Vakantie

Deel 122

Eva:
'Sophie zegt heel de dag niks, eet niet en huilt alleen'. 'Ja en wat heb ik er aan ze woont niet meer hier daar hebben jullie voor gezorgd' probeer ik rustig te blijven. Terwijl ik eigenlijk zo meeleef met Sophie. 'We wilde vragen of u en Floris even met haar willen praten'. 'Ik wil best met haar praten maar, ik denk dat het voor haar beter is hier te blijven'. 'Daar hebben we het nog wel over' klinkt haar stem ijzig door de telefoon. 'Waar moeten we heen komen' zucht ik diep. Ze geeft me een aders waaruit ik gelijk opmaak dat ik naar rowen moest. samen met lotte in mijn hand loop ik dan ook snel naar de voordeur. Waar ik mijn jas en schoenen aan trek om hetzelfde bij lotte te doen en in mijn auto te stappen op naar het politie bureau om wolfs te halen.

'Heey eef wat kom jij nou doen' kijkt hij mij vragend aan als ik binnen kom lopen en ik zijn hoofd achter het scherm van de computer zie komen. Wat mij een glimlach bezorgd. 'Ik, we moeten naar soof. het gaat niet goed met haar'. 'Papa' strekt lotte haar armpjes naar wolfs uit die ondertussen ook opgestaan was. 'Hey lot' tilt wolfs lotte uit mijn armen om haar een knuffel te geven. 'Wat is er met soof' kijkt hij mij gelijk serieus aan. 'Het gaat slecht met haar jeugdzorg belde we moeten er heen'. 'Ik zeg het even tegen mechels' geeft wolfs lotte aan mij waarna ik met lotte in mijn armen op de bureaustoel van wolfs plof. Want de moeheid die ik de laatste tijd had was er nog steeds. glimlachend kijk ik naar de foto op het bureau van wolfs. Een foto van toen lotte net een week oud was. Wat word ze toch snel groot. Toen kon ze nog niet eens kruipen en nu staat ze te springend op mijn schoot.