıya bakıyordu. Kapının açıldığını duyunca dönüp kapıya baktı.

" geleceğini biliyordum" dedi titrek sesiyle.

" söylediklerini ciddiye aldığımı düşünmeni istemem"

" ama geldin... Geç otur"