Mapapansin Kaya (Alegria Boys #2) (Published under Pop Fiction, and MPress)

Kabanata 5

Kabanata 5

Mapipilitan Siya

"You okay, Reina?" Naaninaw ko ang nag-aalala at seryosong mukha ni Dashiel.

Hinahabol ko pa ang hininga ko. Masakit lumunok at pinagpawisan ako ng malamig.

Si Wade at si Zoey? Alam kong magkakilala sila pero hindi ko alam na sila na. Gumagawa pa talaga ng milagro! Tinitingala ko si Zoey dahil maganda siya, mahinhin at mabait. Nalason ang pananaw ko sa kanya dahil sa nakita ko kanina.

"I'm okay, Kuya." Sabi ko.

Kumunot ang noo niya, "You don't look okay."

Sumulyap ako sa kanya at tumingin sa labas, "Di... Tumakbo kasi ako papunta dito sa pagmamadali kaya ayan, napagod at hingal." Ngumisi ako.

Tumango siya at pinaandar ang sasakyan.

Palaging wala sina mommy at daddy sa bahay. Minsan, wala din si Kuya Dashiel dahil nakatira na siya sa isnag condo. Tanging si Noah at Rozen lang ang parati kong kasama maliban sa mga katulong. Busy kasi talaga si mommy at daddy sa negosyo namin.

Sumakit ang ulo ko sa kakaisip sa nangyari kanina. Hindi matanggal sa isipan ko yung nakaawang na labi ni Wade. Yung kamay niyang nakahawak sa legs ni Zoey. Yung paghila ni Zoey palapit sa kanya. Yung tipong sabik na sabik talaga sila sa isa't-isa.

WTF?

Tinabunan ko ang ulo ko ng unan hanggang sa makatulog na ako. Mabuti na lang at Sabado na kinaumagahan. Hindi ko na kailangang pumasok sa school at maging guilty sa lahat ng nakita ko sa CR. Seriously, sa CR pa talaga? Natuloy naman kaya? Ugh! Bakit ko ba iyon iniisip?

Tinali ko ang buhok ko bago bumaba ng humihikab.

Dapat ko bang sabihin yun kay Coreen o sakin na lang? Nangangati akong magchika sa kanya kaya lang tingin ko mali kung ikakalat ko ang bagay na ito. Alam ko pa naman ang tabas ng dila, nun. Walang preno. Kaso, pakiramdam ko kasi sasabog na ako sa kabaliwan kung di ko yun maikwento kahit kanino.

Pumunta agad ako ng kitchen para tignan kung anong makakain ko. Kumuha ako ng malamig na tubig para inumin bago kumain. Inaantok pa ako. Blurry pa ang paningin ko.

Habang umiinom ako ng tubig, may nakita akong tao sa gilid ng mga mata ko. Nilingon ko yung tao at muntik na akong malunod sa tubig na iniinom.

"Shiz!" Pinunasan ko agad ang mukha ko.

Basang-basa ang damit ko sa tubig dahil sa bigla. SI WADE, NANDITO SA BAHAY! Umiling siya at kumuha ng baso sa kitchen namin.

Lumapit siya sa dispenser at uminom ng warm water.

Napatunganga ako sa sobrang bigla, "B-Bakit ka andito?" Tanong ko.

Bakit kaya ako pa yung mukhang nag papanic? Samantalang siya naman itong nahuli ko? Dapat siya yung nagpapanic at nahihiya ngayon, diba?