Boss/ Larry; Ziall

Part 28

Kochani, tak bardzo dziękuje wam za 15.2K wyświetleń, 2K votes, 1.3K komentarzy.

Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak cudownie się czuje widząc Bossa, albo inne moje dzieci w waszych ulubionych :) Coś pięknego <3 

W sumie nie wiem co mam wam powiedzieć, ale jestem zmęczona. Jest mi przykro, że przez tą całą dramę fandom tak drastycznie się podzielił. Zawsze byli antis i larries, ale cholera. To co się teraz dzieje to porażka. Free them already.  

Larry nadal to życie, tho. Przecież Louis nie zrobił chicken stuffed with mozzarella wrapped in parma ham with a side of homemade mash dla słabych Larries! 

No i zapraszam na If we i Kopciuszka :)

Rozdział niesprawdzony. 

________________________________________________________________

Harry, niezależnie od sytuacji, zawsze starał się mnie uspokoić. Tym razem, jednak, nawet nie próbował. Siedziałem na jego kolanach tempo wpatrując się w zdjęcie zabitego chłopaka. Śledziłem wzrokiem wyryty w ciele napis, wiadomość, którą ten psychopata do mnie skierował i drżałem. 

Byłem cholernym agentem SIS, ale ta sprawa... Ta sytuacja dotyczyła mnie, mojej osoby i bałem się. 

- Co z tym zrobimy? - zapytałem po dłuższej chwili. Odpowiedziała mi cisza. - Myślę, że to czas w którym powinniśmy iść na policję. Nie jesteśmy w stanie załatwić tego sami. 

- Jesteśmy - powiedział pewnie Harry. - Rano spotkamy się z komendantem tutejszej policji - poinformował nas - wtedy dowiemy się na czym stoimy. 

Poklepał moje udo, dając mi do zrozumienia, żebym wstał. 

- Harry - zaczął Zayn - będziemy potrzebować pomocy innych rodzin. Zajmiemy się tym z Niallem i będziemy w Londynie w przeciągu tygodnia. 

- Lećcie - odpowiedział. - Samolot zabierze was tam jutro w południe.

Nie wiedziałem o jakiej rodzinie mówili, ale byłem zbyt zmęczony i przerażony, żeby o to pytać. Moje ciało samo skierowało się do sypialni i ułożyło się na łóżku. Harry dołączył do mnie chwilę później, obejmując mnie swoimi umięśnionymi ramionami. To był jeden z tych wieczorów, gdy to ja potrzebowałem jego ciepła. 

- Nie pozwolę cię skrzywdzić - szepnął Harry. - Zrobię wszystko, żebyś był bezpieczny Louis, wszystko. 

Objął mnie ciaśniej. 

- Harry, tu nie chodzi już tylko o mnie - odpowiedziałem. - Tu chodzi też o ciebie - wytłumaczyłem. - Boje się, że to tobie stanie się krzywda. Już raz cię prawie straciłem, drugi raz nie dam rady przez to przejść - mój głos się załamał. Złapałem jego dłoń w swoją i uniosłem ją na wysokość moich ust. Ucałowałem jej knykcie. - Kocham Cię Harry. 

- Kocham Cię Louis. 

Prawdą było, że przy nim czułem się bezpieczny. Jego ramiona były moim domem. Jego oczy były morzem, w którym tonąłem i nie miałem nic przeciwko. Moje serce uderzało w rytm bicia jego. 

Mimo zmęczenia nie udało mi się zasnąć. Delikatnie wyplątałem się z ramion Harrego i najciszej jak potrafiłem wyszedłem z pokoju, znajdując wcześniej mój telefon. Dopiero gdy znalazłem się na korytarzu wykonałem telefon do osoby, której ufałem najbardziej na świecie. 

- Liam - odetchnąłem, gdy usłyszałem jego zaspany głos. 

- Louis. Dobrze cię słyszeć bracie. Sprawy się spierdoliły - westchnął. - Wylądowałem w L.A. pół godziny temu. Myślisz, że dacie radę przyjechać do mojego hotelu? - zapytał mnie.