Vakantie

deel 125

Eva:

Thuis ploft sophie gelijk op de bank waar haar oogjes weer een stukje dicht vallen. 'Wil je wat eten' ga ik met mijn hand over haar arm. Haar maag knort een beetje en sophie knikt zachtjes. Ik wil op staan om wat te eten voor haar te halen maar word terug geduwd op de bank door wolfs. 'Ik haal het wel even doe jij nou maar even rustig aan' laat hij zijn hand van mijn schouder af glijden. Hij zag natuurlijk ook dat ik keikapot was van het weekend waarin ik amper gelslapen heb en dat ik zwanger ben wil er ook niet echt aan mee helpen. Dankbaar knik ik naar wolfs die mij gelijk een glimlach terug geeft. sophie is ondertussen omgedraaid en ligt met haar hoofd op mijn benen. Mijn vingers laat ik door haar haar glijden en zit in mijn eigen gedachten. lotte kruipt door de kamer heen maar stopt bij de bank en doet vele pogingen om te staan wat uiteindelijk lukt. Voorzichtig zet ze een stapje zicht nog vast houdend aan de bank. Aan haar gezicht zie je gewoon hoe trots ze op zichzelf is. Nog een stapje lukt maar bij de derde stap verliest ze haar evenwicht en valt ze om. Maar het maakte haar niks uit en probeerde het gewoon opnieuw. Een doorzetter is het wel dat is ook iets wat wolfs en ik allebei hebben. Als we iets willen dan gebeurd het ook. We zouden dan ook niet opgeven als iets niet lukt we zouden doorgaan totdat het wel lukt. Ja behalve voor een ding dan dat duurde wel wat langer. We zoude vroeger nooit hebben toegegeven aan de gevoelens voor elkaar en daar hadden we ook totaal geen moeite voor gedaan. We waren bang elkaar kwijt te raken, onze vriendschap was belangrijker. Zolang we maar samen waren maakte het ons niet uit wat we van elkaar waren. Maar nu weet ik zeker dat dit de beste beslissing van mijn leven is.

Het volgende hoofdstuk is de kaatste xx