Deel 38

606 21 2
                                    

Eva:
Wolfs en ik zitten in de auto naar de villa toe. ' wat zullen we daar aantreffen' kijkt Wolfs mij vragend aan. 'Drugs' glimlach ik terug naar hem dat dat antwoord nogal voor de handliggend was. ' we kunnen ook gelijk wat spulletjes van Sophie mee nemen' knikt Wolfs. Als we de straat in rijden zie ik de mensen van forenchies al bezig. We stoppen de auto en stappen uit. 'En hebben jullie al wat gevonden' vraag ik gelijk aan Joe die in het forenchiesteam zit. ' uh ja kom maar mee' zegt hij met een toon in zijn stem die me bang maakt dat er iets ergs is. We lopen het huis in en lopen een kelder in die amper te zien was doordat het een Luik in de vloer was en er normaal altijd een bank boven op stond. ' hoe hebben jullie dit gevonden' keek ik Joe vragend aan. ' we roken iets vreemds en toen zijn we gaan kijken'. Ik haal mijn neus op en inderdaad er komt een vieze nare lucht mijn neusgaten in een lucht die ik vaker geroken heb maar nu even niet kan plaatsen. Als we al een paar minuten door de gang lopen houd Joe ons tegen. ' het kan best heftig zijn'. We negeren het en lopen gewoon door. We lopen de hoek om en zien hoe een paar mensen van forenchies op de grond zitten. Ze staan op en dan pas kunnen Wolfs en ik zien wat er ligt. Zeker 7 kinderlijkjes lagen op de grond sommige lagen er al lang dat zag je doordat het alleen nog botjes waren maar er waren er ook bij waar het lichaam nog deels omheen zit. Bij een kon je zelfs de angst nog van haar gezicht lezen. Grote plassen opgedroogd bloed vormen de vloer rood. Alles hier gaf me een akelig gevoel normaal kon ik wel tegen een lijk maar dit zijn kinderen met nog een heel leven voor zich. Onbewust rolt er een traan over mijn wang. Wolfs heeft het gelijk door en wrijft met zijn hand over mijn rug. Opeens komt er een misselijk gevoel op. Ik probeer zo snel mogelijk naar buiten te rennen maar ergens midden in de gang kon ik het niet meer tegen houden.

VakantieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu