Vakantie

deel 32

eva:

we hebben al ontbeten en sophie is verder aan het kleuren met haar kleurplaat. lotte zit op haar kleedje met haar speelgoed te spelen en ik zit tegen wolfs aan terwijl mij ogen keer op keer bijna dicht vallen omdat ik natuurlijk bijna niet geslapen heb. Wolfs streelt met zijn vingers door mijn losse haar wat mij een fijn gevoel geef als ik bijna in slaap val word ik aangetikt door wolfs. 'Ik kan geen frans eef' grinnikte Wolfs als hij de Franse collega's ziet. Ik sta op en loop naar ze toe. Ze vertellen mij dat sophie de jongen niet hoefde te identificeren omdat ze een foto boek hadden gevonden die aantoonde dat het haar broertje was. dit stelde mij gerust dat zij het niet hoefde te doen ze heeft het nu al moeilijk terwijl ze niet eens weet wat er aan de hand is. Ook hadden ze het moordwapen gevonden een keukenmes een doodgewoon keukenmes. Het was ergens in de bosjes gedropt in de domme wetenschap dat ze het daar niet zouden vinden. Op het mes zaten vingerafdrukken en er zat dna op wat veel overeen kwam met het dna van de vermoorde jongen. wat dus betekende dat het een van de ouders moest zijn. Omdat de familie toevallig uit Maastricht kwam werd het dus een zaak voor ons om de ouders te zoeken. Na dat ik alles nog een keer verteld heb aan wolfs besluiten we samen om sophie over haar broertje te vertellen we kunnen dit niet voor haar verbergen. 'sophie kom een hier' klop ik met mijn handen op mijn schoot. Sophie kruipt op mijn schoot. 'jou broertje is... is' verder kom ik niet want het meisje op mijn schoot maakt mijn zin af. 'dood' zegt sophie met tranen in haar ogen terwijl ze me vragend aan kijkt. Ik knik en leg haar hoofdje op mijn schouder. Wolfs knijpt zachtjes in mijn hand als teken van steun wat me goed doet.