deel 119

483 19 4
                                    

eva:

Na een nacht waarin ik weinig gelapen heb door alles van gisteren en sophie die heel de tijd heen en weer aan het woelen was. Is het al ochtend sophie is klaar voor een dag school waar ze het erg naar haar zin heeft en lotte zetten we weer af bij de peuterspeelzaal. Niet veel later lopen we dan ook de kantoortuin binnen waar mechels ons gelijk wenkt. 'Ik heb gehoord dat jullie uit zijn gevlogen naar jeugdzorg, leg uit' zucht mechels diep waarna ze plaats neemt in haar stoel. Wolfs en ik kijken elkaar vragend aan maar beginnen dan toch te vertellen over gisteren. 'Maar heeft bols nou al gepraat' gooi ik het verhaal over een andere boeg. Mechels schud haar hoofd 'nee geen van alle zegt iets maar dat is ook niet nodig al hun vinger afdrukken zijn op de vermoorde kinderen gevonden. bewijs zat dus' knikt mechels nu. Wolfs en ik zaten nu aan hetzelfde te denken we moesten mechels nog vertellen dat ik zwanger ben. Maar na een vlugge blik met wolfs besluiten we het later te vertellen. 'Wat is er' kijkt mechels ons vragend aan die onze blikken wel gezien heeft. 'Nee niks' staan wolfs en ik op om vervolgens plaats te nemen achter ons bureau. Dit zou wel weer zo'n oersaaie dag op het bureau worden met alleen maar dossiers bijwerken.

'Eef haal jij soof en lotte op, of moet ik het doen' kijkt wolfs mij vragend aan. 'Ik ga wel' knik ik waarna ik op sta en mijn jas van de stoel pak. Ik loop naar de deur en wolfs komt gek genoeg achter mij aanlopen. 'Stop eens' Ik draai me op en bots tegen wolfs op omdat ik niet had verwacht dat hij zou dicht bij zou zijn. 'Tot vanavond' drukt hij een vlugge kus op mijn lippen. glimlachend schud ik mijn hoofd en loop ik naar buiten.

VakantieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu