Vakantie

Deel 110

Eva:
Het was al avond en Marion was er al. 'Truste mama' drukt Sophie een kusje op mijn wang. 'Truste lieverd' ga ik met mijn hand langs haar rug. Terwijl ik met een glimlach na kijk hoe Wolfs Sophie naar boven brengt. 'Moet jij mij iets vertellen Eva' neemt Marion nu plaats naast mij op de bank. 'Ben je zwanger' stelt ze de vraag nu anders. 'Nee' probeer ik het zo geloofwaardig mogelijk tegen haar te zeggen dat het niet zo was. 'Jij kan niet liegen tegen mij Eef ik zie alles in je ogen. 'Oke ik ben zwanger' kijk ik haar nu glimlachend aan. 'Gefeliciteerd' omhelst Marion mij vrolijk. 'Maar wat was dat van vanmorgen op het bureau' kijkt ze mij vragend aan. 'Sophie moet waarschijnlijk bij ons weg' ondersteun ik zuchtend mijn hoofd. 'Wat dat gaan ze niet menen' pakt ze mijn hand vast. 'Ze houd veel van jullie en jullie van haar' zegt ze ongelovig. 'Ik weet het het is niet eerlijk' laat ik zuchtend mijn hoofd op haar schouder rusten.

'Flo heb jij Mechels nog gebeld' kijk ik. Hem vragend aan als Marion weg is en hij naast mij kg zitten. 'Ja ze hebben hun nog niet gevonden. Het zoeken heeft geen zin'. 'We moeten met die oom van Sophie gaan praten' kijk Wolfs aan die mij vragend aan kijkt. 'Misschien weer hij waar ze zijn' leg ik het Floris uit. 'Ja en dan kunnen we het gelijk met hem over Sophie hebben' knikt Wolfs. 'Je weet dat dat eigenlijk niet mag he'. 'Ja maar ze moet gewoon bij ons blijven ze kent heel die oom niet eens daar kunnen we haar toch niet in huis laten plaatsen'. Glimlachend omhels ik Wolfs. 'Nee ze moet hier blijven bij ons gezin' leg ik mijn hand op mijn nog niet dikke buik. 'Bij Lotte en bij ons kleine mannetje' legt hij zijn hand op die van mij die op mijn buik rust. 'Het is een meisje dat voel ik' 'we zullen zien' knikt Wolfs.