deel 51

567 19 0
                                    

eva:

'Flo ik ben echt heel erg moe' duw ik wolfs handen onder mijn shirt vandaan. 'Je had het beloofd' zegt hij met een pruillipje. 'sorry'druk ik een kus op zijn lippen om vervolgens mijn hoofd op zijn borst te leggen. Met mijn vinger ga ik over de plek waar ik hem heb neer geschoten. 'Ik vind het wel wat hebben, zo'n litteken. Elke keer als ik in de spiegel kijk en ik zie het litteken dan denk ik aan jou' gaat wolfs met zijn hand door mijn los hangende haar. 'Ik was zo bang dat je dood ging' fluisterde ik. 'Ik kan jou toch nooit alleen laten.

sophie:

ik zit tv te kijken ik hoor hoe de voordeur met een klap open gaat. ik loop naar de deur van de woonkamer. ik kijk voorzichtig om de hoek hopend dat ze me niet zouden zien. ik zie een jongetje ik denk 7 jaar oud. Een van papa's vrienden komt binnen met het kind en papa doet de deur dicht. Ze lopen de trap op.'soof wat doe je' voel ik een hand op mijn schouder. Ik verstijf van angst ik kan geen antwoord geven. 'wat was je aan het doen' heeft mijn moeders hand zich strak om mijn kaak gevestigd. Ik slik een brok angst weg  haar had maakt zich los van mijn gezicht en dit keer raakt haar vuist mijn wang. Alles duizelt voor  mijn ogen weg. Ik word wakker op mijn bed geen idee hoe ik er ben gekomen. Ik hoor geluiden schreeuwen maar weet niet waar vandaan het leek wel hier in huis maar waar. Ik sta op van mijn bed en sluip naar de deur. Ik volg het geluid ik stop bij de deur waar ik denk dat het geluid vandaan kwam. Het was de deur waar ik nooit in mocht mij vertelde ze als ik daar in ging ik nooit meer terug kwam. Ik besluit door het sleutelgat te kijken. Dezelfde jongen van net zit op heen soort muur. papa heeft een masker op en de andere man ook ze doen iets open en de jongen die aan het schreeuwen was hield op met gillen. Na een tijdje doen papa en de andere man hun masker af. Papa pakt een  puntig voorwerp uit de kast ik denk een mes. papa loopt op de jongen af die alleen maar ligt en niks doet. Als papa opzij stapt kan ik pas weer zien ik zie bloed dat van de keel van het jongetje komt. Geschrokken draai ik om maar ik bots tegen iets op, mama. Voor de tweede keer vandaag voel ik hoe haar vuist mijn hoofd raakt. Ik voel hoe ik steeds minder adem kan halen en weer word alles zwart.

VakantieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu