Vakantie

Deel 44

Eva:
'Wie weet hoeveel meer kinderen er zijn vermoord. En als u ons het onderzoek niet laat heropenen en we daardoor niet de groep kunnen vinden. Is het uw schuld dat er nog meer kinderen gemarteld worden. Wij hebben ze zien liggen mevrouw en als het nu nog niet in u op komt dat deze kinderen nog een hele toekomst hadden zou ik daar maar eens gaan kijken. En als u dan nog geen emotie voelt dan bent u erger dan ik dacht. Begin ik bijna te schreeuwen. 'Eva dit pik ik niet ook niet van jou. Maar jullie mogen het onderzoek heropenen'. We knikken en staan op en lopen naar buiten. Onbewust rolt er een traan over mijn wang. Snel veeg ik hem weg maat natuurlijk ziet Wolfs het meteen. 'Kom' trok hij me mee naar de kleedkamers. Waar ik me tegen hem aan laat vallen en mijn tranen over mijn wangen laat glijden. Wolfs zijn hand glijd door mijn staart. Ik weet niet waarom ik moet huilen maar de tranen komen gewoon. Telkens zie ik het beeld van de gang voor me waar de kinderen lagen. Nooit heb ik gehuild door iets wat op mijn werk gebeurd is en al helemaal niet als er gewoon een moord was. Maar dit doet iets met me. ' stt Eef het is goed' fluistert Wolfs in mijn oor. Ik kijk omhoog Wolfs gaat met zijn hand langs mijn wang. ' sorry ik weet niet waarom ik huil het gebeurd gewoon'. 'Maakt toch niet uit schat. Het is ook een heftige zaak ' veegt Wolfs de laatste tranen van mijn wangen. 'Sorry' komt er een glimlach op mijn gezicht terwijl ik naar zijn overhemd kijkt waar zich zwarte vegen hadden gevormd van mijn mascara. 'Maakt toch niet uit gek' drukt Wolfs zijn lippen op de mijne. Mijn handen zitten nog om zijn nek en Wolfs zijn armen om mijn middel. Plots horen we de deur van de kleedkamers open gaan.